Le Gendarme et les Gendarmettes (1982)

Ik denk dat veel mensen zich niet realiseren dat de regisseur overleed in volle productie, waardoor een andere regisseur de taken overnam. Logisch dus dat de film bij momenten niet zo sterk is als anders. Bovendien had Louis de Funés al hartproblemen waardoor hij het toch iets rustiger aan moest doen en dat merk je inderdaad wel. Toch vind ik deze film meer dan geslaagd in zijn opzet. Tijdens de opnames werd hij 68, en er zit toch bijna twintig jaar tussen de eerste Gendarme prent en de laatste. Jammer dat er vlak na de opnames abrupt een eind kwam aan zijn leven. Ik heb natuurlijk niet al zijn films gezien, maar van de vijftiental films die ik wel gezien heb, is deze reeks toch een absolute uitblinker. Ik vind het ook zeker niet de slechtste van de serie, het is gewoon anders. 4 sterren is dan ook verdiend.

Le Gendarme et les Gendarmettes heeft de kwalijke reputatie om een hele enge, seksistische en racistische film te zijn. Het hoeft geen betoog dat ik verwachtte dat dit mijn favoriete Gendarme film zou worden. Die belofte werd helaas niet ingelost, al ben ik wel minder streng voor de film dan vele anderen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik toch ook lichtjes ongemakkelijk werd van bepaalde momenten, m.n. hoe die groteske gendarmes aan het glunderen waren over het vrouwelijk schoon vond ik eigenlijk even akelig als Deliverance. Erna volgt dan nog eventjes een uitgebreide rimboefantasie van De Funes over 'Yo Macumba'. De toeschouwers in Cinema Palace gaven geen kik. De humor in deze Gendarme reeks is soms echt tenenkrullend, niet omdat het 'fout' of iets dergelijks zou zijn, maar wel omdat het zou oubollig en belegen is dat de hedendaagse kijker er ongemakkelijk van wordt. Een beetje het equivalent van een genant ouder familielid dat hoopt om eens lollig uit de hoek te komen. Als kind was ik altijd bang van 'soeur Clotilde' en dat is met de jaren nog niet veranderd. Wat een potsierlijke verschijning. Wat mij langs de andere kant wel erg bevalt aan deze reeks is hoe de Franse beleefdheidsregels in het belachelijke worden getrokken. Het spel van orders geven vs. gehoorzaam doen biedt mogelijkheden voor eeuwigdurende sketches - die op de koop toe nog niet eens zouden gaan vervelen, zolang we kunnen vertrouwen op de monsterlijke grimassen van De Funes en Galabru. Wat hadden die twee toch een totaal gebrek aan schroom om zichzelf lelijk te maken; daar kan Juliette Binoche nog wel wat van leren. Bovendien zien ze er allebei in behoorlijk slechte doen uit in deze film, alsof ze op elk moment zouden kunnen bezwijken. Decennialang camembert vreten en wijn zuipen eist natuurlijk zijn tol. Ik ben na al die jaren nog altijd niet overtuigd of ik De Funes nu onuitstaanbaar, dan wel geniaal vind. Toch nog maar een paar films bij Cinema Palace meepikken dus!

Nog eens een Frans filmpje en het is deze geworden. Tja de film keek wel vlot weg, maar is toch een beetje gedateerd anno 2022. De film komt nu toch wel wat seksistisch en racistisch over. Ook de clue was wel wat simpel. Nu de film komt natuurlijk uit een andere tijdsperiode, dus zie ik het wel door de vingers. Verder zaten de vertrouwde elementen er weer in.