Promare (2019)

Eindelijk een nieuwe Imaishi. Hij is ondertussen wel bezig geweest natuurlijk, maar dan vooral met series en kortfilms. En ook daar zie je zijn kwaliteit in terug, maar het kan toch niet opboksen tegen het budget van een langspeler. Ditmaal ook echt letterlijk, want met 110 minuten op de klok krijg je een stevige brok adrenaline voorgeschoteld. Tijdens het middenstuk zijn er enkele scenes waar de film z'n tempo wat laat zakken, op die momenten merk je ook wel dat de kracht van Imaishi daar niet ligt, gelukkig is dat een klein euvel gezien de intensiteit van de rest van deze film. Aan chaos absoluut geen gebrek hier. Visueel is het echt grandioos. Kleurrijk, gave art style en perfect geëdit. Maar het is uiteindelijk het camerawerk dat mij echt omverblies. Ongelooflijk waar Imaishi z'n camera allemaal heen stuurt. Ongezien en een voorbeeld voor elke andere actiefilm ooit gemaakt. En dus nog een keertje 5* van mijn kant. Geen idee of deze kan opboksen tegen Dead Leaves, daarvoor moet ik hem nog een keertje zien, maar dat het compleet uniek, geschift, geniaal en volledig in mijn straatje ligt, daar is geen twijfel over mogelijk. 5.0* en een uitgebreide review

Ik had wel verwacht dat jij (Onderhond) dit zou waarderen, maar vijf sterren had ik niet aan zien komen! Ik was minder onder de indruk dan jij, maar na al jouw lof moet ik hem binnenkort misschien maar een keer een herkansing geven: een verhoging naar 3.5* moet er zeker in zitten (daar twijfelde ik toch al over). Visueel is het inderdaad fantastisch: enorm dynamisch, en het barst van de kleur. En hoewel de CGI een paar keer wat blokkig oogt zijn 2D en 3D hier over het algemeen geweldig geïntegreerd. De film doet een beetje denken aan de finale van Spider-Man: Into the Spider Verse, maar dan vaak nog een versnelling hoger en vrijwel de hele speelduur, dus voor liefhebbers van zulke uitbundigheid is dit zeker een aanrader. Maar waar de film voor mij tekortschiet in vergelijking met een Dead Leaves is dat, waar in DL het plot net zo gestoord is als de visuals, het plot hier zo rechttoe rechtaan is dat de waanzin een stuk minder compleet voelt. Het plot van Promare is pure middelmaat: een ongeïnspireerde mengelmoes van platgekauwde clichés uit allerlei Trigger/Gainax-series, met duffe personages zonder enig charisma en een plot dat de bekende Trigger-formule volgt zonder een enkele verrassing. En de poppy nummers die met grote regelmaat richting de kijker worden gegooid sterken dat gevoel verder aan. Visueel is Promare absoluut een uitblinker, maar in andere opzichten is het zelden memorabel, en vaak gewoon saai. Dat is niet het einde van de wereld - actie- films moeten het toch vooral van spektakel hebben - maar iets meer creativiteit was zeer welkom geweest. Maar hopelijk vergroot een herziening, waarbij ik met de juiste verwachtingen de film in ga (geniet van de prachtige jas waarin de film gestoken is, haar visuele uitbundigheid en voortdurend spektakel, en neem het feit dat de jas gedragen wordt door een karakterloze etalagepop voor lief), mijn waardering dus enigszins.

Ik wist het eigenlijk al op voorhand dat dit niets voor mij ging worden. Maar opgenomen in één van de MM-lijsten van Film Pegasus kon ik deze niet zomaar naast me neerleggen. Vergeef me eventueel de foute vergelijking of benaming, maar deze "Manga-stijl" is niet aan mij besteed. Zeer druk en flitsend. Explosief hier en daar en een sound die kunstmatig wordt aangedikt (bij ontploffingen of vechtpartijen). Je ziet een genre van superhero's of Marvel. Zeer kleurrijk allemaal en betreft animaties wel mooi gedaan, maar ik heb het liever wat meer ingetogen. Veel draait om wat je ziet, maar inhoudelijk vond ik het maar een potpourri. Een beetje van de hak op de tak, verwarrend allemaal. Veel gevechten, veel overdaad, en ik krijg na enige tijd het gevoel van "nou, en?". Jammer eigenlijk.