Opinions

Als je het geluk van Bobby Cooper hebt, dan blijf je best thuis... Veel beter dan ik me herinnerde. Bobby, die vlucht voor zijn loan shark, moet door autopech stoppen in het snikhete en stoffige dorp Superior. Daarna lijkt het allemaal een flauwe grap. Hij draait cirkeltjes rond en raakt maar niet weg uit die plaats vol getikte personages waarvan sommigen zelfs regelrecht gevaarlijk zijn. Intussen raakt zijn geld op en wordt hij tot wanhoop gedreven. Penn schittert wel als de pechvogel van dienst maar ook Nolte en Boothe vallen op als brute rednecks. De grappiger rolletjes zijn voor Joaquin Phoenix en Thornton. Wat J-Lo betreft... matige actrice die hier nog in haar beginjaren zat en nog niet eens een zangcarrière had. Ik werd ook niet geil van haar. Een film die je meer van Tarantino zou verwachten maar Stone weet het heel stylish te maken met een ruwe postkaartstijl. Kon ik wel waarderen. Wel misbruikt hij soms dat gestileerde. Eigenlijk is dit qua plot bijna hetzelfde als Red Rock West (1993) , die ik persoonlijk beter vond door allerlei wendingen (5* zelfs) maar anderzijds ook minder ruw was als U Turn.

Wel een goeie. Met dezelfde motieven uit "Ajeossi"... de hitman die ageert vanuit een innerlijk conflict. Ook hier zijn triades met hun vuile zaken weer van de partij en ook hier is er een kwetsbare dame die beschermd moet worden door een ambivalente huurmoordenaar die van zijde switcht. Het werkt allemaal weer naar behoren. De eerste helft spitst zich meer toe op de opbouw en de tragische gebeurtenissen waar de personages mee zitten.. Je kan de regisseur zeker een neiging naar melodrama aanwrijven, maar in de tweede helft beseft hij gelukkig wel dat de kijker op actie zit te wachten, en hij pakt dan ook uit met enkele brute scènes. Actie zit er meer dan voldoende in. Moet zeker niet onderdoen voor Ajeossi.

Geen al te best vervolg op The Fugitive. Overbodige sequel. De actiescènes zijn nog wel spectaculair, maar het verhaal is een lomp in elkaar gescripte kopie van zijn voorganger die daardoor bijzonder voorspelbaar is. Dokter Kimble is nu vervangen door Mark Roberts. De man wordt voortvluchtig na ook alweer een rampzalig ongeluk tijdens het gevangenentransport en moet net als in The Fugitive zijn onschuld bewijzen en zijn naam zuiveren. De perimeters worden afgezet, en we zijn weer weg. Jones en Snipes op automatische piloot.

Wanneer het nummer "Forever Young" van Alphaville door de speakers weerklinkt, was het duidelijk waar de film zijn inspiratie uit haalde. Uit de magic eighties vertegenwoordigd door Spielberg. Het is een vrij mislukte mash-up van Ghostbusters (hier UFO jagers), Close Encounters, revival-films als Super8 en X-Files.

UFO's krijg je helaas niet te zien en het verhaal dwaalt af naar worm holes Het verhaal van de verdwenen vader van Denise is erg onhandig verwerkt in dit geheel. Geloven is belangrijker dan weten klinkt het wijs, en klinkt als een flauw excuus om special effects- en plotarmoede goed te praten. Ik geloofde alvast in een goede film, nu weet ik dat dit een vrij slechte film is.

Deze jeugdfilm gaat alsmaar bergafwaarts om te eindigen in een anticlimax. Ontgoochelend want de film heeft eigenlijk niet zoveel met UFO's te maken.

Met de neus naast de feiten

Vond dit meer een drama dan een thriller, maar dan wel gitzwart gekleurd. Een vrij klassiek kidnapping-verhaal wordt alsmaar ingewikkelder om op te lossen, naarmate hebzucht, familiale spanningen roet in het eten gooien van het onderzoek. Dit had een grandioze film kunnen zijn, maar het is deels uitgedraaid op langdradigheid en een rommelige vertelling. Een half uur korter en wat minder hooi op de vork hadden het voor mij afgewerkt. Zeker het onnozel subplot over die pesterijen uit het verleden . Nergens voor nodig. Een handvol van de situaties uit deze film waren zelfs voldoende geweest (bvb één valse losgeldvraag in plaats van twee ). Eindigt wel sterk. Voor mij een gemiste kans.

Houterig en veel te oudbollig naar mijn smaak.Er zit niks van schwung in. Niet echt een film die ik kon waarderen. De scène met Polyphemos de cycloop vond ik nog leuk maar de rest vond ik niet echt top. Dit is wel een film die een remake zou verdienen. Soms weerklinkt er een Italiaans zinnetje tussen de Engelse dialogen. Vreemd.

Ik las over deze film in een artikel over politiek zwaargewicht Andreotti, verantwoordelijk in het begin van de jaren '50 voor de ontwikkeling van de Italiaanse cinema. Hij liet Umberto D censureren omwille van het weinig flatterend beeld dat er gegeven wordt van Italië. Umberto D belicht voortdurend het gebrek aan respect van de maatschappij voor de ouderen en dat kon toen niet door de beugel.

Umberto is een vereenzaamd ex-ambtenaartje met een slim hondje die het moeilijk heeft om zijn huur te betalen en op straat dreigt gezet te worden. Levert een aantal sterke scènes op, zoals wanneer Umberto bedelarij overweegt maar zijn trots toch de bovenhand haalt of wanneer hem in het hospitaal aangeraden wordt om wat te blijven logeren om de huur te verlichten . Sfeervol en redelijk meelijwekkend... en vooral een film die partij kiest voor de kleine man. Het leek me een prima introductie tot De Sica's werk. Het ziet er goed naar uit dat deze Italiaanse klassieker de top 250 zal halen.

Vond het maar een zwakke (psycho) horror, met een irritante Brooke Adams in de hoofdrol. Dwaze dialogen, met een film die nooit echt spannend wordt. Het klinkt op papier allemaal indrukwekkender dan het is.

Ach, alles is hier al gezegd over deze film dus ik maak het maar kort. Voor mij Shyamalan's beste. Een analyse van de superheld ... Willis speelt een wat introverte, emotioneel wat minder sterke man, maar die fysiek onverwoestbaar is... De ander is zijn tegenpool en is fysiek zo broos als glas, maar dat heeft hem innerlijk en emotioneel op andere paden geleid. Vond ik op het einde een erg knappe tegenstelling waarbij alles mooi samen komt. Unbreakable is een film die zich ook bij herziening laat smaken.

Helemaal niet de draak die ik verwachtte... Uncharted laat zich makkelijk bekijken en vindt een degelijk evenwicht tussen verhaal en actie. Mark Wahlberg komt grappig over als opportunist. Tom Holland vond ik in het begin nogal kleurloos maar de dynamiek van het duo komt op volle toeren, en stoomt de kijker al klaar voor een heel waarschijnlijke tweede film. Veel gebruik van CGI, en hoewel ik de effecten geslaagd vond, kan dat natuurlijk nooit de charme van "on location" filmen vervangen. Daarom zal een Indiana Jones altijd beter zijn. 3* maar het neigt sterk naar 3,5*

Box office hit uit 1983 over een veteraan die een ploeg huurlingen samenstelt om zijn zoon te gaan redden, die oorlogsgevangene is in Laos. Best een leuke film, met avontuur en een vleug humor, een explosief einde met een venijnig staartje . Vind dit toch veel beter dan Missing in Action. Een niet al te ingewikkeld filmpje, degelijk in beeld gebracht; rechttoe-rechtaan. Sailor met de granaat rond zijn nek zal me bijblijven

Het weinig besproken oorlogsverleden van de Denen, die jongeren gebruikten om de stranden te ontmijnen. Als je oud genoeg bent om een oorlog te beginnen ben je ook oud genoeg om een oorlog op te ruimen, zegt de Deense officier. Niet netjes. Op het einde van de oorlog was er bij iedereen een diepgewortelde haat tegenover de Duitsers... zo sterk dat het moeite kostte om hen nog als mensen te zien. Maar als er jongens de lucht beginnen in te vliegen komt het medelijden bij de blaffende Feldwebel boven, en keert er een opflakkering van menselijkheid terug in zijn hart . Want Under Sandet gaat veel minder over die ontmijning dan over het volgende : je vijanden opnieuw als mensen leren zien. Zandvliet bekijkt het ook even door de ogen van de Duitse jongens, die stilaan weer ook van het leven beginnen houden : het is niet toevallig dat we ze met kwetsbare dieren zoals muizen en kevers zien omspringen. Daarom vond ik dit een erg hoopgevend drama.

Een goede actiefilm met Seagal is nog altijd een matige actiefilm in het algemeen. Dit is één van zijn betere en dat is te danken aan een belangrijkere cast dan gewoonlijk : met Busey en Tommy Lee Jones zijn de bad guys net iets interessanter. Eleniak is er vooral voor haar double D's. Het verhaal is zo simpel als poep : een commando terroristen maakt zich meester van een militair schip dat kernkoppen transporteert. De scheepskok zal daar een keukenmesje voor steken. Niet heel groots en de dialogen zijn soms inspiratieloos maar goed, het kijkt weg. Hier zo'n inspiratiedipje...

- Hey Casey, you Ok ?

- Yeah, you OK?

-Yeah!

Fascinerend. Normaal gezien ben ik de eerste om zo'n films af te breken maar deze vond ik wel geslaagd. Net als een bal in een flipperkast word je van de ene kant naar de andere geslingerd en vraag je je af waar dit allemaal naartoe zal leiden. Voor één keer kunnen we wel zeggen dat de film totaal onvoorspelbaar is. Of het dan allemaal ergens op slaat is dan weer een andere vraag. De verdwijning van een rijke mogul en de crush van Sam voor een overbuurmeisje zijn de aanleiding voor een vreemde zwerftocht doorheen Silver Lake, op zoek naar antwoorden. Veel cryptische symboliek, subliminale boodschappen, gekke ontmoetingen, surrealistische gebeurtenissen, absurde complottheorieën die lijken te hinten op een dolgedraaide irrationele maatschappij (en hoofdfiguur). Zeker niet voor iedereen maar uiteindelijk toch een boeiende mystery-film die ijzersterk in beeld is gebracht. Humor en een vleugje erotiek zijn ook nooit ver weg...

Aangename anime over een hond, Jacob, die door zijn baasje achtergelaten wordt in een bos en zich aansluit bij een roede zwerfhonden. Hij maakt met hen allerlei avonturen mee. Het moeilijke samen leven met de mensen krijgt veel aandacht maar er wordt een kindvriendelijk evenwicht gevonden tussen droevige en lichtere tot zelfs humoristische momenten, waardoor dit zeker door kinderen kan gezien worden. Het zal hen heel misschien inspireren om lief om te gaan met dieren. Het is een meeslepend geheel geworden, waarin er niet zozeer naar een doel of finale wordt toegewerkt. Wat je ziet zijn allerlei avontuurlijke situaties die ze meemaken. Mijn favoriet was vooral Alex de shih tzu

Alleen jammer van die povere animatiekwaliteit (vandaar 3* vooral) ....

Undertow lijkt op een bijbelse parabel dat zich in een industrieel en verarmd Georgia afspeelt, en een aparte wereld lijkt met een eigen orde. Het vreemde gezin Munne vult deze omgeving aan, met de verf etende jonge zoon, een hardwerkende vader en een misdadige oom

David Gordon Green zorgt voor een soms tergend trage film. Het verhaal is een familiale tragedie, maar visueel is het veel meer dan dat. Het is één grote flashback die in de verleden tijd verteld wordt door de grootvader van de jongens. In Undertow zijn de emoties intenser, de woorden veelbetekenender, en de gebeurtenissen met buitensporigheid uitgebeeld. Green is een man van momenten, niet van acties. Toch is Undertow geen fatalistische film waar alles de slechte kant opgaat. Er zijn momenten van solidariteit en van vreugde. Dit is een film die beeldgedreven is in plaats van plotgedreven , en dat maakt Undertow juist een beetje anders dan andere films. Wie daar afstand kan van doen, gaat een leuk kijkmoment tegemoet.

Underwater, no one can hear you scream. Want wat je krijgt is een soort "Alien" film 10000 meter onder de zeespiegel. Het is een technisch goed in elkaar gestoken film, claustrofobisch maar eigenlijk nooit echt beangstigend, die vooral veel haalt uit andere genregenoten : Abyss, Alien(s), Godzilla, Cloverfield. Misschien net daarom werkt het ook maar half. De events in de film kun je zo gaan raden en verrassingen heeft de film niet in petto. Stewart is een laagkwalitatieve kopie van Ellen Ripley en de andere teamleden stellen nauwelijks iets voor waardoor je aan het eind van de film hun namen al bent vergeten. Wat overschiet is inderdaad een vermakelijke tijdvullende SF-actiefilm maar ook niet meer dan dat. Van Eubank, die met The Signal wel kon verrassen (4*) verwachtte ik beter.

Echte mannenfilm waar het niet om spelen gaat dan wel om winnen om te winnen. Leuke knipoog naar de jail movie om eens geen personage te tonen die gekoeioneerd wordt door de inmates, maar een echte grote kwade zwarte die alle andere inmates domineert.
De boksmatch Snipes - Rhames vond ik zeer goed gefilmd. De einduitslag lag voor de hand, maar het was keigoed in beeld gebracht. De subplots komen niet tot leven (de verkrachte vrouw, de zus van Snipes, de gevangenisdirecteur gaat met verlof en keert niet meer terug) en worden allemaal in de steek gelaten naar het einde toe alsof Hill zich bedacht heeft.

Mooier dan sommige andere fantasy films uit die periode en een metafoor voor de menselijke verbeeldingskracht blijkt wat later in de film. Het verhaal op zich is niet zo speciaal en volgt braafjes de gekende Tolkien template, maar de vormgeving mag er wel wezen, en dit met niet-digitale middelen. Uiteraard kun je het met gemak als gedateerd bestempelen : met wat slechte wil kun je alles wat ouder is dan 20 jaar gedateerd noemen, maar dat zou de creatieve visie uit die tijd onrecht aandoen. Het is iig makkelijk uit te zitten en is geschikt vermaak voor kinderen. Vooral de draak is erg koddig. PS / ik vind het een vreselijke poster die hier staat

Rustig drama over vergeving. De moeilijke relaties tussen Redford en Lopez krijgen een interessante parallel met de moeite die Morgan Freeman heeft om de beer te vergeven die hem zwaar verwond heeft. Maar hoe simpel is het om te vergeven als je de ware aard van het dier of de mens onder ogen kunt zien? Dit is typisch een rol voor Redford : de natuurlievende cowboy, een imago die hij ook in het dagdagelijkse leven volhoudt. Ook Jean/Jennifer Lopez en de dochter gaven een zekere gevoeligheid aan de film. Het is geen film van innige omhelzingen en van tranentrekkerij, maar het is daarom niet minder een eerlijke bedenking over hoe harteloos mensen soms met elkaar kunnen zijn uit egoïsme.

Unforgettable is deze film in ieder geval niet. Het idee was wel leuk, maar onaantrekkelijk uitgewerkt en ook niet erg boeiend. Ik heb er niet echt van kunnen genieten. Eén van Dahls mindere.

Eastwoods vaarwel aan het westerngenre, die hem eeuwige roem heeft gebracht.

Een western met diepgang, waarin de badguy William Munny zijn menselijke kant heeft ontdekt maar niet meer af kan raken van zijn verschrikkelijke reputatie. De sheriff Little Bill is dan weer de slechterik, die ordehandhaving op een fanatieke en wrede wijze toepast in zijn stadje. Achter de jonge Schofield Kid schuilt een gevoelige ziel zul je merken op het einde van de film. Hier geloof je echt dat een leven nemen een last is die je moet dragen als je iets van een geweten hebt. Persoonlijk hou ik van dit soort dooreen geschudde rolpatronen die brandhout maken van de klassieke western en haar zwart-wit gekleurde codes. In Unforgiven krijgt een mensenleven terug een waarde en bestaat er geen heldhaftigheid. Het acteerwerk van Eastwood en Hackman is groots; beide filmreuzen begrijpen hun rol en handelen ernaar. Wel had ik meer verwacht van het einde, want vond de climax in de saloon ontgoochelend.

Meer dan een uur kijken naar PC schermen en dat een film noemen... Vond het irritant om naar te kijken. Horror is ook ver te zoeken. Conceptfilms gebaseerd op moderne technologie zijn er al recentelijk wat geweest: eerst de handcam films, onlangs de first person shooter met Hardcore Henry, en nu de sociale media onzin met deze. Je hebt beeld, je hebt een kleine verhaallijn, dus het is film? Goed geprobeerd, maar het is vooral luie cinema...

Intense thriller over een compleet gestoorde burger die zijn woede afreageert op een jonge gescheiden moeder na een geval van verkeersagressie. De intro zit al onmiddellijk goed : een kerel die aan de antidepressiva zit vermoordt op brute wijze zijn ex en haar nieuwe vriend, om daarna het huis in de fik steken. Unhinged maakt zich niet druk om diepgang, en dat vind ik in deze film best okee. Al vond ik de aanleiding tot de hele escalatie erg flauw (een geweigerd excuus ).
Een serieus aangevette Crowe zet hier een kleerkast van een vent neer, die door zijn kracht extra dreigend overkomt. De jonge moeder, gespeeld door Caren Pistorius lijkt kansloos voor dit beest.
De vergelijking met Falling Down is niet onterecht, behalve dat de gek hier op geen enkele sympathie kan rekenen, in tegenstelling tot D-Fens. Een spannend en ontspannend tussendoortje waar ik een fijn avondje mee heb gehad.

Oorlogsdrama met Malkovich in een mindere rol. Hij speelt, net als in Of Mice and Men, een zwijgzame freak die volgzaam een pad volgt in zijn leven en genoegzaam zijn lot aanvaardt. Hij ronselt kinderen voor de Hitlerjugend, niet met slechte bedoelingen, maar omdat hij denkt dat hij zo kinderen helpt en kan beschermen . De wijze van vertellen is droog en prozaisch en met een gebrek aan echte dramatische momenten. In andere bewoordingen : het heeft me nergens weten te raken. De film komt met weinig interessants op de proppen : een karikatuur van Göring, een hoofdpersonage dat plat en onuitgewerkt blijft en enkele bijbelse verwijzingen naar de Heilige Christoffel over boete. Allemaal niet genoeg om te overtuigen. Een kleine mislukking dit curiosum.

Ik wist vooraf niks van deze film en dit wist me erg te verrassen. Met een goede en onverwachte twist. Het tricky plot, hoewel geleend van een Koreaanse film las ik hier, zit echt solide in elkaar. Goed gefilmd, aardig geacteerd. Op het einde vallen alle puzzelstukken goed en je blijft nu eens niet achter met vragen. De suspense was goed opgebouwd en zette me op het verkeerde been. Ik ging helemaal mee in de boze stiefmoeder theorie en dacht ook dat het in die richting ging gaan. Heb ik me dus vergist. Aangenaam verrast door deze goede (psycho) -thriller, en kom, ik rond het meteen af naar boven. 4*

Klassieke film noir die zich grotendeels afspeelt in de buurt van een station, en draait om de kidnapping van een blind meisje. Ruwe mannen met hoeden en lange mantels, een brute gangster en enkele mooie deernes ... het is een mooi voorbeeld van de films die men in die jaren zo vaak zag, en dat vond ik fijn.

Dwaas, lomp maar ook vermakelijk en explosief. De personages zijn plat en oppervlakkig, dat mag niet verrassen. Positief is de vele humor die door de film wandelt waarbij ik kan waarderen dat de film zich totaal niet serieus neemt. Niet JCVD's beste prestatie (misschien wel zijn grappigste) en Dolfje acteert naar goede gewoonte als een prehistorische barbaar.

Een prettige actiethriller die goed in elkaar zit. Ondanks het vergezochte plot zijn weinig hiaten waar over te klagen valt. De cast is ook wel in orde, met Neeson, de mooie Kruger, de onderschatte Aidan Quinn en uiteraard de charismatische Bruno Ganz. Een film die spannend blijft tot een net iets te herkenbaar einde. Altijd wel een beetje balen want je weet toch dat die bom op één of andere manier het doel zal missen . In ieder geval verdient Unknown een ruime voldoende.

Voor mij persoonlijk een vrij voorspelbare thriller en daarom niet zo spannend, maar wel een top acterende Ray Liotta die de film veel gewicht meegeeft. De psychologische aftakeling van officer Davis van een eenzame politieagent naar een psychopatische flik dit het noorden compleet kwijt is, wordt erg goed opgebouwd. Liotta was altijd erg goed in dit soort rollen. Kurt Russell is dan weer zijn eigen saaie zelf als de inwisselbare "model-echtgenoot". Ben niet echt een groot fan van hem. Toch krijgt deze film een nipte 3,5* want als thriller doet de film het zeker niet slecht.