Un Beau Matin (2022)

Sandra Kienzler [Léa Seydoux] is een alleengaande moeder in Parijs met een dochter [Camille Leban Martins] die aan het begin van de puberteit staat, een fysiek en geestelijk aftakelende vader [Pascal Greggory] die van het ene naar het andere verzorgingshuis moet worden verhuisd in afwachting van een vaste plaats waar hij verzorgd kan worden. Bovendien begint ze een affaire met Clément [Melvil Poupaud], ooit de beste vriend van haar ex-man. Kabbelt maar een beetje voort zonder ooit de diepte in te gaan, maar effectief gebruik van locaties en het prachtige spel van Seydoux en Greggory tillen dit naar een hoger niveau.

De plot sprak me niet echt aan maar ik vond de andere films die ik van Mia Hansen-Løve vaak wel fijne filmpjes. Nu is deze Beau Matin ook wel genieten op momentjes, maar ook serieuzer van toon en juist het lichte toontje van de regisseur vond ik in haar andere films een meerwaarde. Nu is het drama dus serieuzer, maar gelukkig wel goed gebracht. Geen grootse gebaren maar enorm realistisch en herkenbaar soms. Dat komt ook door het goede spel van vooral Seydoux en Greggory als haar vader. De momentjes tussen hen zijn vertederend. De film doet ook weinig slecht, toont wat meer een sfeerschets dan een verhaal van a tot z en dat bevalt me wel alleen boeiden de personages me niet echt. En de plot dus ook niet. Ook visueel wat karig zonder echt beeldende kracht die Mia Hansen-Løve in haar andere films vaak wel liet zien. Ik kan weinig slechts over de film zeggen maar simpelweg trekt deze me niet echt. 3,0*.

Prachtige film die mij diep geraakt heeft. Mia Hansen-Løve maakt altijd iets bijzonders en Léa Seydoux speelt met weinig middelen de sterren van de hemel. Bewijs ook dat je als filmmaker geen 'groot drama' nodig hebt. Blijf maar bij het leven van alledag, dan heb je al drama genoeg. Neem deze Sandra (Léa Seydoux), alleenstaande moeder met een dochtertje en een dementerende vader waar ze een oogje op moet houden (prachtige rol van Pascal Greggory). Ze heeft diverse baantjes en een seksloos leven. Ga er maar aanstaan. Maar het overkomt zovelen. Die vader was een filosofieprofessor, voor wie denken en boeken zijn hele leven was. Hoe schrijnend wil je het hebben. Als hij niet meer thuis kan blijven volgt er een vernederende zoektocht langs ziekenhuizen en verpleeginstellingen. Je ziet hem aftakelen. Dan ontmoet de vrouw een oude vriend, een getrouwde man met kinderen en begint een affaire met hem. En dan begint het dochtertje ook nog eens vreemd gedrag te vertonen. Hoeveel drama wil je hebben. Maar het is zeker geen loodzware film. Er zijn nog kleine gebeurtenissen die je op het puntje van je stoel houden. mooie muziek ook en mooi gefotografeerd. En zeker niet somber, want er komt altijd weer een mooie morgen. Hoewel, de verwijzing naar de titel wordt maar heel terloops in bijzinnetjes onthuld. Goed opletten dus.