Godzilla: King of the Monsters (2019)

Een volstrekt belachelijke film waarin Boston in puin wordt gelegd door Godzilla en Godira. Andere klassieke wezens uit het Godzilla-universum herrijzen om de aarde te redden van de mensheid, waaronder Mothra, het boze nichtje van Maja de Bij en een verre achterneef van Terry Ruxpin. Er is een extreem melodramatisch en volkomen banaal menselijk verhaaltje omheen gebouwd, maar ik denk dat ik niet al teveel verraad als ik zeg dat de lange aanloop naar de finale vooral bestaat uit eindeloos wetenschappelijk gelul, stoeremensenpraat en tot mislukken gedoemde pogingen om de giga-monsters met allerlei bommen, granaten en ander explosief materiaal het zwijgen op te leggen. Een missie die net zo kansloos is als deze hopeloze bak herrie.

Oef. Het jammere aan een film als deze is dat je naar 130 minuten potentieel zit te kijken, maar het komt er op geen enkel moment uit. Dit is een groots opgezet actiespektakel waar een aantal reuzenmonsters het tegen elkaar opnemen ... maar je valt er bijna van in slaap. Zo'n beetje alles is dan ook teleurstellend. De monsters missen gewicht, het voelt eigenlijk zelden alsof ze écht doorheen de steden razen en alles vernielen. Komt mede door de vervelende weerseffecten die het CG werk (dat ook niet geweldig is) wat moeten vergemakkelijken. Maar ook de regie laat dik te wensen over. Introductie van de monsters is weinig indrukwekkend, de actie is brak opgeknipt en het tempo is vis noch vlees. Te snel om echt van de set pieces te kunnen genieten, de traag en random om echt een ritme te ontwikkelen. Begrijp ook echt niet hoe zo'n Michael Dougherty ineens aan het hoofd van een film als deze komt te staan. Heeft een paar leuke horror films op z'n naam staan, maar dit is toch iets compleet anders. Lijkt me nu echt een film voor Bay, waar hij compleet los in kan gaan. Jammer genoeg komt Dougherty nog niet in de buurt. Tel daarbij het vreselijke acteerwerk, lachwekkende dialogen en een ongezonde drang voor Hollywoodiaans melodrama en je hebt een film die 130 minuten lang zwaar z'n best doet om serieus spectaculair te zijn, maar dat geen seconde is. Gelukkig dat er ondertussen de anime filmreeks is. 1.0*

Godzilla uit 1998 en King Kong uit 2005 kregen toen de nodige kritiek. Maar achteraf gezien waren die toch beter dan de latere films uit de Monster Universe. King Kong uit 2017 was visueel nog wel de moeite, maar de Godzilla films zijn zo donker dat je eigenlijk 2 uur zit te kijken naar nachtelijke regenscènes met af en toe een monster. Er wordt ook geen spanning of avontuur meer gebruikt, iets wat je ziet in veel films tegenwoordig. Het moet niet per se allemaal luchtiger, de hardere aanpak kan wel werken. Maar er moet meer zijn dan dat. De monsters hebben hun best gedaan in deze film. Een andere toon een andere cast dat hun plaats tussen de monsters kent en een beter script. Dan kan je nog mooie dingen doen met deze monsterfilms.