Jezebel (1938)

William Wyler is een van mijn favoriete regisseurs. Deze film is een van de vele juweeltjes van zijn hand. Het is het verhaal over een koppige jonge vrouw, die met haar eigenzinnige gedrag niet alleen iedereen in haar omgeving, maar ook zichzelf schade berokkent. De fraaie cinematografie zorgt mede voor een pakkende tekening van het leven in het zuiden van de Verenigde Staten vóór de Burgeroorlog. Daarom wordt de film vaak in één adem genoemd met "Gone with the Wind", voor wie deze film nauwelijks onderdoet. Naast de regie en het camerawerk is ook het acteerwerk van een hoog niveau. In het bijzonder van Bette Davis in wellicht haar beste vertolking ooit. Daarnaast mogen ook de prestaties van Fay Bainter en een nog jonge Henry Fonda gezien worden. Al met al een prachtige film met een handvol dramatische wendingen, die je geboeid aan het scherm kluisteren.

Matig romantisch drama met een overtuigende acteerprestatie van Bette Davis. Het geniepige gedrag van Julie en al het venijn dat achter haar mooie ogen schuilt is zowat het enige dat deze film draaglijk maakt. De vergelijking met Jezebel (Izebel) vind ik niet helemaal gegrond, maar ze haalt in ieder geval een paar fratsen uit die de heks uit Sneeuwwitje een pak sympathieker doet lijken. Julie doorloopt een interessante character arc, waarbij ze begint als vooruitstrevend en geëmancipeerd, maar langzaam verandert in een manipulatieve feeks gedreven door jaloezie en wanhoop. Ze denkt zelden twee keer na vooraleer ze handelt en het is haar impulsieve gedrag dat het verloop van de film dicteert. De ommekeer op het einde vond ik echter totaal overbodig en doet afbreuk aan het personage. Voor de rest gebeurt er weinig dat als memorabel kan omschreven worden. De contrasten tussen Noord en Zuid worden blootgelegd, waarbij de Zuiderlingen doorgaans als primitievelingen worden afgebeeld. De reactie van Amy als ze de slaven ziet was een leuk detail. Enkele scènes die me bijblijven zijn enerzijds de reactie op de scharlaken jurk tijdens het bal (en Julie die van hetzelfde laken een pak krijgt) en anderzijds de uitbraak van de Gele Koorts op het einde die de nekharen even deed rijzen. Van een echte betrokkenheid met de personages en het verhaal is geen sprake. Ik had graag gehad dat de slechtheid van Julie zich nog heviger manifesteerde, maar dat zou destijds waarschijnlijk tot protest hebben geleid.

Davis is zoals verwacht wel weer goed op dreef als egoistisch verwend kreng en je vraagt je al snel af hoe lang het zal duren voordat Fonda haar manipulatieve gedrag zat is . Ik snap de vergelijking met Gone with the wind wel maar deze film alhoewel zeker niet slecht kan daar toch niet aan tippen . Het tijdsbeeld is verder mooi neergezet en zowel de kostuums als de decors zijn erg mooi .