Truth or Dare (2018)

Er is geen leukere manier om Spring Break af te sluiten dan met je 6 vrienden een volslagen vreemde te volgen naar een afgelegen, onheilspellende villa waar het een gigantische puinhoop is en daar een spelletje Truth or Dare te spelen. Wanneer dat irritante ventje van school je blijkt te hebben gevolgd, is het feest helemaal compleet. Maar het verhaal wordt nog sterker: het spelletje 'leeft' en achtervolgt alle deelnemers naar Mexico waar het iedereen die heeft meegedaan aan het spel dwingt om de opdracht uit voeren, op straffe des doods. Het schijnt allemaal iets te maken te hebben met een bloedbad van jaren geleden, maar de vier (!) scenaristen peinzen er niet over om het idiote basisgegeven te verklaren. Wel gooien ze er in de tweede helft een flinke dosis melodrama tegenaan maar tevergeefs: de film is dan, net als de karakters, al niet meer te redden. De twist op het einde geeft een beetje het denkniveau weer van de makers. Dom, dom, dom.

“It dared me to choose which one of you to kill.” Truth or Dare is zo’n belachelijk slechte horrorfilm dat het bijna leuk wordt. De personages zijn allemaal ook ongelooflijk onsympathiek (met uitzondering van Brad), en dat maakt de moordpartijen ook wel vermakelijk om naar te kijken. Domme personages doen nog dommere dingen, en het is een compliment waard dat de acteurs het allemaal overtuigend weten te brengen. Het spel Truth or Dare wordt een regelrechte slachtpartij. Een leuk concept, maar de uitvoering is matig. Met een belachelijk einde, wat dan wel weer passend is.

Een typisch tienerhorrorfilmpje dat helemaal niet eng is en dat het enkel van schrikmomenten met een plotseling, onnodig hard geluid moet hebben. Bijvoorbeeld: iemand doet een deur open en het klinkt alsof ze met een stormram doorheen de deur wil beuken. De film bevat ook een aantal fouten. Als je een matras op een hekken legt gaan de pinnen er niet zomaar doorheen prikken. Waarom verkiest Olivia aan het eind om anderen te laten delen in het spel om haar eigen leven te redden, terwijl ze eerder in de film zei dat ze nog liever haar hele vriendenkring en zichzelf zou laten sterven dan de bevolking van Mexico? Loog ze dan niet en had ze dan niet moeten gedood worden door het spel? En hoe vinden de jongelui meteen het meisje dat een vrouw in brand stak, maar de politie vindt haar niet? Deze film doet ook mij een beetje denken aan Final Destination, waarbij elk lid van de vriendenkring een voor een het loodje moet leggen. De reden waarom dit alles gebeurt, bezetenheid door een demon, is te stom voor woorden. En de Final Destination films zijn veel vermakelijker met minder flauw gelul. Het acteerwerk kon slechter. De kills zijn niet erg bijzonder te noemen. En de glimlach die steeds op het gezicht van de spelers verschijnt als ze 'bezeten' worden door het spel, is eerder grappig dan eng.