Opinions

Deze film bestaat vooral uit dialogen / monologen . Zo zien we ' onafgebroken ' gesprekken op meerdere plaatsen . Ter verduidelijking : we zien bijvoorbeeld Martin Lawrence over dolfijnen ( en zijn business ) praten in 1 vloeiend gesprek over hetzelfde onderwerp , maar wel op verschillende locaties , zoals op het strand , op zijn boot en in zijn auto . In dit geval breekt Korine het gesprek niet af , maar verplaats hij het gesprek door middel van een jump cut naar een andere locatie ( scène ) . Zo lijkt alles op 1 vloeiend geheel ( liquid cinema à la ManN ) .

Zo zien we ook Moondog en Minnie dansen op verschillende locaties met verschillende achtergronden , terwijl het eigenlijk maar om 1 en dezelfde dans draait .

De film bestaat voornamelijk uit dit soort scènes .

Zulke editingtechnieken zie je vaak in de ( surrealistische ) films van Buñuel of Resnais , maar bij The Beach Bum (2019) moet ik vooral aan To Live and Die in L.A. (1985) denken . Ter illustratie verwijs ik vooral naar de scène waar Chance in gesprek is met zijn collega ( Vukovich ) over hoe hij van plan is om een Chinees te beroven : 1 vloeiend gesprek verdeeld over meerdere scènes / locaties .

Ik ben tot de conclusie gekomen dat Blackhat (2015) voorlopig Mann's beste film is . Blackhat (2015) is op het audiovisuele vlak een van de mooiste van Mann , maar dit magistraal meesterwerk heeft ook inhoudelijk iets te bieden dat mij aanspreekt .

Ik heb laatst nogmaals enkele teksten gelezen omtrent ' state surveillance ' , ' individual liberty ' ( o.a. Hobbes en Berlin : negative vs. positive ) en de opkomst van ' ( non- ) governmental transnational global terrorism ' / ' cybercrime ' en vervolgens dit meesterwerk opnieuw bekeken . Het valt me op dat Mann bepaalde klassieke concepten heeft gevisualiseerd . En niet enkel gevisualiseerd , maar heeft ook geprobeerd een bijdrage te leveren aan een gaande discussie over ( al dan niet vergaande ) staatsbemoeienis en individuele vrijheid van actors van een geconstrueerde maatschappij waarin wij leven .

Het lijkt alsof Mann in gesprek wil gaan met moderne denkers als Deleuze , Bentham & Foucault ( zie ' panoptic surveillance ' ) .

Hsiao-Hsien Hou goes Zhuangzhuang Tian ?

Beter dan verwacht ! De film ziet er prachtig uit en de editing ( pacing & rhythm ) is geniaal ; alles is op een meesterlijk wijze gecomprimeerd en vormgegeven . Elk shot en de framing ( composities ) ervan zijn op een doeltreffende wijze tot uiting gebracht . De hand van de meester is duidelijk voelbaar , puur vakmanschap ! Echter , Hsiao-Hsien Hou neemt hier toch echt een stapje terug in vergelijking met diens voorafgaand werk , zoals Le voyage du ballon rouge (2007) of Qian xi man po (2001) . Deze film is dan ook minder vooruitstrevend .

Desondanks toch nog een klein meesterwerkje , en dat vooral omdat ik Nie yin niang (2015) inhoudelijk erg sterk vind .

***** / ***** , doet me denken aan films van Zhuangzhuang Tian , al vind ik de ' historische ' films van Zhuangzhuang Tian beter ...

Inderdaad , geniale film van Donskoy . ' Poëtisch ' is hij zeker , zoals veel films uit Oekraïne uit die tijd ( denk bijvoorbeeld aan meesterwerken van Aleksandr Dovzhenko ) . Alleen , volgens mij behoort deze film toch echt tot de filmstroming het Sovjet socialistisch realisme .

Het hoogtepunt van dit soort film is wat mij betreft Tini zabutykh predkiv (1965) van Sergei Parajanov . Ook opgenomen in Oekraïne door ' Dovzhenko-school ' , maar volgens mij is Tini zabutykh predkiv (1965) veel meer dan dat , het meesterwerk der meesterwerken overtreft Dovzhenko en Donskoy op alle fronten . Parajanov begint bij het Sovjet socialistisch realisme , maar vervolgens zoekt hij zijn eigen weg op , gaat veel en veel verder dan dat en maakt er iets unieks van ...

Over Parajanov :

" He invented his own cinematic style, which was totally out of step with the guiding principles of socialist realism (the only sanctioned art style in the USSR). " - en.wikipedia.org

Waarom ik Inferno (1980) veel beter vind dan Suspiria (1977) .

1. Betere montage : vlotter en dynamischer . Volmaakt en modern , geraffineerdere filmtechniek .

2. Minder eentonig en creatiever : speelt zich in meerdere plaatsen af en Inferno doet me ook denken aan de oude klassieke detective / film noir films . Meerdere genres in 1 .

3. Veel spannender / mystieker . Onderwaterscène in de kelder is briljant en heugelijk .

Volgens mij identificeert JLG zich met Samantar , zijn alter ego so to speak . Samantar verschijnt vanuit het niets en neemt het land over .

Hollywood , het Hollywoodimperium is onaantastbaar . Geen enkele filmindustrie , geen enkel land kan tippen aan het imperium . Hollywood produceert en heeft altijd al de beste , mooiste en meest kwalitatieve films geproduceerd . JLG is de enige die in staat is om het machtige Hollywoodimperium uit te dagen .

Hij is alleen en dat maakt hem onsterfelijk . JLG heeft nooit gewild om een koning te zijn , want hij staat boven alle koningen en imperiums . Er is geen god dan GODard !

Het jaar is net begonnen , maar voor mij is dit geniaal artistiek meesterwerk vooralsnog de beste film die ik dit jaar heb gezien . Pure ' gevoels ' cinema die doet denken aan klassieke melodrama's van weleer , maar de film voelt nergens echt ( vals ) sentimenteel aan .

F.W. Murnau meets Roberto Rossellini meets Joseph L. Mankiewicz meets Nicholas Ray

***** / ***** , hooray for Hollywood , wat een triomf !

Zo , eindelijk gezien . Bijzondere en onvergetelijke filmervaring ! Ik ben dol op dit soort puzzelfilms . The Swimmer (1968) ziet er fantastisch uit . De structuur van deze geslaagde film doet een beetje denken aan Citizen Kane (1941) , Providence (1977) en zelfs Éloge de l'amour (2001) . En ik ben er nog niet over uit of het hier om de herinnering ( flashbacks ) gaat of dat alles zich gewoon in het hoofd van Ned Merrill afspeelt . Bij Éloge de l'amour (2001) zijn herinnering die als katalysator dienen . Alleen heeft GODard het zwembad door de trein vervangen . Echter , Éloge de l'amour (2001) vind ik veel artistieker , filosofischer en daarom ook beter dan The Swimmer (1968) .

**** / *****

Rick Masters : You're beautiful.

Ik heb het niet eens gehad over de onvergetelijke personages ( Rick Masters , wat een naam , die veel sympathieker overkomt dan Chance en wat dacht je van zijn bi-vriendinnen , haha ) . Schitterende oneliners , fotogenieke locaties , geniale composities / dynamische cinematografie en de beste autoachtervolgingsscène ooit .

Ik houd van films die zich buiten en vooral in een grote stad afspelen en ik ben absoluut geen voorstander van de studiofilms . Ik geef een voorbeeld : Blade Runner (1982) ( of zelfs Citizen Kane (1941) ) is een meesterwerk , maar omdat Blade Runner voor een groot deel in een studio opgenomen is , zal ik Blade Runner niet meer in mijn top 10 plaatsen . Ik ben sowieso dol op films met unieke en voor mij exotische locaties en deze film bestaat alleen maar uit de mysterieuze locaties .

Verder voelt To Live and Die in L.A. (1985) heel erg ' Europees ' aan en is dit meesterwerk voor maar $ 6 miljoen gedraaid , maar deze film laat ook ziet hoe superieur de Amerikaanse cinema eigenlijk is in vergelijking tot de Europese cinema , laat staan de Aziatische ( actie , John Woo etc. ) meuk .

To Live and Die in L.A. (1985) is wat mij betreft de beste film van Friedkin , maar niet beter dan de beste films van ManN .

Public Enemies (2009) en Blackhat (2015) zijn beter . Ik vind To Live and Die in L.A. (1985) net zo geniaal als Manhunter (1986) , maar beter dan Miami Vice (2006) , Heat (1995) of Collateral (2004) en dan komt de rest . Heat heeft enkele legendarische scènes , maar de film duurt echt te lang . Ook Miami Vice heeft enkele zwakke punten .

Chance : Guess what? Uncle Sam don't give a shit about your expenses. You want bread, fuck a baker.

FIlms van Straub zijn extreem filosofisch en diepzinnig . Als je helemaal niets hebt met de filosofie of haar niet begrijpt , dan stelt het werk van Straub dan ook inderdaad helemaal niets voor .

Als de filosofie er niet is , verliezen films van Straub hun zeggingskracht , bestaansrecht & levensvatbaarheid en stellen ze dus eigenlijk niets meer voor ; dan zijn ze gewoon zielloos of ' dood ' .

Bovendien is het werk van Straub antikapitalistisch ...