Opinions

Als jong jochie vond ik ABBA al niet echt goed. Ik vond ze gewoon té zoet. Door de jaren heen kreeg ik toch steeds hun muziek te horen en werd ik er eerder gek van dan er door gepakt.

Nu moet ik wel zeggen dat de nummers goed in elkaar steken, maar ik blijf het wel erg suikerzoet vinden.

Toch was ik nieuwsgierig naar deze film, maar ook die is het gewoon niet. Dit ligt niet aan de muziek, maar aan het "debiele" subplot van een journalist die een interview moet hebben met de band. Zijn "verhaal" is gewoon overbodig. Ze hadden een betere keuze moeten maken voor deze film: of een documentaire over deze turbulente tijd of een komedie over een journalist. Nu probeert deze film allebei te zijn en dat werkt niet.

Leuk om gezien te hebben, maar ik sla hem de volgende keer over!

2*

Gary Busey als actieheld blijft vreemd. In Bulletproof werkte het aardig, maar hier werkt het totaal niet. Alleen in de laatste 20 minuten lukt het hem om al schietend de held uit te hangen.

Dat de 80 minuten die daar op vooraf gingen traag en saai waren, is gewoon jammer. Zeer jammer zelfs, want hierdoor kan ik deze film niet eens een krappe onvoldoende geven.

Een huilerig, saai actiedrama, waarin alleen Ray Sharkey er een beetje uitspringt.

2*

Wat krijg je als je Dirty Harry kruist met een blaxploitation held? Jericho "Action" Jackson. Een cop die alles doet wat verboden is, om de slechterik te pakken te krijgen.

Carl Weathers doet het erg leuk en hij heeft enkele goede one-liners. Maar het zijn vooral de bijrollen die deze film zo leuk maken. Bill Duke en Chine "Fats" Williams, maar ook de bad guys zijn goed gecast.

En voor de liefhebber van ontploffingen en aktie: daar zit er genoeg van in, in Action Jackson!

Zeer fijne film!

3,5*

Aardige swashbuckler, die helaas te voorspelbaar is en teveel leunt op het romantische subplot.

2,5*

Italië, 1952. Het Neo-realisme tijdperk loopt ten einde, en de regiseurs proberen andere richtingen, mengen sociale drama’s met andere genre’s of slaan gewoon andere richtingen in. Ai Margini Della Metropoli is een mengsel van sociaal drama en een misdaad / rechtsbank film.

Mario (Michel Jourdan) wordt verdacht van moord, en alleen zijn vriendin Gina (Giulietta Masina) gelooft in zijn onschuld. Dat andere hem niet geloven is op zich niet vreemd, want Mario vertelt leugen na leugen en probeert zelfs te ontsnappen. Gina weet een advocaat (Massimo Girotti)te strikken om de zaak op zich te nemen, die daarbij achter de waarheid komt.

Na een spannend begin (een achtervolging door donkere stegen) verandert de film in een mooi geschoten drama met prachtrollen voor Giulietta Masina en Massimo Girotti, om te eindigen in een goed stukje rechtsdrama.

Met een mengeling van Neo-realisme en een standaard misdaad verhaal heeft regiseur Lizzani een spannende, emotionele film gemaakt. Nu nog een DVD release!

Red Angel is mijn eerste kennismaking met regiseur Masumura, en ik moet zeggen het heeft wel een indruk achtergelaten. Normaal gesproken houdt ik niet zo van oorlogsfilms, dus ik rekende op een beproefing met dit zwart-wit oorlogsdrama die zich afspeelt in een hospital aan het Japans Chinese front WWII.

Masumura laat een apocalyptische hel zien waar een soldaat niets meer is dan een object en de ziekenboeg vol ligt met geamputeerde lichamen. Het is ook een hel waar zusters er niet alleen zijn om zieken te verzorgen maar ook om hun perverse seksuele driften (ongevraagt) te temmen. Een van die zusters is Sakura Nishi (Ayako Wakao), die tijdens haar eerste dag al wordt verkracht door enkele soldaten. Als ze klaagt bij de leiding wordt ze “gedwongen” om dichter aan het front te werken. Daar ontmoet ze de hoofdchirurg Okabe (Shinsuke Ashida), en langszaam aan begint tussen hun een relatie die gedoemt lijkt. Dr. Okabe is namelijk impotent en verslaafd aan morfine.

Ik moet toegeven dat deze film er echt een is die valt onder de categorie “van-dik-hout-zaagt-men-planken”, want letterlijk elke manier wordt gebruikt om duidelijk te maken hoe ellendig het front wel niet is. Van dichtbij worden (inclusief de meest smerige geluidseffecten) benen en armen geamputeerd, en als er ook nog eens cholera uitbreekt aan het front lijken de hoofdrolspelers wel te struikelen over de lijken.

Niet echt een vrolijke film, maar wel een die je bij blijft. En wat betreft het oorlogselement waar ik normaal gesproken niet van hou, dat wordt hier tot een minimum gehouden met bijna geen gevechts-scene’s en geen strategisch geklets.

Erg leuke slasher, die behoorlijk hard is. De bijlmoordenaar zwaait dan ook flink met de bijl.

Hoewel de film op het eerste blik voorspelbaar lijkt, blijft tot het einde toe onbekend hoe de vork in de steel zit. Dit, en de soms lekkere moorden, zorgen ervoor dat hij interessant blijft. Daar kan zelfs het mindere acteerwerk wat aan veranderen.

Leuk ook om te zien dat er een internet-achtig systeem wordt gebruikt door de hoofdpersonages om met elkaar via (zeer ouderwetse) computers met elkaar te communiceren.

3*

Samen met "And the Pursuit of Happiness" en "God's Country" kan dit gezien worden als Louis Malle's Americana trilogie. Films die zich richten op Amerikaanse problemen, en dan vooral in het Zuiden van de VS.

Alamo Bay is de eerste van de drie en toont de problemen die de Vietnamezen gemeenschap hebben in het stadje Port Alamo. Nadat ze te maken hebben gehad met racisme, worden ze door de Klu Klux Klan uit het stadje verdreven. Maar één man besluit verder te gaan met waar hij mee bezig was. Het vissen op garnalen!

Ed Harris speelt Shang Pierce, een Vietnam veteraan, die door geldproblemen zijn boot kwijt raakt. Hij had al een hekel aan de Vietnamezen, maar na tussenkomst van de Klan slaat hij door. Samen met de halve bevolking richt hij zijn pijlen op de "boosdoeners".

Ed Harris is erg goed als redneck en ook de rest van de cast doet het erg goed. Het probleem met Alamo Bay is dat hij wel erg kort door de bocht gaat. Daar staat tegenover dat het camerawerk erg mooi is en de muziek van Ry Cooder zeker de moeite waard is.

Door de setting en de muziek, deed deze me bij tijd en wijle denken aan Paris Texas, maar dan veel minder goed!

3*

Kleurrijke, typische jaren 40 avonturen-film. Het zag er allemaal prachtig uit, maar duurde me net iets te lang!

3

Ik had hier nog aardig wat van verwacht, maar helaas.

De decors en kostuums zijn werkelijk prachtig, maar de liedjes doen mij niets.

Toch maar eens de boeken van Lewis Caroll lezen, er moet toch iets zijn wat de verhalen van Alice goed maken?

2,5*

PS: Wat lijkt Fiona Fullerton toch erg op Kirsten Dunst in deze film!

http://www.britmovie.co.uk/studios/shepperton/filmography/1970/1972/images/002a.jpg

The Aliens Are Coming is een aardige TV-film, waarin een buitenaardse macht probeert om de mensheid te observeren door in het lichaam van een man te gaan. Alleen hebben deze aliens niet gerekend op de jaren '80 versie van Mulder en Scully.

Voor de effecten moet je deze film niet kijken, want meer dan een schaalmodel van een ruimteschip, erg knullige alienkostuums en oplichtende groene ogen valt er bar weinig te zien. Maar wat wel werkt voor deze film zijn de acteerprestaties, die opvallend luchtig zijn. Net alsof ze heel erg veel lol op de set hebben gehad.

3*

PS: Ed Harris heeft inderdaad een klein, erg klein rolletje in deze film. Hij is totaal 5 minuten in beeld en heeft twee zinnen.

Eindelijk een Uwe Boll film op TV.

Telefoon uit, lekker languit op de bank liggen en genieten.

Nou ja, genieten?

Alone in the Dark is pure onzin. Slecht geacteerd, rommelig verhaal, slechte vechtscenes, slechte effecten en.. oh ja, slechte regie!

Ik keek vroeger bijna alle rechtstreeks op video uitgebrachte troep die door SBS werd uitgezonden, maar dit is werkelijk nog slechter.

Er is al veel gezegd over Uwe Boll, dus daar maak ik geen woorden meer aan vuil. Laat die man lekker dit soort zooi maken, er zijn genoeg mensen die dit waarschijnlijk wel leuk vinden. Gelukkig ben ik daar geen van!

0,5*

Normaal gesproken kan ik nog aardig genieten van dit soort typische schlager-films, maar op één of andere manier was deze een stuk minder interessant.

Veel leuke grappen zaten er niet in en ook de liedjes (toch wel erg belangrijk in een schlager-film) waren beneden peil.

2*

Parijs 1968. De stad staat in lichterlaaie, op de straten wordt er gevochten tussen studenten en de oproer-politie. Dit is een periode waar de jongeren van toen met nostalgie aan terug denken. Les Amants Réguliers is de tweede film in een paar jaar (de andere is Bernardo Bertolucci’s The Dreamers) die deze periode van een andere kant bekijkt, om zo die nostalgie als een sigaret uit te drukken.

Les Amants Réguliers van Philippe Garrel is een film die door iemand is gemaakt die die periode van dichtbij heeft meegemaakt, wat er voor zorgt dat het er allemaal authentiek uit ziet (wat misschien meer komt door de fantastische zwart-wit fotografie.) Net als in The Dreamers flirten de personages met sex, drugs en communisme, en willen ze het systeem overhoop gooien. Vanaf hun comfortabele bank.

Met z’n speelduur van bijna 3 uur kan zo’n film een lange zit zijn, wat het waarschijnlijk ook is voor iemand die in deze periode geen interesse heeft, maar door het spel, het camerawerk en de ’60s sfeer is deze film voorbij voor je het weet. Het enige probleem is dat het bankzit-communisme van de acteurs, net als in The Dreamers, niet genoeg biedt om het echt een meesterwerk te maken. Het was mooier geweest als zich meer focuste op de rellen i.p.v. het rondhangen en het opium roken. Misschien dat zo’n film er ooit nog eens komt, maar voor het zover is moeten we het doen met deze twee films doen en dat is niet eens zo erg.

Amazons is een standaard sword & sorcery filmpje uit de koker van Roger Corman. Maar in plaats van een goed verhaal en enkele aardige acteurs, ligt de aandacht hier meer bij de borsten van de actrices.

Aardig, maar zeker niet meer dan dat!

3*

Je neemt een paar Playboy bunnies, die bereid zijn om bloot rond te lopen. Dan kijk je welke blockbuster er populair is (in dit geval was dat Gladiator). En als laatste brei je er een doorzichtig plot omheen dat vol gaten en onzin zit.

Welkom in de wereld van Amazons and Gladiators!

1*

Trouwens de helm van Crassius deed me me denken aan MF Doom!

American Angels gaat, zoals boven te zien is, over show-worstelen. In plaats van gespierde mannen, hebben hier de vrouwen de hoofdrol. Stukken minder gespierd, maar wel met enorme borsten.

Tja, dan weet je wel dat je hier met een puur portie American sleaze te maken hebt. Babes, Boobs & Brawls.

Qua verhaal lijkt dit behoorlijk op Showgirls, maar dan in de worstelwereld. Lisa probeert de beste worstelaar te worden, maar krijgt te maken met veel tegenstand. Van tevoren weet je al waar dit verhaal eindigt, maar de weg daarheen is hilarisch. Slecht acteerwerk, "fantastische" gevechten en een briljante rol van een lilliputer. Ferd en Beverly Sebastian zijn de koning en koningin van de campy Amerikaanse b-films, die vooral bekend zijn van Gator Bait.

Hou je van worstelen, en vooral vrouwenworstelen, dan is dit een aanrader, alleen moet je geen meesterwerk verwachten. Ik had zelf een greins op mijn gezicht van begin tot einde en geef het dan ook een enorm dikke 3,5*

Bij elkaar geraapt zooitje, dat net genoeg grappige momenten bevat om er nog enigzins een beetje te kunnen lachen!

2*

Onverwachts leuke komedie, die op een leuke en scherpe manier de talentenjacht op de hak neemt en de Buitenlandse politiek van de VS. Vooral de stukken met Dennis Quaid als Amerikaanse president waren erg geslaagd.

3*

Erg sterke docu over de opkomst en ondergang van Hardcore punk. Interessant om als muziekliefhebber (en verzamelaar van punk platen) te zien hoe het allemaal begon en hoe het zich verspreiden.

Aan het einde komen de oude punkers nogal bitter uit de hoek, maar ze hebben gewoon gelijk dat de punks van nu niets zijn in vergelijking met de oude garde.

3,5*

American Nightmare is een heerlijke sleazy slasher, die boordevol bloot zit en een moordenaar heeft waarvan je de hele film geen idee hebt wie het nou eigenlijk is.

Terwijl een man zijn zus zoekt is de stad n de greep van een seriemoordenaar die het voorzien heeft op prostituees en strippers.

De film heeft een behoorlijke gritty feel, wat vooral komt doordat het zich afspeelt in een 42nd street omgeving (hoeren, rovers en drugsverslaafde). En dat Michael Ironside (hier gewoon Mike Ironside genoemd) een agent speelt geeft de kijker ook niet een gevoel van veiligheid.

Qua verhaal kan je dit vergelijken met Paul Schrader's Hardcore, maar dan met slasher elementen die nooit ergens goor of extreem worden.

Alles bij elkaar is American Nightmare gewoon een leuke slasher die een goed beeld geeft van de sleazy kant van de maatschappij, maar het is niet een must-see!

3,5*

Aardige tegenvaller. Ik had een film verwacht die een stuk serieuzer zou zijn, en waar het meer om het vechten zou gaan (ongeveer zoals al die Hong Kong films over Shaolin). Maar wat hier te zien is, is een wel erg Amerikaanse versie van Shaolin, wat gewoon voorspelbaar en saai is.

Daar kan ik dan nog wel mee leven, maar wanneer het nummer "Summer Time Blues" tig keer wordt herhaald, begint de film zelfs vervelend te worden.

Leuk voor liefhebbers van Amerikaanse (stv) aktiefilms, maar voor iemand die een "goede" Shaolin film wil zien raad ik liever The 36th Chamber of Shaolin aan.

2*

Op een of andere manier kon ik erg genieten van dit onzinnig filmpje. Vooral de 3D effecten (die ik zag in 2D) waren hilarisch. Het overgooien van een frisbee... wow! En stervende man die zijn hand uitsteekt... brrrr!

De special effects zagen er lekker '80s uit en de sfeer was lekker dom.

Erg genoten van deze haunted house film!

3,5*

Ijzersterke Europese co-productie, die zich kan meten met de betere Amerikaanse heist-noirs.

Een groep mannen en een vrouw, besluiten om $1.000.000 te roven uit een gepantserde wagen. Maar zoals verwacht gaat niet alles volgens plan.

Hard, cool en erg stijlvol, met een fantastische soundtrack van Claude Bolling!

4*

Erg slechte mengelmoes van avontuur, jungle-films en een monsterfilm! Het beste aan deze film was het aapje..

Trouwens het begin deed me erg denken aan Rambo 4 (in negatieve zin)

1*

Een film zoals Enzo Barboni ze wel vaker, en beter, heeft gemaakt. Meestal had hij daar Bud Spencer en Terence Hill voor, maar dit keer moet hij het doen met Giuliano Gemma en Ricky Bruch. Nu heeft Gemma wel in meerdere leuke films gespeelt, maar de chemie tussen hem en Bruch is er gewoon niet. Ook is het gegeven (bedacht nadat The Sting een enorm succes was) niet interessant genoeg.

Wel aardig, maar niet goed.

2,5*

Elke keer trap ik er weer in. Films waar sexy vrouwen met wapens op staan. Ze lijken erg leuk, maar ondertussen...

Richard Pepin en Joseph Merhi hadden veel van dit soort films, maar telkens weer blijken het misbaksels te zijn. Enorme misbaksels.

Visueel een draak van een film, maar dan nog was dat het beste aan de film. Het verhaal (scholieren die te maken krijgen met de prostitutie), het acteerwerk en de muziek (pijnlijk slechte R&B) zorgen voor de genadeklap.

Een zeer slechte film!

1*

Derde film die ik van de Zweedse aktiekoning Mats Helge zie, en gelukkig is hij weer leuker dan Russian Terminator. Het verhaal is weer onzinnig, maar de scenes zijn weer lekker pulpy. David Carradine doet niet echt zijn best en zelfs zijn vechtscenes zien er slap uit, maar toch is dit nu juist het soort film waar ik steeds gekker op wordt. Jaren '80 aktiepulp van de bovenste plank!

3,5*

Een typisch jaren '70 produkt over wraak en gerechtigheid.

Een jonge vrouw wil wraak nemen op de mannen die haar verkracht hebben. Ze krijgt daar hulp van een indiaan, gespeeld door Henry Silva, en samen maken ze jacht op de bad guys.

Een verhaal dat te vergelijken is met Hannie Caulder, alleen is die van een jaar later.

De ver-Amerikaanste spaghetti western sfeer is goed, en het geweld aardig. Ook viel me op dat de muziek af en toe in de buurt kwam van El Topo.

Hoewel ik niet zo'n liefhebber ben van Amerikaanse westerns, kon deze me wel bekoren!

3,5*

Erg leuke musical, met een prachtrol van Anna Karina en briljante muziek van Serge Gainsbourg!