Yesterday (2019)

Oké. Met The Beatles heb ik helemaal niks, van Boyle heb ik het meeste wel gezien, zeker als het gaat om de pure films. De opzet klonk verder wel interessant, al is het met zo'n verhaaltje wel meteen duidelijk dat je geen al te serieuze film moet verwachten. Dit voelde aan als een typisch tussendoortje van Boyle, maar tegelijkertijd voel je toch ook wel dat de beste man iets ouder aan het worden is. Of een band als The Beatles echt zo invloedrijk is geweest dat ze de gehele wereld in een andere richting geduwd hebben is betwistbaar, gelukkig is de film daar niet al te veel mee bezig en is het beetje fantasy niet veel meer dan een ode aan de band + duwtje in de rug voor de romance, die de eigenlijke kern vormt van de film. 't Is best vlot gemaakt en de covers van alle bekende Beatles nummers zijn aardig. Het gaat af en toe wat fout in de casting (James die wel érg tuttig is, Sheeran die maar weer eens komt opdraven, McKinnon die het getypecast nog niet kan waarmaken), het plotje is te voorspelbaar en Boyle's pogingen om het wat frisser te maken werken maar half. Waar de film ook niet in slaagt is om de de rise van Patel geloofwaardig te maken. Maar uiteindelijk vermaakt deze film wel. 't Is zeker geen grootse Boyle, maar voor een keertje best oké. Toch zie ik de toekomst van Boyle een beetje somber in, volgens mij ligt het beste ondertussen wel achter ons. 3.0*

Ontbrekende ode. Dat niet alle films van Danny Boyle weten te werken, is een feit. Maar dat de bewierookte regisseur van parels als Slumdog Millionaire en Trainspotting met zo'n flauwe romcom op de proppen zou komen is weer het andere uiterste. Ten eerste ligt het romantische en volstrekt chemieloze gedeelte er zo dik bovenop dat het begint te storen en ten tweede is de humor niet om aan te gluren. Veel meer dan sporadisch grinniken zit er echt niet in. Hoe een film zo kan mislukken is best bijzonder, want iedereen lijkt er wel zin in te hebben. Het gegeven is niets minder dan geweldig en biedt een voedingsbodem voor zoveel leuks. Maar Ed Sheeran of andere beroemde bijrollen voegen helemaal niets toe en de liedjes worden tergend slecht gebracht. Dat Patels karakter kennelijk geen fan was zij hem vergeven, maar bijna elk lied zó slecht zingen en spelen is een kunst an sich. Elke vorm van een ode ontbreekt. Plak aan het geheel een volledig misplaatste scène met John Lennon en een raar zijplotje met medestanders, en je weet als kijker echt niet meer naar wat voor onsamenhangende mengelmoes je zit te kijken. Warme gevoelens blijven continu uit. Alle mooie composities en goede bedoelingen ten spijt. Het begin is nog wel aardig maar al snel blijkt dat je vlees noch vis zit te aanschouwen en overheerst de teleurstelling. Danny Boyle mag zich achter de oren krabben. ** Met dank aan Universal Pictures voor het recensie-exemplaar.

“When did you write that?” “I didn't write it. Paul McCartney wrote it, The Beatles wrote it.” Uitstekende muzikale romcom. Sentimenteel en zo zoet als wat, en de hand van Richard Curtis is duidelijk zichtbaar. Danny Boyle staat vermeld als regisseur maar dat zie je er niet aan af (op wat visuele hoogstandjes na), en wat dat betreft is dit echt de film van Curtis. Yesterday heeft een vreemd maar interessant uitgangspunt, met Jack die er na een stroomuitval achter komt dat alleen hij weet dat The Beatles hebben bestaan. Als muzikant wel zo handig, en Jack wordt door de muziek van The Beatles binnen een mum van tijd wereldberoemd. Zelfs Ed Sheeran staat in zijn schaduw. Je moet vooral niet te lang stilstaan bij het bizarre uitgangspunt, en heel diep willen Boyle en Curtis ook niet op de materie ingaan. Yesterday is uiteindelijk toch vooral een conventioneel liefdesverhaal. Met de muziek van The Beatles en Lily James, dus mij hoor je niet klagen. Vooral niet omdat Patel en James een fijne chemie hebben, hoe dom beide personages soms ook acteren. Maar dat hoort natuurlijk ook bij het romcom genre. The Beatles, Lily James, humor en romantiek, Danny Boyle en een briljante cameo van Robert Carlyle als John Lennon… Wat wil je nog meer?