The Cat's Meow (2001)

Teleurstellende film van Bogdanovich over de raadselachtige dood in 1924 van Hollywood-producer Thomas H. Ince. Wat een aardig inkijkje had kunnen zijn in de roemruchte driehoeksverhouding van Charlie Chaplin, Marion Davies en William Hearst, is uiteindelijk niet meer dan een voortkabbelend verhaaltje over feestende en konkelende filmsterren tijdens de Roaring Twenties. Kirsten Dunst probeert er met haar jeugdig enthousiasme nog wat van te maken, maar de rest van de cast laat het goeddeels afweten. Net als de film zelf.

Goeie film over een aantal beroemdheden aan boord van een privéjacht van een krantenmagnaat. Gebaseerd op de dood van iemand op dat jacht waarover veel onduidelijkheden bestaan. De film kijkt weg als een moordmysterie van Agatha Christie met ook een klein kijkje in de filmindustrie van de jaren '20. Best boeiend, al blijft het natuurlijk speculeren wat zich echt heeft afgespeeld aan boord. Een nipte 3.5 sterren.

Een theorie over de mysterieuze dood van Thomas Ince, de grondlegger van de Hollywood industrie. Er deden toen de wildste geruchten de ronde over zijn verdacht overlijden. Bogdanovich neemt ons mee naar november 1924, toen een groep grote namen uit het vroege Hollywood samen gingen uitvaren op de privé-yacht van William R. Hearst, een Hollywood media-moghul die trouwens ook als voorbeeld gold voor Orson Welles' Citizen Kane. Aan boord bevindt zich ook Charlie Chaplin, die van zin is om de dertig jaar jongere vrouw van Hearst, Marion Davies, af te snoepen. Hun complexe relatie speelt een grote rol in de film. Verder ook enkele vooraanstaande columnisten zoals Louella Parsons en Elinor Glyn, die allebei de macht van de pen hadden om carrières te maken en te kraken. De roaring twenties sfeer van decadentie en charleston ging naar mijn zin wat te lang door, maar het acteerwerk, vooral van Edward Herrman en Kirsten Dunst, maakt de film absoluut de moeite om eens mee te pikken. De bottom line is natuurlijk dat iedereen in feite op de boot is, niet omdat ze zo'n goede vriendjes waren van Hearst (de hypocrisie druipt meer dan eens van het scherm)... maar om bepaalde professionele gunsten te verkrijgen van hem , en dat dat de reden zou geweest zijn dat niemand een woord heeft gerept over hoe en waarom Ince aan zijn einde is gekomen. Cat's Meow is zeker geen meesterwerk, gaat vrij traag vooruit en je vraagt je op een zeker moment af of er nu nog iets zal gebeuren. Anderzijds wel sterke acteerprestaties. Dat Chaplin hier centraal staat vond ik heel bijzonder aan de film, en tot slot is dit een interessante bedenking over die hele affaire.