Opinions

Zo, deze ook even meegepakt hier in Polen. Viel niet tegen, er zat een lekkere vaart in en hier en daar werd je flink verrast. ( bijvoorbeeld de container die opgetilt werd nadat Hannibal op de grond lag )

Goede montage ook, er zat genoeg afwisseling in tussen harde actie en wat rustige beelden om het fresh te houden. Bijvoorbeeld het bejaarden koppeltje dat aan het picknicken was, met leuke bijpassende muziek.

Smith, B.A., Face, Murdock, allemaal hadden ze wel iets weg van de originele figuren maar hier zijn ze nog verder uitgewerkt en dat is natuurlijk mooi om te zien.

Vreemd einde, ik had het anders verwacht maar toch is het wel grappig gedaan. Jessica Biel die Face zoent lijkt helemaal niet op zijn plaats totdat je ziet waarom ze het deed.

Ik was blijven zitten tot het einde van de aftiteling en daar was nog een grappige scene achter geplakt met iemand in een stoel, ik weet niet meer wie het was. Blijf dus zitten, al ga je 'm nog kijken!

Zeer leuke comeback van het A-Team.

- 4 -

Weinig vernieuwends en er zijn vele bekende formules terug te vinden in dit doorsnee concept met een aardig voorspelbare inhoud. Het is niet spannend of bijzonder en daar zit ik eigenlijk toch een beetje op te wachten aangezien de films van dit decennia mij steeds weer teleurstellen. Weer zo'n halve gare thriller die geen indruk weet te maken en waarbij de aandacht steeds wordt verschoven tussen een aantal genres. Sowieso is het moeilijk om indruk te maken met dit slappe concept waarbij alles lijkt te draaien om een lijst waar vijfentwintig namen op moeten staan. Er wordt weer een vriendinnetje op sleeptouw genomen en dat hebben we nu al zó vaak gezien dat ik gedwongen wordt om me er aan te irriteren terwijl mijn andere hersenhelft er probeert aan te wennen. Regisseurs van de laatste tijd kunnen de verleiding gewoon niet weerstaan om er een romance in te gooien en dat levert elke keer weer een grote domper op. De badguys hebben weer een oppervlakkige invulling gekregen en natuurlijk moeten zij uit Rusland komen, in het zwart uitgedost zijn en een laag denkvermogen hebben. Toen Karen met een dienblad vol etenswaren door de gang liep besloot een Rus om haar aan te vallen om er zo achter te komen waar Nathan zich schuil hield. Als hij haar stilletjes had gevolgd werd hij automatisch naar de juiste coupé geleid zonder ook maar enige moeite hoeven te doen. Gelukkig voelde dit werkje in lichte mate toch authentiek aan en dat dankt zich vooral aan het degelijke camerawerk en de leuke settings. En alhoewel Taylor Lautner me in eerste instantie iets teveel deed herinneren aan de Twilight Saga leverde hij een prima rol af. Niet afgrijselijk maar helaas wel iets te standaard.

In de tijd van koetsen, hoge hoeden en burgeroorlogen duiken er bloeddorstige vampiers op die natuurlijk uitgeschakeld moeten worden. Er wordt aardig wat tijd genomen om alles in te leiden maar de slotfase zet dit recht met fraaie slowmo's, close-ups, soepele overgangen en rake klappen met de hakbijl.

Duikboten zorgen vaak voor een hoop sfeer, angst en een gevoel van claustrofobie. Cameron gooit daar een schepje bovenop met zijn kernwapen en de bizarre lichtgevende schepsels. Nèt wanneer we denken dat de nachtmerrie voorbij is worden we getrakteerd op een nieuw avontuur en ook al zijn gebeurtenissen vrij Amerikaans gedoseert zit er een behoorlijke spanning in verweven. Fijn dat we dit keer niet te maken hebben belachelijke geluidseffecten die in worden geschakeld wanneer een drijvend lijk door het beeld komt. De personages zijn aardig stereotyp en ik had meer binding met de rat van Hippy dan een aantal andere figuren maar vulde ze elkaar goed aan.

Het is lastig voor te stellen hoe je zelf zou reageren na een ontmoeting met zo'n reusachtig buitenaardse constructie maar ik vond de reactie van Lindsey nogal braaf toen ze aangaf dat ze net 'iets onmenselijks' had gezien. Mij lijkt het waarschijnlijker dat je alles wilt toelichten en dat je jezelf niet meer kunt beheersen omdat geen van alle het zomaar zal geloven. Een ander punt waar ik niet 100 % achter stond was het feit dat Bud zijn leven op het spel ging zetten voor een klein apparaatje dat diep in de oceaan

verborgen lag.

Achteraf kan ik vooral concluderen dat er binnen een redelijk bekend verwachtingspatroon toch vele geweldige scènes terug te vinden zijn en dankzij het bijzondere einde wil ik dit stiekem wel een must-see noemen.

Goeie film. Een van mijn favorieten, omdat hij realistisch is en omdat hij sterk is geacteerd.

Hij is wat onbekend, en dat is wel jammer. Zulke films ( ook het cameragebruik, lang op één beeld blijven hangen ) vind ik veel beter dan bijvoorbeeld National Treasure of King Kong.

Terwijl die films heel veel moeite doen met onder andere special effects, staat deze als een huis en wat mij betreft verslaan adam & paul die aap en Nicolas

Kijk, leef mee en durf te lachen.

- 5 -

Een aantal opmerkelijke figuren waaronder een priester die geestelijk op wankelen staat, een buitenlander die overdreven gewelddadig is en een persoon met een chipszak die gerust een maandje het dieet van Sonja Bakker mag volgen. Alhoewel hier en daar verassend, toch vind ik het grotendeels cliché en net iets te flauw. Sowieso was het wel te verwachten dat de stoere neo nazi zijn agenda bij ging stellen en vervolgens zijn dagen vredevol in ging vullen. Verder kon je in de beschrijving al terugvinden dat de appelboom getroffen zou worden door allerlei vervelende toestanden dus wat over blijft is niet schokkend veel. De humor is zoals vaker weer een tikkeltje overdreven en in de meeste gevallen lag de intensie, hoe zwart het ook mag wezen, er vrij dik bovenop. Natuurlijk zijn er hier en daar wat gekke scènes terug te vinden en dit is nou eenmaal een kerk die je niet in ieder dorp terug zal vinden maar het totaalplaatje vind ik niet bijzonder sterk. Eerder nietszeggend, ondanks het geloof dat aan de kaak wordt gesteld.

Jesse had ik laatst ook al bij The Social Network aangetroffen, waar hij ook een goede rol neerzette. Kristen Stewart zie ik ook erg graag op de set. Het verhaal zelf is 'n beetje cliché allemaal maar gelukkig wordt er niet teveel gehuild en zoveel problemen waren er nou ook weer niet. Leuke settings met die kermis en al die lichtjes. Kijkt lekker weg en er komt af en toe nog 'n leuk grapje voorbij.

Wel een beetje raar dat ze ooglapjes gingen zetten op die bananen.

Vrij zielloze bedoeling waarin een journalist graag eens het gevaarlijke mileu in de Afghaanse bergen van dichtbij wil beleven. Het resulteert in een aantal ontmoetingen met de lokale bewoners, gidsen en soldaten. De humor bleef min of meer verborgen achter de mislukte initiatieven zoals vanuit het niets een bazooka afvuren, het spelen van een trefbalwedstrijd met een afgehakt ezelshoofd en een aantal flauwe opmerkingen tussendoor. Nick Stahl speelt weer prima maar ik werd langzamerhand moe van zijn zoektocht naar afgehakte vingers.

De makers van deze docu wisten erg dicht op de huid van deze Afrikaanse beesten te kruipen. Ik zag close-ups die ik nooit eerder had aanschouwt en door de 3D komt het allemaal nog wat meer op je af. We zien onder andere leeuwen, chita's, olifanten, neushoorns, zebra's en nijlpaarden; de meest bekende organismen van dit continent zijn van de partij. Ook zag je heel even wat giraffen en er kruipt een schildpad over de grond die geïnspecteerd wordt door drie leeuwenwelpjes. De crew beschikt over een luchtballon welke ze inzetten om een groter kwantiteit aan levende wezens vast te kunnen leggen. Er wordt uitgelegd dat de bestuurder van dit voertuig een expert is in zijn vak en op diverse werelddelen zijn apparatuur heeft ingezet. Ondanks die ervaring botsen ze toch een aantal keren flink hard tegen de grond. Een camera is bevestigd aan de voorkant, gericht op de twee inzittenden, zodat je een mooi zicht hebt op hun vlucht en je ze kan uitlachen wanneer ze weer eens neerstorten.
De voice-over van Paul de Leeuw vond ik een beetje vervelend. Er zat wel wat nuttige informatie bij maar vaak genoeg zit je opgescheept met subjectieve opmerkingen als ''ooh wat schitterend'' en ''ach wat schattig''. Het zogenaamde verhaal dat hij op de plaats aanwezig was (''geef hier die verrekijker''... ''oeps ik stootte mijn hoofd'') kwam ook niet helemaal uit de verf. Wel geloof ik dat zijn manier van praten voor kinderen als prettig ervaart kan worden omdat 'ie het allemaal vrolijk en duidelijk verwoord.
Er is een scène waarin de crew rustig in hun tent liggen te slapen en een bezoekje krijgen van een groep leeuwen. Ze breken wat stokken af en trekken aan de tent. Bijzonder om te zien dat deze mensen hun leven op het spel zetten en zoveel vertrouwen hebben in de natuur. Verder vond ik de scène langs die rivier (een soort strandje) waarin een leeuw en leeuwinnen rustig overheen lopen en wat takjes uit het water halen ook erg mooi. De ontspannende muziek sluit goed aan tijdens al deze momenten.
Respect voor de fotografen en de cameramensen die er niet voor terugdeinzen om hun passie voort te zetten wanneer twee grote slachttanden hen tegemoetkomen.

Doet zich voor als een grensverleggend megaspektakel maar heeft achteraf toch weinig indruk kunnen maken. Planeet aarde is veranderd in een angstaanjagend territorium en doordat de omstandigheden onze hoofdpersonages dwingen hier te landen volgt er een avontuur met de hoop om vader en zoon weer thuis te brengen. Will Smith moet zich inhouden. Daar waar hij in Men in Black energiek rond mag klooien zit hij hier grotendeels met een ijzige blik achter de schermen om zijn zoon te begeleiden. De obstakels die Kitai moet overbruggen zijn niet geheel onverwachts (zoals de zuurstofcapsules waar hij natuurlijk niet genoeg van lijkt te hebben). Het einde kon ook wat subtieler; we gingen van die blauwe laserstraal direct naar de brancard waarop Cypher lag uit te rusten. Redelijk vermaak maar weinig creativiteit.

Leuke film. Af en toe wat humor en neutrale gesprekken op momenten die je niet zou verwachten ( wanneer ze aan het duiken zijn bijvoorbeeld. ) houden het allemaal wat luchtig.
Actie is goed maar redelijk simpel ( diamantroof bijvoorbeeld. Waarom keken al die bewakers ook op de schermen terwijl ze (nog) niks zagen..? )

Moet het meer hebben van de dialogen inclusief goeie Brosnan en jolige Woody Harrelson, die ik onlangs nog zag in Defendor.

Schitterende film. Ik had er niets van verwacht maar was geboeid van het begin tot het einde. De twee uur durende film is totaal niet vervelend of traag.
Prachtig acteerwerk van Weisz, Minghella, Isaac en de rest. Ze speelden erg overtuigend. Prachtig verhaal en niet te moeilijk om te volgen.

Davus stapt over naar de Christenen, vooral door de man die over het vuur liep in het begin. Zeker van zijn zaak is hij niet en hij blijft twijfelen wat goed voor 'm is. Hij merkt uiteindelijk op dat Hypatia het toch bij het juiste eind heeft en spaart haar de marteling op het einde, door haar te laten stikken. Erg mooie en verassende keuze dit.
Hypatia bleef bij haarzelf en wou alles verklaren, leuk om dit te zien omdat ze er eigenlijk alleen voor staat, wat betreft de filosofie voor die tijd.
Orestes lijkt te weten waar hij mee bezig is, ook tijdens dat hij christen is. (Hij knielt niet voor Cyril, gelukkig. Helaas later wel voor Synesius die hem wist over te halen om alleen in Gods wil te geloven.

Goede dialogen, mooie plaatjes en prachtige longshots ( waaronder het eindshot ) + de camera in de tempel die 180 graden draait.

Dat het verhaal niet zou kloppen in vergelijking met de echte geschiedenis laat me koud, het is zonde om deze film daar op af te rekenen.

Romantiek is het niet, er kwam geen enkele zoetsappigheid bij kijken gelukkig.

Het krijgt de volle vijf sterren, chapeau!

Geen gekke film, misschien ietsjes standaard en soms wel overgedramatiseerd. Een echte uitblinker in dit genre wil ik het ook niet noemen. Dan toch eerder Gladiator of Troy.

En zoals genoemd is het een overdreven boeltje met Hefaistion, vreemd dat ze zo lang hiermee blijven hangen. Bij dat sterfbed oke, maar verder al dat vertrouwen op elkaar.. ik werd er een beetje misselijk van.

-3-

Ik zag deze tekenfilm een keer toen ik ziek was en was er best onder de indruk van, omdat het er gewoon geweldig uit ziet met de spectaculaire beelden. Het is voor kinderen, maar ik denk dat het best aan te raden is wanneer je onder invloed bent.

Nederland probeert weer funny en afweikend uit de hoek te komen dus er vliegen allerlei rare fratsen door het beeld en de dialogen zijn overdreven aangezet. Er wordt ook heel wat aangekaart over diverse rassen zoals de Joden en Afrikanen. Dit wordt ook nog eens toegelicht met een voice-over alsof het Discovery Channel is. Omdat Lodewijk de spontane relatie van twee verschillende afkomsten niet boeiend kan houden zonder dramatische invloeden worden we getrakteerd op allerlei stomme problemen. Het idee om een rijk gezin te koppelen aan een grove, onfatsoenbare en rondborstige negerin is best aardig maar ik vraag me af of er wel is nagedacht tijdens de opnames. Waarom is tijdens een etentje bij de nette mensen die donkere juffrouw met een universitaire studie uitgerekend in haar ondergoed de badkamer aan het schoonmaken (ze zegt daarbij zelfs dat er enkel een glas was omgevallen) en waarom draagt ze slechts een bh in het KFC restaurant? Ik dacht dat zij juist de keurige weerspiegeling was van het 'ghetto' leven. Ook dragen alle meiden een zelfde soort goud kettinkje om hun nek en de omvang van Rowanda's melkbussen wordt door elkaar gehaald (de ene keer was het 80F en de andere keer 80G). Dan was er nog een scène waarin David wordt belaagd door de bedriegende taxichauffeurs en hier speelt een vrolijk muziekje onder om de boel niet te aangrijpend te maken. Zo is dit dus een afgezaagd experiment geworden.

Deze Nederlandse productie duurt weer te lang en heeft een vrij belabberd uitgangspunt (onvruchtbaarheid). Een aantal dialogen zit weer behoorlijk scheef in elkaar en enkele momenten komen wederom geforceerd en knullig over (vluggertje in de kelder met overbodig kabaal van de wijnflessen zodat de baas het kan horen, vechten tijdens het feest waarbij niemand ingrijpt en de dokter die gruwelijk boos wordt als Charlie rustig de behandelkamer binnenstapt). Gelukkig blijven de zijwegen beperkt want als ons land komisch uit de hoek wil komen resulteert dat vaak in een flop. Hier en daar is nog best een amusante scène uit de hoed getoverd maar echt onder de indruk ben ik niet van deze familiekwestie.

Best maf en ik vond het wel iets hebben. Effecten verdienen geen oscar maar het was wel grappig. William Hurt sluit goed aan met zijn doktersjas en Blair Brown was ook wel leuk om tegen te komen. Speelduur had wellicht tien minuten korter gemogen maar het bleef kijkbaar.

Ik heb me continu zitten vervelen. Ik vond de samenstelling van de Business-class erg vervelend en er gebeurde werkelijk helemaal niets. De drie homoseksuele stewards werkten enkel op m'n zenuwen en steeds ging het weer over seksuele handelingen. Erg goedkoop. Het idee om de kapitein en de co-pilot zat te voeren en allerlei nonchalante gesprekken te voeren met de bemanning is op zich wel aardig maar als je het zo vlak en eenzijdig tentoonstelt vervalt het in een afgrijselijk zit van anderhalf uur. En hoezo de titel 'I'm So Excited'? Dit was slechts één enkele liedje dat ze tussendoor afspeelde met bijbehorende danspassen. Ook vroeg ik me af waar al dat schuim op de landingsbaan vandaan kwam? Snel vergeten dit.

Marc Webb nestelt zich weder in het web van Peter en Gwen, vestigt een oprecht gevecht en bedwelmde al snel mijn sceptische instelling. Ik stel mij nu de kwestie wat exact als differentie kan worden bestempeld en of er wellicht een verscherpte perceptie bij mezelf was te bekennen. Vergeleken met de andere helft van de Amazing Spider-Man heeft deze opzet grotendeels gewerkt en vond ik zelfs de inbreng van Emma treffend verwerkt. Vrijwel niets heeft me belemmerd om me te mengen in een heftige samenstelling van badguys en helden die elkaar grotesk bevechten. Met hun speciale wensen hebben ze ook effect op de rest van de mensen en het is een ware prestatie van de makers om het op deze wijze in beeld te brengen.

Er zwemmen enkele bekende ingrediënten maar als de stelling aan mij bestemd is bevestig ik een regeling in de agenda voor het volgende spectaculaire level.

Vrij bekend heldenavontuurtje waarin een jongeman het kwade wil bestrijden en regelmatig ook tijd vrijmaakt voor zijn blondine. De politie denkt in eerste instantie dat er onder dit schaatspak een badguy schuilgaat maar wanneer hoofdcommissaris heel toevallig ook de vader van zijn geliefde blijkt te zijn wordt het een peace of cake om zichzelf te bewijzen. Eigenlijk zijn het dus alleen de gevechten met de reuzenhagedis die voor spanning moeten zorgen en ja die spindraden zagen er goed uit maar het geheel leek er niet puur op afgestemd te zijn en dat valt dan tegen. Ik zie liever een compleet actiespektakel zoals in de jaren negentig dan een montage waarbij er steeds geswitched wordt naar relatief saaie onderdelen die de vaart er steeds uithalen. Aantal mooie jumps en confrontaties maar in het totaal iets te soft en vanzelfsprekend om echt grandioos uit de hoek te kunnen komen.

Net afgelopen.

Sterke film en het werd steeds beter naarmate het einde dichterbij kwam. Ondanks ik geen fan ben van de filmstijl, weet het verhaal me zeker te boeien.

Het lijkt binnen de perken te blijven maar ieder personage heeft toch zijn eigen aandeel in het plot en het is grappig om dat mee te beleven.

Wel wat edit-foutjes opgemerkt, maar dat is geen schande.

Leuk opgezet.

- 4,5 -

Een vrij bekend uitgangspunt maar Ridley Scott heeft het prima voor elkaar gekregen. Denzel Washington is zoals altijd weer foutloos en Russell Crow deed het ook niet onaardig. Muziek van John Lee Hooker voorbij horen komen en dat is natuurlijk altijd een pluspunt. Het is mooi om twee verschillende werelden tegelijk onder de loep te mogen nemen en om de afgang van de grote baas langzaamaan dichterbij zien te komen. Minder slim van Frank was om zo'n prominente bontjas aan te doen terwijl hij eerder nog iemand met een zogeheten 'clownspak' had gewaarschuwd. Hij zei toen: ''je moet zo min mogelijk opvallen'' en ''vaak stellen diegene met indrukwekkende kleding juist het minste voor'', een beetje vreemd dus dat hij enkele momenten later moeiteloos zit te pronken met het cadeau van zijn vrouw bij de bokswedstrijd van Muhammed Ali. Een rise-fall film wil ik het niet noemen, aangezien Frank al een behoorlijke status had aan het begin van deze prent. De actie, voornamelijk tegen het einde aan, is mooi in beeld gebracht. Gangsters en maffialeden zorgen voor de Blue Magic en in dit geval blijft dat niet ongestraft. Er wordt een grote vis binnen gehaald.

Niet mijn favoriete type cinema om de zaal te betreden; het plot kon me simpelweg niet genoeg boeien om in het vervolg ook onder de indruk te kunnen raken van alle heisa die er ontstond. Ik begon me op een gegeven moment ook af te vragen of er de draak werd gestoken met de 'normale' gang van zaken en er expres de hele tijd nieuwe problemen werden aangeschoven. Steeds ontstonden er andere mogelijkheden en onvoorziene uitkomsten. Aan de cast ligt het niet en hier en daar zitten ook gerust wat sterke scènes verborgen waarbij een komische noot niet uitgesloten bleef. Wel vraag ik me af of het een tactische samenstelling van de cast is geweest (Jeremy Renner als burgemeester, Jennifer Lawrence als echtgenote, Robert de Niro als Tellegio). In zijn geheel een bijzonder exemplaar, zij het niet dat het bij vlagen wat bedenkelijk naar voren kwam en het door de oneindige dramatiek behoorlijk lang duurt.

Redelijk filmpje.

Christian Bale is hier een geschikte kerel voor.
Ik vond Chloë Sevigny wel een beetje zwak acteren.

Die scène met de kettingzaag had ik al ergens aangetroffen, wellicht in een moviemeter contest ofzo. Die achtervolging was best mooi geschoten.

Patrick speelt meerdere keren een cd'tje af en luistert naar ontspannen muziek op z'n walkman. De muziekkeuze vond ik 'n beetje jammer, maar het geeft prima weer dat hij met z'n gedachten in de wolken zit.

Ik vond het vreemd dat Patrick opeens allerlei willekeurige mensen ging vermoorden zoals die bewakers in het kantoorgebouw. Ik had liever gezien dat hij heel smooth en kalm bleef. Hij heeft de touwtjes in handen maar dan opeens stort 'ie in.

De detective viel me ook tegen want die nam eigenlijk alles maar aan wat Patrick tegen 'm zei.


Best te pruimen, maar de regisseur had ietsjes strenger mogen zijn.

Deze bekende acteurs zijn ingeschakeld om het oude imago in stand te houden en om een slaapverwekkende aaneenschakeling van relatieproblemen te verhullen maar veel succes levert dat niet op. Er zaten gerust wat grappige momenten tussen zoals die scène op het strand met een koelbox vol bier en een bruine verassing maar de speelduur wordt gedomineert door slappe en uitgekauwde dialogen. Op het einde vind iedereen zijn lieftallige partner weer terug en pakt Stifler zijn kans zodra hij wordt aangesproken door een MILF. Yeah wat een feest. Wellicht voor de liefhebbers weggelegd maar ikzelf vind er niet veel aan.

Al dan niet op werkelijke feiten gebaseerd (bepaalde gebeurtenissen zijn verdraaid maar dat zal de mainstream media niet toegeven), is er een redelijk drama uitgerold. Sowieso vind ik het altijd wel mooi om te zien hoe enkele militairen een of andere onbekende stad moeten verkennen en de geheimzinnige vijand moeten zien op te sporen. Wonderbaarlijk genoeg heb ik me ook niet veel gestoord aan de toegevoegde relatie met bijbehorende issues (die toch behoorlijk wat screentime in beslag neemt). Het grootste probleem is het nogal standaard verloop van heel het gebeuren. Hoofdpersoon Bradley Cooper speelt sterk, maar het blijft allemaal vrij doorsnee materiaal zonder echt uitblinkende momenten. Wat dat betreft is de speelduur ook een beetje aan de lange kant en vond ik het niet heel erg toen de aftiteling begon.

Met Control had deze Nederlander voor wat mooie beelden gezorgt inclusief een sterke boodschap die gedragen werd door de veelzijdige acteur Sam Riley. Hier ontbreekt de magie, de kracht en de fascinerende lading. George Clooney heeft vrijwel continu één gezichtsuitdrukking en dat is saai, zeker in zo'n scenario waarin niets gebeurt. Hij moet wat zaakjes afhandelen voor zijn baas heeft daarbij nog ruime tijd om aan te pappen met wat dames die zijn pad kruisen. That's it, niet meer dan dat en ik hou best van een rustig tempo met eenvoudige shots maar het is nu vooral statisch en vaak hetzelfde. Helaas, dit is een teleurstelling.

Ooit gezien bij het vak geschiedenis op de middelbare school. Erg, erg indrukwekkend. Van Freeman en Hopkins staat me niets bij maar met dit verhaal, de settings en de massa's mensen aan boord zou ik die topacteurs niet snel missen. Laat goed zien hoe het er in die tijd aan toe ging. Er werden zelfs mensen gekielhaald en de omstandigheden waarin de slaven verkeren is gruwelijk. Voedselgebrek, ziektes, onzekerheid en woede heersen op het schip en de film blijft continu sterk. Ik snap absoluut niet hoe mensen hier maar 1 ster aan kunnen geven. Knap gedaan door Spielberg.

Krijgt de volle laag. Bam, hoppaké.
Ik kan alleen positief zijn over deze film van 2,5 uur.
Lekker rauw gefilmd, camera neemt je overal mee naartoe en je staat er bovenop. Verhaal geeft je geen rust en eigenlijk is elke scene gewoon boeiend. Heerlijk taaltje. Prachtig acteerspel.
M'n aandacht bleef er continu bij. Mooi dat ze terugkomen bij sommige stukken ( net zoals de opening ). Deed me 'n beetje aan 11:14 denken met die tijdssprongen. Ook Saw schoot te binnen bij die scene waar het pistool in het midden lag.
Verder zitten er mooie plaatjes in en de muziek is er gewoon strak tussengedropt.

I'm in. Toffe film uit het land van tequila, vanille en tortilla's.

Aandoenlijk drama over twee bejaarden mensen die al lange tijd samenleven en waarvan de de vrouw te maken krijgt met een verlamming. Ze voelt zich bezwaard, schuldig en hulpeloos terwijl Georges er alles aan doet om haar te ondersteunen en begeleiden. Langzaamaan begint deze ziekte de controle over te nemen en Anne kan steeds minder goed functioneren. Erg mooi neergezet. Veel statische shots en genoeg rust om de aandacht op het tweetal gericht te houden.