The Night We Never Met (1993)

Wisten jullie dat Robert De Niro zijn eigen productiehuis heeft? TriBeCa Pictures. Zijn bedoeling was om New York opnieuw aantrekkelijk te maken als productie locatie. De vroege jaren '90 worden inderdaad gekenmerkt door een hernieuwde interesse in de New Yorkse couleur locale en levensstijl. Eén van de eerste producties van TriBeCa Pictures betrof 'The Night We Never Met' - een genadeloos in vergetelheid geraakte komedie die slechts een fractie van zijn budget terugverdiende. Van een valse start gesproken, Bobby! Nochtans verdient deze film heus wel beter. Het is een charmante, aangenaam in beeld gebrachte zedenkomedie met een premisse die je zowat als Rohmer-light zou kunnen bestempelen. Ha, de muizenissen van yuppen, precaire huisvesting en het wispelturige liefdesspel! "Liefde is zoals politiek, de zittende partij heeft altijd een voordeel." De intrige speelt zich af in een stemmige setting, de pittoreske straten van... Tribeca. Nee, geintje, het was eigenlijk in de Village, maar dat is toch nagenoeg hetzelfde? Regisseur Warren Leight blijft een enigma: de arme man heeft slechts één film geregisseerd en toonde nochtans wel een uitgesproken signatuur in deze The Night We Never Met. Eén van onmiskenbare New Yorkse schtick: "een vlek club soda op je hemd? Neem snel wat rode wijn, dat wast die club soda er zo uit!" Toegeven, het is allemaal een beetje hit and miss, sommige pogingen tot burleske humor zijn eerder genant te noemen, met als dieptepunt dat nep-Frans gekakel van Jeanne Tripplehorn. Omwille de verschijning van Annabella Sciorra echter uiterst kijkbaar. Elke frame die zij bewandelt, is voorzien van een magische gloed, een natuurlijk clair obscur effect, als een grietje van Caravaggio.