Opinions

Deze film stond al een hele poos op mijn wishlist. Het verhaal van de RAF is erg gekend. Zij noemden zich zelf extreem-linkse revolutionairen, iedereen noemde hen ordinaire terroristen. En dat waren ze ook. Politiek geïnspireerde figuren die uit frustratie hun stem lieten horen met wapens in een erg troebele periode. Opmerkelijk dat daarna nog een tweede en derde generatie terroristen de fakkel hebben overgenomen.. Het is allemaal wat veel van hetzelfde. In plaats van deze figuren uit te diepen wordt de ene terroristische actie aan de andere gebreid. Een leuke nuance was de volgende : Meinhof, die haar naam aan de groep heeft gegeven wordt afgeschilders als iemand die er altijd bij heeft willen horen maar nooit echt een significante rol speelde, terwijl Gudrun Ensslin als één van de kernfiguren werd belicht . Zo leer ik ook nog eens iets bij. Over hun achtergronden en karakters wordt weinig ingegaan. Het lijken allemaal dezelfde licht ontvlambare revolutionaire types. Geen slechte film, maar mist toch een zekere uitdieping en is teveel een collage van hun verschillende wapenfeiten. Voor mij had het nog beter kunnen zijn.
Over de acteurs geen slecht woord : vooral Bleibtrau als Wokalek zitten beiden goed in hun rol.

Griezelfilm die meer steunt op psychologische onderdrukte angsten dan goedkope schrikeffecten. Dat werkt altijd beter, en met een film als Babadook is dat opnieuw bewezen. Een sluipende en mysterieuze demon die zich met de angst van zijn slachtoffers voedt terroriseert een labiele moeder (die haar echtgenoot verloren heeft in een ongeluk en er nooit echt overheen is geraakt) en haar zoon. De deprimerende situatie van de moeder en de zoon versterkt de sfeer en in sommige scènes werkt dat helemaal zoals het hoort. De film is vrij somber met een kille neerslachtige sfeer, mede omdat een kind bedreigd wordt door zijn eigen moeder , en dat maakt het op sommige momenten vrij intens. Er kon misschien nog meer uit gehaald worden naar mijn gevoel, maar ik ben alvast redelijk tevreden en dit is zeker een gepaste film om op Halloween op te zetten

Mooi gedaan. Net een kinderboek dat tot leven komt... aandoenlijke familiefilm over een biggetje dat de mascotte wordt van zijn baas, boer Hoggett. Het sentimentele gaat zeker niet overheersen; het is eerder schattig en lief allemaal zonder dat men al teveel emoties gaat uitbuiten. Vooral de communicatie tussen de verschillende boerderijdieren staat in het midden. Ja, ik begrijp ook mensen niet die een film bedoeld voor kinderen als "kinderachtig" gaan afwimpelen . Als je daar niet tegen kunt, kijk gewoon wat anders er zijn films genoeg.

Ik kan niet zeggen dat ik deze film goed vond. Was ik geen filmliefhebber, dan had ik de film wellicht nog minder gegeven. Ik zag hier gelukkig nog een erg mooie fotografie, met dorps- en interieurtaferelen die zo in een schilderij gevangen zouden kunnen zijn. Ieder beeld is zo mooi. Helaas, inhoudelijk vond ik het een droge en oninteressante boel. Wij weten het al lang : samen eten op restaurant maakt ons allemaal losser, spraakzamer, gezelliger... In Babettes Feast zijn die oudjes alleen maar minder droog dan anders. Gelukkig zat de generaal er nog tussen. Had me niet aan een orgie verwacht, maar wat lachen en grappen kon hier zeker wel door de beugel om de film in iets spetterends te doen eindigen dan de kaars die uitgeblazen wordt.

Een slangachtige parasiet glijdt de vagina van een circusmeisje binnen tijdens haar slaap. Via telepathie zet hij haar aan om te moorden, want het beestje heeft veel bloed nodig om geboren te kunnen worden... Baby Blood was de allereerste "gore" Franse horrorfilm. Eén van die grappige momenten is Jacques Audiard in de rol van een jogger, die tegen een muur platgeramd wordt en daarna onthoofd. Hoe een inmiddels grote regisseur begon in een horror-cultfilm. De matige hoofdactrice ziet er redelijk marginaal uit met die enorme spleet tussen haar tanden; je kan er haast een boek tussen klasseren.
Aan bloed en gore effecten geen gebrek... ze hebben echt wel wat liters gebruikt. Voor zo'n lowbudget film zijn sommige special effects zelfs best in orde. Ook enkele geniale camerastandpunten maken het verschil. (bvb na de crash met een taxi).

Wat mij betreft geen meesterwerk, maar wel een horrorfilm die deze benaming waardig is. De film viel op het festival van Avoriaz buiten competitie wegens te bloederig maar kreeg alsnog een speciale juryprijs via bemiddeling door niemand minder dan Wes Craven. Inmiddels een film met een heuse cultstatus die eigenlijk nooit helemaal vergeten is geweest. 3*

Haha, gave film vond ik. Leek wel een teenage versie van Drive. Cartooneske actiefilm die ergens op de rand van komedie bungelt maar toch kun je het nooit echt een komedie noemen. Verwacht je aan veel gladde actie en vooral een ongewoon hoofdpersonage die voortdurend muziek beluistert om zijn tinnitus te overstemmen. Ik kon hier weer eens van alle acteurs genieten: de droge koelbloedigheid van Baby, zijn mooie vriendinnetje Debra, de schurk Bats en de psychopaat Buddy, een goede rol van Jon Hamm die me qua looks aan de zanger van Rammstein deed denken. En wat denken van Spacey? Het genre wordt nergens opnieuw heruitgevonden en dat hoeft ook niet: gewoon humor, actie en wat kalverliefde door elkaar gooien en je krijgt een vermakelijk eindproduct. Dat is nu eens een film waar ik weinig van verwachtte en die me helemaal is bevallen. Ook een goede soundtrack is altijd een pluspunt.

Romantisch drama over een onvolmaakte romance tussen een middle class joods meisje met acteerambities en een jonge Italiaanse arbeiderszoon. Terwijl the Sheik smoorverliefd is op Jill en met zijn gevoelens geen raad meer weet, ziet Jill, hoe graag ze de jongen ook ziet, geen toekomst met hem.

Sayles weet heel wat diepgang te steken waardoor dit verhaal meeslepend is. Dit komt omdat hij beide personages in de tweede helft uit elkaar haalt en apart verder laat evolueren waardoor ze op maatschappelijk vlak nog verder uit elkaar gedreven worden. Ik had misschien liever iemand als Nicolas Cage in de rol van The Sheik gezien want Spano is geen leuke acteur. Arquette als het meisje dat niet eerlijk is met haar gevoelens daarentegen vond ik echt geweldig.

Erg matige trauma-thriller met wat psychologie ertussen gegooid... Regie is van Flikken Maastricht niveau. Het einde is een rommeltje : wie is nu die tweede jongen eigenlijk en welke band heeft die met Anna? Ondanks de aanwezigheid van Rapace is dit een kille en onopvallende film die morgen alweer helemaal vergeten is.
Kleine 2,5*

Ik verwachtte me meer aan een actiefilm maar dat was het niet. Wel een opgefokt en grofgebekt politiedrama waarbij drie flikken met eigen methodes de drugscriminaliteit in de banlieues van Marseille aanpakken. Les Misérables koos voor een meer diplomatieke weergave van het conflict tussen politie en jeugd uit de banlieues. In BAC Nord worden de zaken hardhandiger aangepakt en gaat het onverwacht de kant op van illegale praktijken bij de politie zelf. Vond ik persoonlijk wat minder maar het blijft een film die kundig geregisseerd is en ook over de acteurs valt er niet te klagen. Altijd leuk om Adèle terug te zien.

Platvloerse kost uit de stal van het Police Academy team. Tom Hanks in de jaren dat hij nog een hyperkinetische kleuter was... Zijn films uit die periode zijn bijzonder flauw en het leek erop dat het einde van zijn carrière toen al bezegeld was. De vrijgezellenavond van Rick Gassko is natuurlijk het voorwendsel om met allerlei boerenlullen en onder-de-gordel humor uit de kast te komen. Hoe vettiger hoe prettiger.

Als puber kan ik begrijpen dat je dit soort lol kunt goed vinden, maar ben je dertig- veertig- vijftigplusser en vind je dit de max, dan kan dat toch alleen maar om nostalgische redenen zijn.

De lotgevallen van twee zwervers die samen naar L.A. willen trekken. Een rustig voortkabbelende tragikomedie waarbij niet zoveel gebeurt maar die redelijk goed overkomt dankzij het tandem Tommy Lee Jones - Sally Field, die ik leuk vond om samen te zien spelen. Zij is een hoertje die hunkert naar een beter leven. Hij is als personage iets minder duidelijk te vatten. Hun avonturen draaien de hele tijd wel rond het verkrijgen (en weer kwijtspelen) van geld. Romantiek en liefde tussen beiden is eerder op een laag pitje, zeker geen romantische film.

lichtjes verouderde 80s klassieker. Wat hem zo sterk maakt, vind ik, is dat er drie boeiende plots door elkaar lopen (de libiërs, de ouders van Marty en het teruggaan naar de toekomst). Ook de voortdurende situationele humor is best te smaken. Die humor zit niet steeds in de dialoog maar ook in visuele zaken (bvb wanneer hij een skateboard maakt in 1955 om van Biff weg te rennen), en dat maakt het allemaal zo goed.

Telkens je hem opnieuw bekijkt, vindt je nieuwe leuke details.

Laatste commentaar van het jaar voor mij, dus laat het spetteren vanavond en aan allen, belgische vrienden en nederlandse broeders en zusters, een prettig nieuwjaar met veel filmplezier

Goede sequel. Vooral de manier waarop de vorige film terugkeert als decor voor deze film, en dat zonder in de fout te gaan, is een staaltje vakmanschap. Sterk script ook, waar een geloofwaardige logica aangehouden wordt wat het tijdsreizen betreft. Er waren ook enkele domme scènes zoals wanneer Marty luid door de walkie talkie gaat praten van op de achterbank van Biffs auto. Maar dit blijft een vlotte film vol spitsvondige ideeën.

Zo, nu ook het derde deel bekeken. Duidelijk de minste van de drie maar nog steeds very funny. Eindelijk zat ik niet op een western te wachten. Het duo Fox - Lloyd staat in de filmgeschiedenis geschreven. Vooral Lloyd, wanneer hij zijn geniale invallen becommentarieert als een sportjournalist. Zelfs zijn mokkeltje Clara was zijn personage gegund. Het verhaal is een heel stuk zwakker dan de voorgangers maar de humor en de knipogen naar Eastwood houden het niveau hoog genoeg. Back to The Future was een allerbeste trilogie en het was leuk om nog eens Back to the Past te gaan om die te zien.

De ultieme brandweerfilm. Een hulde aan een heroisch en gevaarlijk beroep in de vorm van een rasechte blockbuster die alles redelijk volgens het boekje doet: Dat er een misdaadverhaal aan gebreid wordt verandert daar weinig aan. De liefde-haat verhouding tussen de broers, de corrupte stadspoliticus, de expert (De Niro!), de romantische verwikkelingen, heldhaftig gedrag dat je hart eventjes sneller doet slaan ... Je krijgt echt volledig wat je verwacht en het werkt ook wel. De toen spraakmakende pyrotechnische scènes zijn waanzinnig en realistisch. Je moet het je maar voorstellen: een hele filmploeg die in een vuurzee geïnstalleerd wordt. Ze zijn toch ver gegaan maar het levert ijzingwekkende beelden op. Blijft ook de hele lengte boeien, al vond ik de broedertwist niet altijd goed werken. Heel wat personages blijven ook erg karikaturaal (de rollen van Sutherland, Leigh en Scott Glenn).

Driemaal helaas, ik vond er weinig aan. Udo Kier in een film belooft ook nooit niet veel goeds eigenlijk. Lijkt in veel op van die amateuristische Uwe Boll films of zo u wilt op een goedkope Braziliaanse telenovela. Moest het verhaal dan nog echt boeien, dan kon ik mij er nog deels bij neerleggen maar ook daar heeft Bacurau weinig te bieden. Het duurt tergend lang voor de film in gang schiet. Vooraf zie je een aantal dorpelingen leven in hun ver afgelegen woonplaats, wat nog enkele absurde momenten oplevert, maar vooral veel oninteressante momenten en nutteloze scènes.

Eén van de zwaktes is dat de film geen echte hoofdpersonages kent waardoor er niemand is aan wie je je echt emotioneel kan hechten. Plots merkt een leraar op dat het dorpje van de landkaarten verdwenen is. En nog iets later komen twee flashy motorrijders (buitenstaanders) een bezoekje brengen. Daarna volgen naar het einde enkele bloederige scènes, die eerder verplicht dan functioneel aanvoelden. Er waren betere manieren om de politieke corruptie en misdaden tegen landelijke gemeenschappen te belichten want vond het maar een onsamenhangend bizar soepje. Eén van de slechtste films die ik dit jaar heb gezien.

Sterk gevangenisdrama met een nog jonge Sean Penn, die de rol van jonge straatcrimineel O'Brien vertolkt en na een uit de hand gelopen misdrijf (waarbij een kind per ongeluk het leven laat) in een gesloten tuchtinstelling belandt. Daar wordt een mens niet beter : hij moet er opboksen tegen andere inmates en zijn mannetje staan. Bad Boys heeft een grauwe gewelddadige, sommigen zullen zeggen, clichématige, gevangenissfeer. Toch trapt de film niet in alle vallen en betrekt enkele wendingen die de film toch wel afwerken zoals het moet : het vriendinnetje van Penn, Paco Moreno en gevangenispersoneel die een menselijke kant hebben. Dit is inderdaad de betere gevangenisfilm.

Toen de Amerikaanse burgeroorlog uitbrak, vluchtten veel jongeren naar het westen om aan de dienstplicht te ontsnappen. Drew Dixon is één van hen; hij sluit zich aan bij de dievenbende van Jake Rumsey (vooral jongeren) en kent met hen armoede, honger en vreugde. Rumsey is een geboren dief die alleen aan zijn eigen zelfbehoud denkt, terwijl Dixon een goed opgevoede christelijke jongeman is. Deze film gaat over de vreemde band tussen hen, die hen nu eens tot bondgenoten maakt, dan eens tot vijanden die rechtover elkaar staan. Aardig om eens te zien, met een jonge Jeff Bridges als Rumsey, maar verder geen film die erg opvalt in het western aanbod.

Zo'n twisty thriller die je vaak tegenkwam in de jaren '90. Uit 1990 is dit een beetje een pioniersfilm op dat vlak. Dit was bij momenten best leuk en spannend om volgen. Een jonge yuppie, Michael, wordt bevriend met een kerel met psychopatische trekjes die zich steeds meer met Michaels leven gaat bemoeien . Het is allemaal heel eenvoudig maar er zijn voortdurend kleine twistjes die de boel leuk houden en Spader begint naargelang de film vordert harder en harder te zweten. Vond het ook flink ongeloofwaardig met de leeggehaalde flat en de moord en de motivatie van Alex slaat ook al nergens op. Vond het eind erg vreemd. Het script was van David Koepp, die wat later naam en faam zou maken met zijn scripts van Carlito's Way, Jurassic Park, Mission Impossible en de laatste Indiana Jones.

Geschifte flik dat Cage hier speelt. Hij is in alles een klootzak van een vent : hij prostitueert zijn vriendin, snuift drugs, misbruikt zijn positie om zijn eigen persoonlijke zaakjes te regelen en ga zo maar nog een eindje door. Opnieuw een stukje overacting van Cage, dat echter wel onderdoet voor het "way much better" Leaving Las Vegas. Maar om te gaan zeggen dat het een interessante film is? Het springt allemaal te veel van de hak op de tak en de belofte van een politiethriller valt in het water ten gunste van een zwartgallige komedie. En het is eerder een komedie waarbij de corrupte en immorele luitenant McDonaghue onder de loep wordt genomen, dan een echte politiefilm. Daar was ik niet naar op zoek, en voelde me dus ook wat ontgoocheld. En dan heb je nog die iguana's.... Herzog blijft in elk geval een regisseur met een coole stijl.

You got a thing in your butt

Mix van absurde humor en lowbudget horror. Mij deed het vooral denken aan Brain Damage. De darmparasiet in Bad Milo! is veel te knuffelbaar voor de gruwel en de humor is dan weer te goedkoop om op de lachspieren te werken. Dan krijg je noch vlees noch vis. Toch wist het nog aardig te onderhouden, mede door heerlijke prestaties van Stormare en Warburton als de slijmerige klote-chef van Duncan. Het thema leidt soms ook tot leuke dialogen. Toch kon hier mijns inziens meer uit gehaald worden. Als je je al waagt aan dit soort thema's, dan mag je gerust eens over-the-top gaan.

Slappe weerwolf-film waarbij de hond de held des huizes is. Weerwolf-films zijn er genoeg; slechts weinig daarvan zijn goed te noemen. Ook dit exemplaar is een redelijke stinker in het genre. Er wordt nog een goede poging ondernomen om er iets van te bakken, zeker door de transformatie in beeld te brengen met CGI . Maar de scène is ver onder het niveau van "An American Werewolf in London". Het is niet dreigend en intens genoeg. Zoals Boeikens hierboven ook zegt : nergens vernieuwend en toch onderhoudend. Dat vat het goed samen.

Zeer Tarantino-geïnspireerd. Deed me al snel aan The Hateful Eight denken. Verschillende figuren duiken simultaan op in de El Royale, een verlaten hotel pal op de grens tussen Nevada en Californië. Ieder van hen heeft wel iets te zoeken of te verbergen. Een film waar je best niks van afweet voor je er aan begint. Dat verpest het anders alleen maar. Alleen vond ik het een half uur te lang en vielen die muzikale solo's van Darlene me tegen. Ook zo'n tempo-vertrager. De zwarte humor is verrukkelijk, en er zitten genoeg verrassingen en twists in de film, soms tot op het lachwekkende wel maar ach, het is dan ook zo'n film waar je dat verwacht ... Buitengewoon goed acteerwerk door Hemsworth hier. Ergens tussen 3 en 3,5*

Voor één keertje nog best te doen. Vier samenwonende huisgenoten moeten in vijf dagen een grote partij cocaïne verkopen. Onervaren klungels zijnde, loopt het uiteraard al snel uit de hand. Van Geel is irritant als altijd, maar de cowboy René (gespeeld door Bervoets) viel mij het best mee. Een verstand op nul komedie, al kon er nog meer uit gehaald worden. Zou zich ook prima lenen voor een Vlaamse komische Breaking Bad variant.

Heel wat frisse personages in een verhaal rond de moord op een transseksueel, met op de achtergrond een politieke intrige, een dramatisch familieverhaal en een resem vreemde personages waaronder Darls vader toch wel het meest opvalt. Zo heb ik mijn thriller graag. Sexy Arquette maakt me altijd wel botergeil... Thornton als acteur ken ik niet zo goed; viel me op dat hij toch afgezeikt werd door iedereen hier, al vond ik zijn personage heel sympathiek. Het non-hollywoodiaanse The Badge is geen straf om te kijken, mede omdat het politieke verhaal tenslotte niks te maken heeft met de moord zelf.

Ik bleef er te onbewogen bij om het goed te vinden. Allemaal heel dunnetjes deze Bonnie&Clyde kloon die ook psychologisch niet al te diep gaat. Twee jongeren, Kit en de minderjarige Holly zonder doel in het leven slaan op de vlucht nadat Kit koelbloedig de vader van zijn meisje doodschiet . Beiden zijn een illustratie van marginalisering, daarnaast zijn het ook allebei kille sociopaten waar je rillingen van krijgt. Malick knipoogde duidelijk naar het James Dean icoon (cfr de opmerking van de patrolman), met Sheen die opstandigheid en ruwe mannelijkheid uitstraalt maar ondanks alles niet zoveel indruk maakt als Dean. Het beste aan heel de film is dan misschien dat je niks over het politie-onderzoek te zien krijgt dat lopende is. De film focust zich helemaal op de twee jongeren.

Bitterzoete kortfilm waarbij de adoratie van een kind voor Messi zich op een onaangename manier vermengt met de Iraakse realiteit van elke dag. Bekeken bij wijze van inleiding tot Zagros.

Richt zich meer tot de jeugd. Fantasyverhaal rond demonen die in de mensenwereld terechtkomen. Mooi sprookje, maar ik deel de mening van Witboek dat het slecht uitgewerkt is. Soms wordt het extreem kinderachtig zoals bij het familiebezoek aan Susu's "familie" en de helper van Jet Li die in vampier verandert . De CGI is spuuglelijk. Zelden zo'n slecht gebruik van digitale beelden gezien. Dat ontsiert ook volledig het nochtans mooie romantische verhaal dat verteld wordt. Ook voor Jet Li hoef je de film niet te zien. Ondanks hij een belangrijke rol speelt in het verhaal blijft zijn acteerprestatie beperkt tot steeds dezelfde handelingen (vechten en mediteren). Hoog budget, pover resultaat en vooral een echte jeugdfilm.

Indrukwekkend. Ik wist bij aanvang niet wat ik zou te zien krijgen. Na afloop heb ik zo'n beetje van alles gezien : drama, komedie, horror. Ik las dat De La Iglesia een film wou maken over de littekens dat het Franco regime naliet in elk individu en een Spanje in verandering wilde voorstellen. Ik zag dan ook Natalia als een metafoor voor Spanje en waarbij twee zijden gek worden omwille van haar, domme dingen doen en tot de dood ervoor zouden strijden. Liefde tot je ervoor zou sterven. Op de achtergrond zie je dan weer actuele feiten waarbij Spanje afrekent met haar demonen (de explosie van de auto van Carrero Blanco, El Lute).

Het is visueel een indrukwekkend werk : de scènes zijn prachtig geschoten van het begin tot het einde; vooral de climax op dat herdenkingsmonument is iets wat de film grandioos maakt. Verder ziet het er ook volledig geschift uit, met heel wat zwarte humor en enkele erg bloederige groteske scènes waardoor de film brutaal overkomt. Het verhaal stort zich maar al te graag in waanzin en hysterie om de pijn en verwarring van het verleden over te brengen. Buitengewoon knap (en gedurfd) op alle vlak.

Gewelddadige en afwisselende politiefilm met goed acteerwerk, veel frans gevloek en een spannend verhaal over de denigrerende rol van informanten.