Ro Gi Wan (2024)

De lotgevallen van een Noord-Koreaanse overloper die plompverloren in Brussel terechtkomt, waar hij allesbehalve warm ontvangen wordt. In een haast vijandige omgeving ontdekt bij de liefde voor een jonge vrouw, die er zo mogelijk nog beroerder aan toe is dan hijzelf. Een boeiend drama met prima acteerwerk van de protagonisten Joong-ki Song en Sung-eun Choi.

Bij mijn weten is er geen grote (Noord-)Koreaanse gemeenschap in België of Brussel. De film laat uitschijnen zich in Brussel af te spelen, maar dat gevoel krijg je helemaal niet. Ik herkende wel het Klein Kasteeltje, dat is het eerste aanmeld- en registratiepunt voor vluchtelingen in België. In dat opzicht dus wel een vrij ongewone film. We volgen Ki-wan, een Noord-Koreaan op de vlucht die een beter leven tracht op te bouwen in België. Een typisch vluchtelingenverhaal met veel eenzaamheid, dakloosheid en strijd om te overleven. Op zich wel boeiend. Het subplot van de vriendin vond ik minder interessant waarbij er werd uitgeweken naar het misdaadmilieu. Hoefde voor mij totaal niet.

Ik vergelijk deze film een beetje met Amerikaanse slavenfilms waarbij de slaven mooie gespierde acteurs met witte tanden zijn en de slavenmengers viezige blanke mannen me lang vet haar en slechte tanden die niets anders doen dan slaven mishandelen. Loh Kiwan komt in een wereld terecht waar het altijd nacht of in ieder geval donker is en iedereen in Brussel is of dronken, zit in het criminele circuit of is mensenhandelaar. Voor de scene met de man die met zijn hand in het glas valt is tenenkrommend.....