Opinions

Een heerlijke film, vol spanning en sensatie.

Het verhaal wordt heerlijk snel gebracht voor de tijd waarin het gemaakt is en is lekker los gemonteerd. Het verhaal verveelt amper, maar er zitten inderdaad wel een paar losse eindjes aan het stuk. Als je hier echter doorheen prikt is het een film die heerlijke weg kijkt.

Deze eerste film uit mijn net aangeschafte Hitchcock doos krijgt een 3.5*.

Rob Schneider op zijn best: een flinterdun verhaal, met bizarre wending en waardeloos acteerspel.

Het maakt allemaal niets uit: Rob Scheider is een rasentertainer en voert zijn rol in deze film met verve uit. Dat is pak-em-beet 45 minuten interessant, maar daarna weet The Animal niet echt meer te boeien.

Nog een kleine bijrol voor Adam Sandler in de angrymob; wat mij betreft een kleine verlichting in de film(wat moet die kerel in alle Amerikaanse komediefilms?????? Zo'n talent is het nou ook weer niet..) maakt het Amerikaanse feestje natuurlijk helemaal compleet.

Een 2.0*

Prachtig om de jonge Tom Hanks in zo'n draak van een film te zien acteren. Slappe pulp, gaat helemaal nergens over.

Een aantal 'aardige' momenten en daarom niet helemaal onaanzienbaar.

2.0*

Bourne Identity; Briljante film met geweldige actie en acteerprestaties!

Afgelopen weekend maar weer eens mijn eigen exemplaar van Bourne Identity in de dvd speler gestopt en dat legde me geen windeieren. Wat is dit een heerlijke film zeg!

Het is natuulijk een verhaal waar je heel veel kanten mee uit kan: een geheim agent van de Amerikaanse overheid verliest na een missie zijn geheugen, waardoor hij meer dood dan levend probeert zijn identiteit te achterhalen, waarbij hij voortdurend op de voet wordt gevolgd door de FBI die hem graag willen binnenhalen vanwege belastende informatie die hij nog bij zich draagt. Dat hier dan ook twee vervolgen op zijn gemaakt is goed te begrijpen.

Maar dan deze eerste in de reeks. Wat ik zo heerlijk vind aan het verhaal, is dat je van het begin af aan al precies weet welke twee partijen er tegen elkaar spelen. Aan de ene kant heb je Bourne die uit alle macht probeert te begrijpen waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren, aan de andere kant de leden van Operation Treadstone die hem zo snel mogelijk onschadelijk willen maken. Deze manier van open kaart spelen, maakt de film makkelijk te volgen voor degenen die een beetje opletten bij films. Dat er later nog meer adders onder het gras blijken te zitten bij Treadstone, was natuurlijk wel een verloop in de film, maar toch niet geheel schokkend.
De manier waarop Bourne gebruik maakt van zijn killer instinct en de manier waarop Damon dit onwijs realistisch weergeeft is alleen maar lof toe te kennen. Tel daar nog bij op dat de actiescenes mekaar in een razend tempo opvolgen en dat deze zeer sterk zijn weergegeven en je hebt een ijzersterke actiethriller die zeker de moeite waard is om te kijken. Het enige echte kritiekpuntje wat ik dan ook heb is het einde, waarbij Jason alsnog zijn grote liefde Marie aantreft op het strand. Dat de volgende film dan ook begint met de executie van dit personage, vind ik niet meer dan terecht.

Een 4.5*

Eén zin uit deze scene is dusdanig memorabel en van toepassing op de graaicultuur in de topklasse van het management van sommige zorginstellingen, dat het me nog lang is bij gebleven:

Als Jack Nickelson zelf eenmaal terminaal ziek is en gaat zeuren dat hij zijn eigen kamer wil hebben, omdat hij vindt dat hij daar recht opheeft - "I want my own room. It's my hospital, for chrissake!" - komt hij erachter dat dit niet mogelijk is, vanwege het beleid dat hij zelf heeft gevormd - "I run hospitals, not health spas. Two beds to a room, no exceptions." - en jarenlang heeft verdedigd.

Als hem wordt gevraagd hoe hij dit beleid jarenlang heeft kunnen volhouden is zijn simpele, doch geniale antwoord: "I've never been sick before".

Oh irony!

Haalt het natuurlijk lang niet bij zijn voorganger, maar met name de setting, Amsterdam, en de toevoeging van diverse Nederlandse acteurs, maken deze film al bijna het kijken waard (vooral Hanna Verboom natuurlijk). Voeg daar een Rob Schneider aan toe die voor de tweede keer een klunzige Gigalow mag spelen en je hebt weer 83 minuten pretentieloos vermaak.

Zeker geen hoogvlieger in het euvre van Schneider, maar wel vermakelijk.

2.0*

Een redelijk plot, wat niet heel fantastisch is uitgewerkt in combinatie met bij vlagen tenenkrommend acteerwerk. Toch wist de film wel van begin tot eind te boeien.

Allen de Russen als moreel kompas van de wereld - dat is echt hilarisch anno 2016 (en een Krim annexatie verder).

Vrolijke en kleurrijke nieuwe Disney worp. Het Zuid-Amerikaanse thema is in alle vezels van de film doorgevoerd, zonder dat het leidt tot irritante cliches. Naar mijn smaak iets teveel 'musical' in opzet, maar dat mag de pret van mooi, typisch Zuid-Amerikaans, verhaal vol magie niet breken.

Dit had ik kunnen schrijven. De hele film viel mij ook wat tegen.

Deze film was een beetje aardig, maar meer ook niet. De complete overdreven scenes af en toe, waarin Hannibal volledig doordraait neem de scene op het schip, als hij de M van Mischa in die vent gaat kerven doen eigenlijk afbraak aan de rest van de trilogie. Ook het zogenaamd opgelopen jeugdtrauma vind ik wat over the top en vergezocht natuurlijk is het erg dat je zusje is opgegeten in de oorlogtijd door een stel masochisten, maar dat wil toch niet zeggen dat je als een verknipte idioot eigen rechter moet gaan spelen??Als deze film buiten de Hannibal trilogie was uitgekomen, dan weet ik zeker dat ik er met andere bril naar zou hebben gekeken en wellicht tot een hoger cijfer zou zijn gekomen. Nu mis ik met name de ijzersterke psychologische mindfuck die Anthony Hopkins zo schitterend kon overbrengen. Slechts 1 stukje uit de film refereert naar het legendarische manipulatieve van Hannibal namelijk de scene met de leugendetector, maar dat hadden we toch ook al eens gezien (neem Basic Instinct, waar het vele malen beter is uitgevoerd)??? Dan is er ook nog de dubieuze rol van de tante in deze film met wie hij, wat verassend zeg, een liefdesverhouding opbouwt, die werkelijk NIKS aan de film toevoegd. Het enige coole is dat ze hem wat bijbrengt in de Ninja arts, maar dat is het dan ook. En de protectieve scene met de butcher op de markt is ook nog wel te pruimen, die mijns inziens een minder prominente rol had mogen hebben.

Ondanks al deze minpunten heeft deze film ook een paar sterkere punten. Het acteerwerk is naar behoren, de locaties waarop gefilmd wordt zijn soms erg mooi en het camera werk mag er ook best wezen!

Maar al met al voert toch de negatieve tendens bij mij de hoofdzaak. Een 2.0* voor een film die misschien beter tot zijn recht was gekomen met een andere naam dan Hannibal Rising.

Misschien wel de beste film met Rob Schneider erin, naast de Deuce Bigalow films.

De rol die Schneider vervult, is een rol die past als een maatpak. Zijn vrouwelijk trekjes zijn erg overtuigend en leveren hilarische momenten op. De tijdspanning van 101 minuten is precies genoeg om je een ruime anderhalf uur met een glimlach op het gezicht naar deze film te kijken.

Een 3.5*

In het land van enkelzijdig glas doen alsof je een huis niet binnenkomt. Het maakt deze film niet heel geloofwaardig.

De motieven van de personages zijn zo arbitrair als het overlevingsinstinct van de betrokkenen. Soms lijken ze zich bewust van hun eigen kwetsbaarheid, het volgende moment wanen ze zich onaantastbaar. Het maakt het tot een rommelig geheel.

Toch jammer, want er had meer in deze film kunnen zitten.

Een aardige film, waarin Nolan en zijn team wederom bewijzen een aardig film neer te zetten.

De verhaallijn is nauwkeurig uitgekozen en kent zijn sterke momenten, zoals het globale concept van het planten van ideëen in het menselijke brein op een zeer originele wijze, maar ook zijn zwakkere momenten, zoals de vertolking van dromen in dromen, die naar mijn mening niet altijd geheel zuiver was.

Heerlijk genoten in de bioscoop, al laat ik nog wel ruimte voor een eventuele mindere ervaring op een klein scherm.

3.5*

Volgens mij is Remi een man met verstand van films, want dit is inderdaad één van de slechtste films die ik in tijden gezien heb.

Ten eerste het verhaal; mensen die zichzelf van hot naar her kunnen teleporteren. In principe is dit natuurlijk een verhaal waar je alle kanten mee op kan gaan, waarmee de mogelijkheden eindeloos zijn. Maar toch kiest Doug Liman voor de meest hapklaren onbenullige dingen die je zowel kan doen als je jezelf overal naartoe kan teleporteren zoals een kluis, of heel cheasy op het hoofd van de sphinx. Dat deze Jumpers dan ook nog een natuurlijke vijand hebben, waarbij ieder motief feitelijke ontbreekt - er wordt als motief genoemd dat deze Christelijke organisatie, de Paladijnen, in de naam van God de Jumpers probeert te remmen, omdat dergelijke krachten aan alleen aan God toe behoren; een waardeloos motief, waar veel mee mee had kunnen worden gedaan als er maar iemand opgestaan was om wat van de film te willen maken - lag dan ook geheel in de lijn der verwachtingen.

Goed, een sterk verhaal dus, maar er ontbreekt nog iets, moet Doug Liman gedacht hebben.Gelukkig werd de Hollywood lek al snel gevonden; er moet nog een romance in! Anders spreekt de film natuurlijk maar een beperkte doelgroep (mannen) aan en kunnen er niet miljoenen verdiend worden aan deze prullaria!

De romance in deze film speelt zich af tussen Hayden Christensen, David Rice in de film, en Rachel Bilson, Millie. Hayden Christensen kennen we natuurlijk allemaal van Star Wars en Rachel Bilson, leuk om naar te kijken, van de bekende tv serie The OC. De romace volgt alle clichés van Hollywood die maar te volgen zijn; het gepestte jongetje is al zijn hele leven verliefd op een meisje, die hij later weer ontmoet en waar hij dan nog steeds verliefd is. Maar hij heeft één geheimpje wat hij haar per ongeluk nooit verteld heeft... Hoe kan dit nog goed komen vraag je je natuurlijk al snel af. De romance in deze film heeft, a lá Spiderman, als enige doel dat Millie uiteraard wordt gekidnapped door de Paladijnen en dat onze held, waar ik inmiddels natuurlijk al een berg sympathie voor had opgebouwd, haar gaat redden. Onwerkelijke actiescenes, kansloze dialogen zonder diepgang en een voorspelbaar script volgen elkaar in rap tempo op en maken er een grote slijmerige Hollywood brij van, waar je een lepel rechtop in kan zetten.

Was dan alles slecht aan deze film, eigenlijk wel. Nou, oké sommige actiescenes een bus in de woestijn meenemen in combinatie met de special effects waren nog wel het kijken waard.

Een 1.0*

Bijna droogkomische slasher.
Ik las hieronder dat het visueel mooi was afgewerkt; daar kan ik me volkomen in vinden. Voor de rest een bijzonder mager script die je van begin tot eind kon uitstippelen "I thought your father was dead."Madison: "They never found his body" Dan weet je dus al hoe laat het is... Toch nog wel enigzins vermakelijk en enigzins nieuwsgierig naar deel 2!

2,0*

Een film waar zoveel meer uit was te halen.

In potentie heeft de scenarioschrijver een mooi verhaal te pakken: na een one night stand wil Fred zeker weten dat Mindy beide morning afterpillen neemt, om te voorkomen dat ze negen maanden later op de stoep staat met een baby. De uitwerking die volgt is echter ver ondermaats. In plaats van dat de scenaristen meer hadden moeten kiezen voor casual encouters zoals het bezoekje aan haar ex en het spontane verjaardagsbezoek aan haar neefje bij haar ouders thuis wordt er gekozen voor een vreemd uitgewerkt plot waarbij er een vriendin in het spel komt waar hij eigenlijk niet gelukkig mee is. Totale overkill! Daarom blijft het gevoel dat er meer in had gezet het meest overheersen na het uitkijken van deze film. Dat is zonde.

Matige film van Michael Mann, die in het verleden toch actiefilms heeft gemaakt die enig aanzien genieten.

Het verhaal ontwikkeld zich heel matig en er zit in mijn ogen teveel actie in die kan worden beschouwd als overbodig.

Uiteraard wel een dikke plus voor de acteurs, want met Depp en Bale weet je eigenlijk altijd zeker dat je goed zit als regisseur. Al moet ik hier wel weer toegeven dat Depp hier niet zo schittert als in bijvoorbeeld Ed Wood. Het is toch meer een 'typetje'-acteur.

2.0*

'Hell is not a place, it's a beautiful confusion'. Het is een zin uit de film die, zo blijkt later, samenvat wat en gebeurt met de hoofdpersonen uit deze film. Een lange aan aanloop, met als hoogtepunt de expliciete zelfmoord van het meisje wat ze zelf hebben binnengehaald, leidt uiteindelijk tot een desillusie waarbij niet helemaal duidelijk wordt wat er precies voorvalt.

Na het kijken, blijft vooral het gevoel hangen dat er meer in had gezeten. Jammer, want met een half uurtje extra was waarschijnlijk de extra verdiepingslaag wel gegaan.

2,0*

Prachtige documentaire over een zwaar onderbelicht probleem voor de mensen in Nigeria.

4.0*

Heeft het nog zin om dit te recenseren? Volgens mij is er wel genoeg gezegd wat voor troep dit is. Wat voor Jumper geldt, geldt ook voor deze film; de special effects konden deze popcorn rommel niet redden..

1.0*

Prachtige Netflix productie met een mooi uitgewerkt verhaal. Ellen Page in de rol van haar leven.

4,0*

Een ijzer sterke misdaadfilm van Bryan Singer, die hierna, helaas, niets écht noemenswaardig meer heeft gemaakt. The Usual Suspect is, zoals veel films in de top250, één van de films die je móet hebben gezien als je jezelf volwaardig filmliefhebber wilt noemen.

De manier van vertellen is een manier die je moet aanstaan; het verhaal begint in de 'verleden tijd' met de moord op crimineel genaamd Keaton op een boot. Met deze scene wordt je gelijk al in de verre diepte van het verhaal gegooid. Vervolgens wordt je mee terug genomen naar de 'tegenwoordig tijd' waar een zenuwachtige Verbal Kint, een manke, enigszins onnozele man, betrokken blijkt te zijn bij het zojuist vertoonde schietincident. Een politieman die het onderzoek leidt, dwingt hem tot een revisie van zijn verklaring en hierop volgt een spectaculair verhaal over list en bedrog met als leidraad de mysterieuze persoon Kaiser Söze. De manier van vertellen, het de hele tijd heen en weer gaan tussen verleden en heden levert, in tegenstelling tot sommige andere films geen verwarring, het schept duidelijkheid het verhaal in een juist kader te kunnen plaatsen. Het perfect uitvoeren van deze overgangen is met name te danken aan de goede timing van de regie.

Opzich een verhaal, wat geen potentiële topper hoeft te vormen. Het is dan ook de combinatie van ijzersterk acteerwerk met een constant hoog mysterie gehalte (wie is toch die Kaizer Söze en bestaat hij wel echt?) die deze film tot een topper maken. Kevin Spacey in topvorm is sowieso altijd genieten, ik noem een American Beauty, maar met een cast die voor de rest ook nog wordt aangevuld met acteurs die weliswaar geen leidende rol spelen, maar alles zeer gedoseerd en zeer goed uitgevoerd neerzetten, is deze film een waar plezier om eens te kijken.

Een 4.5*

"The Greatest Trick the Devil Ever Pulled Was Convincing the World He Didn't Exist"

Helemaal geen slechte Horror/Thriller film van Zemeckis.

Het verhaal van de film is opzichzelf niet echt een nieuw thema. Hoe vaak is er al niet eerder een film geweest die behandelde hoe na een ongeluk bepaalde herinneringen langzaam weer boven komen drijven, wat in principe de rode draad door deze film is. Toch voert deze film alle aspecten die bij een dergelijke thematiek horen naar behoren uit. Tot aan de slotscene van de film blijf je tot op zekere hoogte in het duister tasten over het exacte hoe en wat betreffende de dood van Mary en de mysterieuze verschijningen in en om het huis die maar blijven terugkeren. Dat je als kijker pas op het laatst de stukjes bij elkaar kan leggen is met name te wijten aan het talentvolle acteerwerk van zowel Harrison Ford als Michelle Pfeiffer, die mijns inziens dan ook perfect zijn gekozen als hoofdrolspelers in deze film. De rol van verstrooide wetenschapper wetenschapper, met een ietwat mysterieuze attitude komt door goed spel tot zijn en recht en de rol van naïeve, nieuwsgierige vrouw, die nooit zal kunnen tippen aan het intellect van haar man, wordt ook zeker goed uitgevoerd door Pfeiffer.

Zoals ik in het begin ook al zei, de thematiek uit de film is (uiteraard) al eens eerder behandeld. De kracht van de film zit dan ook met name in het acteerwerk en niet in het verhaal. Mijn klomp brak met name bij de een na laatste scene, waarin de geest van Mary opeens weer tot leven kwam en ervoor zorgde dat Claire vrijuit kon gaan. Ondanks deze, en een aantal andere kleine miskleumen, kom ik bij deze film toch nog uit bij een 4,0*.

Een aardige documentaire, die naar mijn mening toch op sommige plekken aan diepgang mist.

De geregisseerde scenes, bijvoorbeeld dat ze bij oma op bezoek gaat, zitten er zo dik bovenop, dat het de kijkbaarheid van de totale documentaire niet ten goede komt. Dat is jammer, want naar mijn mening had de docu er dan nog beter uit gezien.

Ook de losse eindjes zoals de rechtszaak die er nooit komt hadden van mij wel iets meer aan elkaar mogen worden geknoopt, zonder dat dat ten koste had hoeven gaan van het vrij open einde.

Al met al een aardig documentaire, maar het had op sommige plekken in de nuances wat beter doordacht mogen zijn van mij.

3.5*

The Wicker Man is een leuke snack voor je zondagavond.

Dat ik van de Wicker Man geen hoogstaande filmische kunst hoefde te verwachten, wist ik al toen ik deze film voor 2,99 kocht bij The Free Recordshop. Dat ik de vorige keer echter vrij positief verrast was door een andere film met Cage (Lord of War) deed mij er toch toe zetten mijn 3 euri uit te geven.

Het verhaal vertelt over het leven van een politieman die na het meemaken van een bizar ongeluk de rol van het ongeluk in de rest van de film snap ik ook niet helemaal, los van de hints dat het meisje blond is en op een eiland bewonder lijkt en dat de lichamen niet kunnen worden geïdentificeerd, omdat ze nergens bekend zijn. Ook al zou dit alles duiden op een vluchtende moeder en dochter van het eiland, dan zou dit nog nergens op slaan in context tot de rest van de film in de ziektewet beland. Nadat hij in deze periode een brief ontvangt van zijn oud verloofde met het bericht dat haar dochter wordt vermist, besluit hij naar haar toe te reizen om haar dochter terug te vinden. Het eiland, waarop zij woont, blijkt echter te bestaan uit een behoorlijk geflipte kolonie mensen, waarvan het duidelijk is dat ze al lang geen contact meer gehad hebben met de normale beschaving.

Wat me voornamelijk opviel aan deze film, is dat het grootste lichtpunt is dat Cage de hoofdrol heeft gekregen. De man draagt de film met zijn apathische manier van acteren en zet een sterk karakter neer (overigens speelt hij Edward Malus en niet Maulis zoals hierboven in de omschrijving staat). De film is bij vlagen redelijk spannend, ik zeg redelijk, want wie heeft er nou echt op het puntje van zijn stoel gezeten bij scènes als de zoektocht in de boerderij, het ingaan van de crypte, het vinden van het lijk van de piloot of de keer dat Cage wordt gestoken door bijen? maar bovenal erg voorspelbaar. Als kijker heb je niet veel tijd nodig om alle losse eindjes aan elkaar te knopen het kapotte fotootje van het meisje wat later zijn dochter (wie had dat gedacht???) blijkt te zijn of het feit dat ze steeds rigoureuzer rituelen uitvoeren willen om een goede oogst te halen, doch de film eindigt wel weer met een wending de rituele verbranding van Cage in een grote houten pop die je niet had kunnen zien aankomen, omdat er totaal geen indicaties voor zijn gedurende de film. Verder bevat de film een aantal kleine psychologische pesterijtjes de school met alle stoïcijnse meiden die allemaal hetzelfde eruit zien en allemaal heerlijk zijn gebrainwashed, of de mannen die niets dan alleen maar kunnen werken die het toch wel gewoon leuk maken om de hele film uit te kijken.

Het gemiddelde van een 2.5 zou ik net wat te laag vinden, maar voor deze toch wel aardige film wil ik best een 3.0 geven voor een lekker snack op de zondagavond.