Winchester (2018)

De toerismesector in San José zal wellicht wél kunnen leven met deze poging de legende rondom de plaatselijke toeristische attractie te voorzien van hernieuwde wereldfaam. Sarah Winchester [Helen Mirren] is de erfgename van het Winchester-imperium dat groot werd met de productie van de even beroemde als beruchte Winchester-geweren die o.a. een sleutelrol speelden in de Amerikaanse Burgeroorlog. Haar huis in San José is uitgegroeid tot een groteske mengelmoes van allerlei stijlen, het gevolg van communicatie die Sarah zou hebben met geesten van mensen die slachtoffer van de Winchester-geweren werden. Het is aan Dr Eric Price [Jason Clarke] om vast te stellen of er werkelijk geesten waren in huize Winchester, of dat het Sarahs hersenspinsel is waardoor ze niet in staat is om leiding te geven aan het bedrijf. Krakende deuren, onverklaarbare geluiden, een spookachtig liedje en een keur aan nepschrikeffecten: deze film heeft het allemaal. De film is goed geproduceerd getuige de gedetailleerde sets en het camerawerk is verzorgd, maar het enige angstaanjagende aan deze verzameling clichés is dat Helen Mirren haar reputatie te grabbel heeft gegooid aan dit minder dan middelmatig griezelgevalletje.

Een nieuwe film van de gebroeders Spierig, die moest ik dus zeker gezien hebben. De reviews waren echter bijster slecht, maar ik ga daar zelf niet in mee. Origineel zijn in dit subgenre van horrorfilms, nl haunted house films is zeker niet eenvoudig maar toch slaagt Winchester daar wel in. Het verhaal speelt zich af rond de jaren 1900 wat een uitstekende tijdsgeest is voor dit soort films. Het huis, hoewel het er van buitenaf een beetje fake uitziet, ademt de sfeer uit die nodig is. Het is ook niet een ontzettend lange film en ja, er wordt tijd genomen voor de personages. Dat komt het verhaal ten goede want je hebt natuurlijk een verklaring nodig waarom juist Dr Price wordt uitgenodigd om een assessment te maken van Mrs. Winchester. Erg creepy wordt het meestal niet en mensen die een enge film verwachten komen bedrogen uit. Winchester mist een beetje de timing om echt uit te blinken in de jumpscares. Die met de spiegel vond ik wel sterk ook al weet je dan dat er een jumpscare zit aan te komen. Vaak zijn ze een beetje te gezocht waardoor ze niet werken of toch niet bij mij. Dat gezegd zijnde zijn de jumpscares zeker niet het belangrijkste aan de film. Ik vond het verhaal realistisch gebracht en geloofwaardig genoeg om er in mee te gaan. Langzaamaan ontvouwt zich de waarheid en wie daar de aandacht voor kan opbrengen zal dit een degelijke film vinden.

Voor mij ook een raadsel waarom men zich in de reviews zo negatief over deze film uitlaat. Gewoon een fijne film met de nodige spanning en ook het drama van het verhaal waarin onze hoofdrolspeelster leeft na de dood van haar man. Een mooi bedacht gegeven, voor iedere dode die een winchester wapen oplevert wordt een kamer in het huis gebouwd naar de omstandigheden waarin de gedode persoon zich bevond in de laatste minuten van haar/zijn leven. Zo woont de vrouw van de de psychiater Eric Price, die ook gedood is door een winchester, in een soort van kas. Daar ontmoet hij haar dan ook weer. Wij hebben ons in elk geval prima geamuseerd met deze film en onze waardering zit op een ruime 7+.