RoboCop 2 (1990)

Zielloos (Kershner probeert Verhoeven's stijl te imiteren, maar faalt grandioos) en vooral gewoon lelijk; camerawerk is potsierlijk, Robo's pak is opeens blauw en duidelijk van plastic, de special effects stukken slechter dan in het low-budget origineel en de afwezigheid van Poledouris is ook een groot gemis.

Mak vervolg. Al moet ik wel toegeven dat het alweer even geleden is dat ik deel 1 gezien heb. Die heb ik echter een best hoge score gegeven, daar komt deze in geen lichtjaren bij in de buurt. Cheesy B-materiaal dat voldoet aan het brakke imago van de vervolgfilm. Het is een geluk dat RoboCop's design redelijk iconisch is, wat het pakje zelf ziet er erg plastic en fake uit. De vervolg cop is zelfs nog een stukje erger, een lelijk, ongemakkelijk en weinig indrukwekkende verschijning die het beoogde effect duidelijk mist. De humor zit ook redelijk scheef, personages zijn redelijk dom (dat kindje) en het nazi-bedrijf is de satire voorbij. De poging om het allemaal grootser en gruwelijker te maken is duidelijk, maar de uitvoering is redelijk belabberd. Gelukkig dat het einde in ieder geval nog wat over the top actie brengt, dat redt de film enigszins. Maar enkel van een complete afslachting, want verder valt er maar weinig plezier uit te halen. Goedkope zooi, dat wordt snel de derde kijken voor de zin helemaal is weggezonken. Interessant dat dit trouwens van Kershner is, geeft toch een indicatie dat zijn invloed op het Star Wars universum niet zo groot geweest is als de status van die film doet vermoeden. 2.0*

Prima vervolg en in bepaalde opzichten (niet in zijn totaliteit) zelfs beter dan het eerste deel. Niet zozeer gewelddadiger dan deel 1 (die was toch echt goorder), maar wel met meer actie. Verder is de satire verbeterd: met grappigere reclamespotjes en nu wordt niet alleen corruptie door het bedrijfsleven op de hak genomen, dat ditmaal totalitaire, nazistische trekjes krijgt: check die rode-wit-zwarte kleuren en beveiligingsmannen in het zwart in de tweede helft! Ook de softiementaliteit krijgt er nu flink van langs. Zo is er een linksige tuthola-psychologe die criminelen ziet als slachtoffer van de maatschappij en Robocop laat herprogrammeren tot een heuse Nederlandse politieagent, die criminele jongens alleen maar over de bol aait, praat als een hippie-watje, tegeltjeswijsheden uitkraamt, geen enkele crimineel aanpakt en al de-escalerend de brave Hendrik uithangt. Gelukkig hervindt hij zichzelf weer om het nodige tuig overhoop te knallen. Ook de slechterik is eigenlijk beter uitgewerkt dan in deel 1: hij heeft meer motivatie dan alleen poen en lijkt meer op een gestoorde sekteleider die de wereld met zijn goedkope nieuwe drug Nuke "gelukkig" wil maken. Sterk vond ik verder de ontmoeting met Murphy’s weduwe. De Robocop theme blijft geweldig en de soundtrack is hier ook mooi uitgebreid met nieuwe deuntjes. Nancy Allen krijgt ook weer genoeg te doen in haar toch wel belangrijke bijrol. De film mist wel de shock-factor en het nieuwige van deel 1 en kan dit onvoldoende compenseren. Ook hier zijn bepaalde effecten toch wat gedateerd, Robo zonder masker is soms te duidelijk een mechanische pop en er wordt voor de nieuwe OCP robot (weinig geinspireerd Rococop 2 geheten) weer de nodige stop-motion gebruikt. Verder hier en daar te duidelijk blue screen. Maar voor de standaarden van 1990 zeker niet onder de maat. Oh ja en er wordt ergens een ambtenaar of zo de achternaam Sphincter gegeven...dit betekent sluitspier!