Emilia Pérez (2024)

Een nogal aparte en daardoor ook boeiende mix van musical, misdaad en drama. Het verhaal draait rond een kartelleider die op papier, maar ook lichamelijk een 2e leven begint. Dat geeft een strijd op vele vlakken met het verleden. Sterk neergezet door hoofdrol Karla Sofía Gascón die in Cannes alvast een prijs kreeg (net als de regie). Maar ook Zoe Saldaña en Selina Gomez zorgen voor voldoende peper en zout. En dan gieten ze alles nog eens in een musical, wat het geheel visueel een niveau omhoog tilt. Mooie nummers en visueel meer dan wat je zou verwachte van dit type verhaal. Regisseur Jacques Audiard heeft ondertussen een interessant palmares opgebouwd en levert opnieuw een mooie film af.

Ik denk niet dat het grote publiek storm loopt voor deze film. Mooi zo, want ik vrees voor heel wat negatieve commentaren. Is het niet voor het transgender gegeven, dan wellicht voor de musical. Zeer gewaagd wel dit laatste, maar uitermate geslaagd wel. Af en toe met een dans, maar veeleer met krachtige songs met een boodschap. Het konden evengoed losse dialogen geweest zijn, maar de teksten zijn sterk en de song zorgt ervoor dat de inhoud extra hard blijft hangen. Emilia Perez is zowat een misdaadfilm gehuld in een drama- en musicaljasje. Geen evidentie en Audiard slaagt erin deze moeilijke en ongewone balans te vinden. Het is meteen ook de troef van deze film. Wederom slaagt Audiard erin een sterke onafhankelijke film neer te zetten, The Sisters brothers misschien daargelaten. In de prijzen gevallen in Cannes waar onder meer de Juryprijs werd gewonnen. Een film over identiteit, loslaten, vergevingsgezindheid en boetedoening. Karla Sofia Gascon en Zoe Saldana spelen de pannen van het dak. Sowieso een opmerkelijke film en één van blikvangers van 2024.

Assistent-advocaat Rita [Zoe Saldana] is het beu om mannen met criminele koppen te verdedigen voor een appel en een ei. Maar voor 2 miljard Mexicaanse peso’s is ze wel bereid kartelleider Manitas Del Monte [Karla Sofía Gascón] (die honderden doden op zijn geweten heeft) te helpen om een geslachtsoperatie te regelen, zodat hij als Emilia Pérez een nieuw leven op kan bouwen. Vier jaar later roept Emilia opnieuw Rita’s hulp in, deze keer om haar weduwe Jessi [Selena Gomez] en haar zoons te kwellen en op hypocriete wijze haar eigen straatje schoon te vegen. Een bespottelijk verhaal dat misschien dienst had kunnen doen als komische opera, maar Audiard neemt deze onzin volstrekt serieus en probeert zelfs sympathie op te wekken voor een hypocriete massamoordenaar! De enorme ironie van de slotscène is hem blijkbaar volledig ontgaan! Paul Guilhaumes camerawerk en Damien Jalets choreografie zijn uitstekend, maar hun moeite is verspild. Voer voor het Cannes Film Festival, waar het (niet geheel verrassend) twee keer in de prijzen viel.