Les Choses de la Vie (1970)

Zowel stilistisch als inhoudelijk heb ik wat ambivalente gevoelens bij Les choses de la vie. De stijl is op zich prima, maar de flash-forwards voelen wat lukraak aan en zijn niet consistent gebruikt doorheen de film. Qua inhoud moet de film het hebben van z'n nonchalante, weinig plotgedreven en daardoor behoorlijk natuurlijke vertelwijze, maar het ontbreekt wel een beetje aan echte diepgang. Ik had het gevoel dat de film baat gehad zou hebben bij een extra halfuur om de personages meer uit te diepen. Hoewel de hand van Sautet zeker zichtbaar is, wordt het niveau van Un coeur en hiver daarom als je het mij vraagt niet gehaald.

Prachtfilm. Staat de scène van het ongeluk en wat er daarna op volgde nog steeds, sinds ik die film een eerste keer bij het uitbrengen zag, op het netvlies gegrift, te vermelden zijn eveneens de schitterende, vooral subtiel eenvoudig en natuurlijke vertolkingen van Michel Piccoli, Romy Schneider en ook van Lea Massari en Jean Bouise. Zeer goed gecast zijn ook de chauffeurs, de dokter.... Het schijnt dat de opnames van het ongeluk ruim 10 dagen filmwerk in beslag namen. Ideeënrijk alleszins. Denk maar het luidop nadenken van het slachtoffer na het incident, de feestmaal met 2 soorten gasten, het sterven, de dreigende muziek... Film om regelmatig eens opnieuw te zien.

Hele mooie film, al vanaf het begin met die dromerige vertraagde beelden. Interessante originele opzet, geweldig spel van Piccolo (denk aan een beeld van een Fransoos en je krijgt hem) en Schneider, fijne menselijke interactie, sfeervol, goed tempo, emotioneel betrokken en boeiend van begin tot eind. De film toont het leven zoals het is. Hoogstens richting het einde wordt er nog net te lang doorgegaan, iets eerder stoppen en de film was perfect geweest. Nu 4,5*.