Opinions

Er zaten zeker een paar creepy stukken in, maar halvewege kon de film mijn interesse niet langer vasthouden. Een slowburner moet bij momenten toch substantieel zijn en dat ontbrak hier een beetje. Het sleept allemaal wat aan en ik houd niet van visioenen en dergelijke in films. Toch de minste film die ik al gezien heb van deze regisseur.

Interessant stukje geschiedenis. De christenen worden wel heel barbaars afgeschilderd in Agora. De christenen vernietigenden inderdaad de tempels, maar ze schaften ook de mensenoffers, gladiatorenspelen en slavernij af, om maar enkele vbn. te noemen die in de film niet aan bod komen.

Alexandrië wordt prachtig gereconstrueerd en het verhaal, hoewel simpel, wordt overtuigend en meeslepend verteld.

Zo visueel verbluffend ziet het er na 35 jaar niet meer uit, maar degelijk blijft het allicht nog wel een tijdje. De film begint als een soort mangaversie van Fast & the Furious met wilde achtervolgingen doorheen Tokio. De vaart zit er meteen goed in. Wanneer het nodeloos gecompliceerd verhaal zich vervolgens verder ontvouwt, blijft het voor de kijker worstelen om grip te krijgen op de gebeurtenissen en personages. Niet echt iets voor mij want als er in een film meer dan vijf personages opdraven, raak ik de draad al kwijt. Dat het allemaal zo lang duurt, hielp natuurlijk ook niet.

Dit was met zekerheid geen horror. Wel een donkere tragikomedie zoals de Britten die goed kunnen maken. Vermakelijk, maar ergens ook teleurstellend in de ontknoping.

Wanneer ledematen uit het riool stromen, krijgt een politie-inspecteur de opdracht om dit uit te klaren. Dat is zowat het uitgangspunt van deze cult classic uit 1980. De meeste kills gebeuren helaas buiten beeld of in de duisternis van het riool. Het is pas wanneer de met proefdieren volgevreten alligator uit het riool kruipt, dat het feest echt kan beginnen. Hij zwelgt hele mensengroepen naar binnen terwijl de bloedfonteinen in het rond spuiten.

Al bij al heeft deze film de tand des tijds goed doorstaan, maar echt hoogstaande televisie is dit natuurlijk niet.

Ik had gehoopt op een betere, scherpere en grappigere film na de eindeloze reeks reclame die hiervoor gemaakt werd door de Daily Wire hosts, niet in het minst Matt Walsh zelf. Het blijft indrukwekkend dat ze erin geslaagd zijn om deze edgy mockumentary te laten spelen in de grootste bioscoopketen van de VS, maar echt verdiend vind ik dit niet. De production value is al bij al laag en Walsh is geen goeie acteur of improvisator waardoor er een gevoel blijft kleven dat er niet alles uitgehaald werd.

Sowieso was het noodzakelijk dat de race hustlers, die van etnische spanningen hun verdienmodel maakten, eens flink op de korrel genomen werden, maar voor wie op de hoogte is van het woke gedachtegoed komt niets van wat ze hier zeggen als een schok of verrassing. De beste scène is zonder twijfel hoe die vreselijke Robin DiAngelo, waarvan ik het tenenkrommende boek White Fragility heb gelezen, zich laat overhalen om een paar briefjes uit haar handtas aan een willekeurige zwarte te overhandigen, bij wijze van 'reparatie'. Hoe onnozel kan je zijn hahaha. De humor viel voorts vies tegen. Zelf maakte Walsh de vergelijking met Borat, maar dat lijkt mij wat te hoog gegrepen. Het mooie is dat de liberale Sacha Baron Cohen er steeds voor kiest om naar beneden te trappen en average Americans voor schut te zetten terwijl Walsh hier omhooggevallen diversiteitsguru's viseert. Maar echt lachen is er helaas niet bij.

Dus ja, een broodnodige film die wat mij betreft nog een toontje harder had gemogen en met meer humor.

Het concept is goed bedacht, maar de inhoudelijke uitwerking laat sterk te wensen over. De humor is flauw en de talloze verwijzingen naar andere films en series zijn bij de haren gesleurd, niet relevant en onnozel. Helemaal ergerlijk wordt het wanneer er plots een personage tijdens de Amerikaanse Revolutie verwijst naar 'Netflix' zelf. Goed om de kijker eraan te herinneren dat hij niet gezellig een filmpje aan het kijken is, maar wel een product aan het consumeren is van een bedrijf dat tussendoor nog wat reclame voor zichzelf maakt. Degoutant eigenlijk. De serie voelt erg puberaal aan en behoudens een paar goede vondsten, was dit zelfs voor tieners geen degelijke film.

Destijds in de bioscoop gezien en onder de indruk, maar nu ik wat ouder ben, zie ik niet veel meer dan artistieke pretentie en saaie zinledigheid. Twee ouders verliezen hun kind en zijn depressief, waarbij vooral eentje nogal de pedalen verliest. Daarmee is alles gezegd. Een feel-bad-film met een paar erg verknipte scènes en voor de rest veel gehuil, geklets en porno.

Uitstekende scifi met een vrij vernieuwend verhaal gebaseerd op de taalfilosofie van Wittgenstein. Vele scènes leken echter nodeloos uitgerokken en ook de laatste vijf minuten mochten in hun geheel worden geknipt. Ik was ook geshockeerd door het buitensporige egoïsme van het hoofdpersonage dat weet dat onnoemelijk lijden haar dochter wacht en uit pure zelfzucht toch een kind maakt. Alle respect die in de loop vd film wordt opgebouwd voor de protagonist in 1 klap weg.

"Injecteer deze onbekende chemische substantie, want de tv zegt dat het goed voor je is."

Deze quote en de eerste helft van het scenario doen natuurlijk erg denken aan de covid-saga waarin we ook konden zien hoe rationele, hoogopgeleide mensen elke kritische zin achterwege lieten vanaf er op de televisie een witte jas met een injectienaald in de handen verscheen. Dat een aantal van de destijds gepromote vaccins ondertussen uit de handel gehaald is vanwege de schadelijke neveneffecten, lijkt hen zelfs tot op vandaag niet erg dwars te zitten.

De gelijkenissen tussen het scenario en de recente geschiedenis zijn te groot om op louter toeval te berusten, inclusief zwangere vrouwen die elk moederinstinct aan de kant schuiven om toch maar comformistisch te kunnen zijn. Ook in de film worden de weinige kritische geesten terstond ontmenselijkt ('wappies') en uit hun rechten ontzet. Al blijkt het in dit scenario uiteindelijk niet om één of ander medisch experiment te gaan, maar om een alien invasion of heb ik het einde fout begrepen?

Interessante formule, maar goede acteerprestaties hadden het niveau nog wat kunnen opkrikken. Van de filter op de lens was ik ook geen fan.