Love, Rosie (2014)

Njah ... romantiek. Eerlijk waar, het is 80% droefnis. Je krijg een introtje van "die twee horen bij elkaar", een outro type "eindelijk, ze kiezen voor elkaar en daartussen een resem scenes waar echt alles tegenslaat. Zelf-sabotage, pech, het universum ... elk excuus waardoor het niet kan doorgaan komt wel een keer voorbij. Eigenlijk zou dit gewoon een lief, klein romantisch filmpje moeten zijn. Beetje drama mag wel, maar beperkt. Visueel lijkt het in ieder geval sterk die kant te willen opgaan, de film is ook gewoon op z'n best tijdens die schaarse momenten, maar de rest van de film wil blijkbaar niet mee. Script is echt vervelend, soundtrack is ook niet meer dan een collectie domme hitjes. Acteerwerk is oké en als centraal koppel had het gekund, maar het middenstuk blijft maar duren en begint na een tijdje echt vervelend te worden. Na de zoveelste domme beslissing is het lastig nog enige binding te voelen met de twee. Allicht dat Ditter het wel in zich heeft, maar dan heeft hij toch een beter script nodig. Geen idee hoe het boek verliep, maar als dat enigszins op het verloop van de film lijkt dan is het treurnis alom. 2.5*

Onvergetelijke en super-romantische Britse romcom/dramedy gebaseerd op het boek 'Where Rainbows End' van Cecelia Ahern. Het verhaal gaat over de levenslange vriendschap tussen Rosie en Alex. Cinematografie: binnenscѐnes in huis bij Rosie of Alex, in uitgaansleven, op schoolfeesten, bruiloften, buitenscѐnes op straat, in tuin/park, op het strand en aan het einde aan de kust. Kleurgebruik: de gekleurde scѐnes worden afgewisseld met bijzondere oranje/roze gekleurde scѐnes. Muziek: mooi, passend, vaak een beetje droevig, maar ook romantisch. Cast met twee hoofdrolspelers: Sam Claflin herkende ik van 'Me Before You' (2016), hij heeft ook hier een heerlijk jongensachtige rol en Lily Collins speelt de vrouwelijke hoofdrol met charme. De chemie tussen beide spelers is erg geloofwaardig. Daarnaast een aantal aardige bijrollen. Plot: Rosie en Alex worden op dezelfde dag geboren, groeien op bij elkaar in de buurt en ontwikkelen een onnavolgbare en levenslange vriendschap. Ze nemen elkaar over alles in vertrouwen, behalve over hun gevoelens naar elkaar..... En door samenloop van omstandigheden lopen ze elkaar op het liefdesvlak telkens mis..... Boodschap: de film werd luchtig gebracht, maar heeft wel degelijk een hogere boodschap. Spreek je gevoel naar anderen uit, want ernaar raden blijft lastig. Neem levensbelangrijke beslissingen niet te snel, want hardlopers zijn vaak doodlopers. En blijf altijd dromen..... Het is een heerlijke feel-good-movie met uiteraard een happy ending. Ik vond de oorspronkelijke boektitel 'Where Rainbows End' beter dan 'Love, Rosie'. Waarom het bij latere uitgaven gewijzigd is, is mij een raadsel. De oorspronkelijke titel had ik voorkeur aan gegeven, want deze klinkt zo ontzettend veel mooier!