Capitalism: A Love Story (2009)

Ik heb een beetje een haat- en liefdeverhouding met Michael Moore en zijn werk. Ook deze documentaire is propagandistisch knip- en plakwerk waarbij een heleboel argumenten op een hoop worden gegooid. Voor een diepteanalyse van het kapitalisme ben je dan ook aan het verkeerde adres. Toch vond ik deze beduidend sterker dan Sicko of Fahrenheit 9-11 omdat Michael Moorej zich volledig op Amerika blijft richten. Nu eens geen uitstapjes naar Canada of Europa om aan te tonen hoe slecht het met Amerika gesteld is. Hij noemt hier een aantal zeer hoogst verontrustende gevallen waarbij de macht van bedrijven zich onttrekt aan politiek en justitie.

Veel subjectieve montage, interviews, incidenten ed. die zo gemonteerd zijn dat ze in het straatje van Michael Moore passen. Daarnaast van die grappig bedoelde montages van bijvoorbeeld oude films die nauwelijks Moore's verhaal ondersteunen. Maar het blijft natuurlijk een feit dat het huidige financiële systeem behoorlijk verrot is en er zit absoluut een waarheid in de voorbeelden die Moore aanhaalt. Het verhaal van een bedrijf dat een overlijdensverzekering buiten iemand weten om afsluit om vervolgens te cashen vond ik behoorlijk ziek. Zoals eerder is gezegd, het kapitalisme wordt de grond in getrapt maar eigenlijk gaat deze film daar helemaal niet over, het gaat over de zelfverrijking van grote bedrijven.

Tja, Moore. Schopt Amerika nog maar eens een geweten. Ditmaal door de financiële crisis onder de loep te nemen. Mja, er zitten interessante stukken in, maar vind dat Moore soms te vaak van de hak op de tak springt, en met name zijn eigen Flint te vaak bij het grote geheel betrekt. Who cares? Verder zijn de docu Inside Job (2010) en de film Too Big to Fail (2011) tig keren beter uitgewerkt en interessanter als je meer over dit onderwerp te weten wil komen.