Opinions

De zevende van in totaal twaalf "Bomba the Jungle Boy" films met Johnny Sheffield in de hoofdrol.

Allemaal gemaakt met een klein budget, maar behoorlijk winstgevend voor de filmproducenten.

Typische matineefilms voor de jeugd.

Simpel van opzet, maar vermakelijk genoeg voor de zondagmiddag destijds.

Sheffield was de rol van Tarzan's zoon Boy in de Weissmuller Tarzan films al lang ontgroeid.

Hij zag er gespierder uit dan Johnny Weissmuller zelf; en dat kon natuurlijk niet door de beugel op den duur.

Al de Bomba films werden opgenomen in de botanische tuin "The Arboretum" nabij Hollywood.

Dat zag er best goed uit, al ken je als liefhebber van het genre wel ieder plekje en camerastandpunt.

Overgenomen uit de Tarzan films werd de "magische" uitdrukking "umgawa", die van alles kon betekenen; en door Jan en alleman gebruikt werd in deze film.

Een grappige chimpansee moest er natuurlijk ook weer bij.

Het slingerwerk aan de lianen werd leuk in beeld gebracht, maar dezelfde opnames werden in alle twaalf films opnieuw gebruikt.

Verder zijn er nogal wat archiefopnames van dieren te zien in al die films.

Het mooiste van heel de film vind ik toch wel Laurette Luez.

Wat dat betreft had de film van mij nog wat langer mogen duren.

Toch aardig voor de niet al te kritische liefhebbers.

Nostalgisch Hollywood jungle-amusement vooral.

Warner Home Video heeft al de films op DVD uitgebracht in zeer genietbare beeldkwaliteit.

In bovenstaande opmerkingen kan ik mij goed vinden.

De film wist mij in ieder geval dusdanig te boeien (vooral dankzij Schoenaerts en de sfeervolle setting) dat ik hem zowaar twee keer kort na elkaar bekeken heb (de eerste keer gisteravond, en vandaag opnieuw)

Ik heb overigens nooit geweten dat actrice Jo Crab (voor mij vooral goed bekend uit de geweldige VRT serie De Collega's en enkele jeugdseries) zo'n knappe dochter had: Marlene Edeling, die in deze film de rol van barmeisje speelt.

Ze blijkt ook nog in "Een Zachtmoedige Vrouw" van Verhavert mee te spelen.

Ook maar eens proberen te vinden op DVD dan.

"Meeuwen Sterven in de Haven" kon mij al goed bevallen , en nu "Het Afscheid"ook weer.

Ik heb wel meer van Verhavert gezien, maar moet e.e.a. nodig weer eens opfrissen.

Degelijk Duits misdaad drama, naar een scenario van de befaamde Herbert Reinecker.

Oersterk acteerwerk van O.E. Hasse

Een genot om die man aan het werk te zien.

Hij speelt de rest van de cast, die toch absoluut niet ondermaats is, volledig van het scherm.

De rol van Kruger is klein.

Weer een vermakelijke fifties "horror-light".

Uitstekend qua sfeer, setting en opbouw van het verhaal.

De gedateerde special effects vind ik er eigenlijk goed bij passen, en de make-up is zo slecht nog niet.

Beverly Garland is niet alleen mooi, maar speelt haar rol ook prima, ze is bovendien een pracht van een "scream queen" .

De scènes met echte alligators zijn best indrukwekkend.

Een sfeertje heeft de film zeker wel, maar er werd naar mijn smaak veel te weinig mee gedaan.

Echt griezelig is het nergens, en van het beetje nogal zedige bloot zal ook niemand warm worden.

Van de totaal niet lelijke ( ) Oostenrijkse actrice Krista Nell (Hilda Salas in de film) misschien wel.

Hoe triest dat ze maar 29 jaar mocht leven.

Desondanks was ze in haar korte filmloopbaan zeer productief.

Espartaco Santoni (Dr. Tills Nescu ) had behoorlijk wat screen-presence.

Ook daar had meer mee gedaan kunnen worden.

Zijn Engelse dub-acteur klonk soms een beetje als Vincent Price.

Don Jaime de Mora y Aragón, de broer van de Belgische koningin Fabiola heeft ook nog een kleine rol (graaf)

Deze bizarre jetset figuur dook wel vaker op in een stuk of dertig films in totaal.

Aan het begin van de film vond ik de muziek soms tenenkrommend ontoepasselijk, maar dat werd later veel beter, met soms erg goed gekozen muzikale omlijsting.

De 90 minuten leken mij wel 120 te duren moet ik zeggen.

Geen bar-slechte film, maar een teleurstelling was het wel een beetje.

Gisteren in de un-cut versie gezien, en in prima (breed)beeld kwaliteit.

(Naar het schijnt zijn er alleen ingekorte versies in de omloop)

Ik werd meteen al gepakt door het mooie camerawerk en de fijne kleuren.

De muziek kon mij minder bekoren, al was het bij lange niet zo erg als de afschuwelijke deunen van de De Angelis broertjes die nogal wat Italiaanse westerns voor mij bedorven hebben.

Het andere minpunt is de keuze om Fabio Testi zijn eigen teksten in het Engels te laten spreken.

Vaak niet of nauwelijks te verstaan, en aangezien de versie die ik zag niet voorzien was van ondertitels was dat best hinderlijk.

Heel jammer, want verder heb ik weinig aan te merken op deze mooie western, die zeker niet tot de dertien in een dozijn spaghetti westerns gerekend kan worden.

Fijne cast, met de altijd sterke Warren Oates, een prima in zijn rol passende Testi, en de zeer attractieve Jenny Agutter.

In een van de bijrollen is er ook nog de mooie Helga Liné, bekend van heel wat andere spaghetti westerns (en het horror genre)

De film is rustig van opbouw, maar blijft boeien door het acteerwerk, de mooie beelden en de zinderende erotische spanning tussen Agutter en Testi.

Bepaald geen straf om naar te kijken zijn de intieme scènes met die twee.

Voor de fans van Agutter (waar ikzelf ook bij hoor) is deze film een absolute must.

Een daverende finale shoot-out blijft ook niet uit.

Het "schiettuig" is dik in orde (dreundende schoten ! ) en ook de wijze waarop het gebruikt werd om het twee-benige tuig te elimineren.

Wat valt er nog te melden?

Dat het rolletje van Sam Peckinpah niet noemenswaardig is, eerder een aardigheidje.

Dat de typische spaghetti western humor (gelukkig) totaal ontbreekt.

En dat Clayton Drumm ( FabioTesti) een fantastisch mooi paard heeft.

Misschien dat deze film de doorsnee liefhebbers van de Italo westerns minder kan bekoren, maar ik vind 'm zeer de moeite waard.

Zeker een volgende kijkbeurt waardig, en niet alleen door de aanwezigheid van Jenny Agutter.

(Dikke) 3,5 *

Sodejuu!

Wat een dijk van een film is me dit!

Ik kan het niet beter verwoorden dan stephan73 jaren geleden hier al deed in weinig regels, maar doeltreffend.

En dan te bedenken dat ik de DVD vooral kocht vanwege Nadja Tiller, zonder verdere hoge verwachtingen.

Een bonus van 100% .

Aanrader!

Dit is een onbekende maar absoluut niet onaardige kleine western.

Het thema kon mij zelfs bekoren.

Lansing acteert onderkoeld, en dat mag ik graag zien.

Wayne, die ik nooit een sterke acteur heb gevonden, doet het toch heel aardig hier.

Paul Fix is prima op zijn plaats, fijne karakteracteur.

Tegen het acteerwerk van Slim Pickens moet je wel kunnen, die legt het er vaak, en zo ook hier, wat te dik bovenop.

Dat geldt in nog ruimere mate voor Strother Martin.

Zijn acteerstijltje kent weinig variatie, en kan op je zenuwen gaan werken.

De producenten van The Wild Bunch en Hannie Caulder wisten hem te vinden voor soortgelijke rollen.

De opbouw naar de finale shoot-out is goed gedaan en het einde stelt niet teleur.

Ik vergat de titelmelodie nog te vermelden, een sfeervol (gefloten) deuntje.

Meeslepend verhaal, langzaam van opbouw; maar met een constant aanwezige tergende spanning.

De muziek draagt daartoe veel bij, behalve dan de vreselijke begin- en eind tune, die passen er absoluut niet bij.

Ik had gehoopt die niet meer terug te hoeven horen op 't eind, want het is een sfeerbreker.

Zeer sterk acteerwerk van de complete cast.

Michele Dotrice, die ik eigenlijk zelden in iets anders gezien heb dan in de komedieserie "Some Mothers do 'Ave 'Em", als Betty Spencer, komt hier zeer sexy voor de dag.

Het verhaal dat zich afspeelt in een desolate omgeving zet je diverse keren op een verkeerd spoor.

4*, maar wel hele dikke.

Een merkwaardige bezetting van de hoofdrollen (Lundigan en Nolan)

Toch weten ze zich aardig te redden in dit voor hen toch wat ongewone genre.

Maar toch niet zó goed dat ik uit zit te kijken naar meer westerns met beiden

Donna Reed, tja wat kan ik daar nog aan toevoegen...ze hoeft maar aanwezig te zijn en scoort al punten...

Verder zitten er heel wat western regulars in deze film die ik altijd graag mag zien.

De locaties waren goed gekozen, de cactuswoestijn van Old Tucson (o.a. bekend van de TV serie High Chaparral) en een postkoets pleisterplaats die versterkt was als een klein fort.

Indruk maken de Indianen tijdens de overvallen en achtervolgingen.

De 66 minuten van deze aardige double-bill B-westen vlogen voorbij, en dat had ik niet echt verwacht vooraf.

Een late peplum productie, die zich niet kan meten met het gros van de talloze voorgangers uit de hoogtijdagen van dat genre (de jaren '50 - '60)

Dat was ook niet de opzet lijkt mij.

Hier gaat het er vooral om de sexy actrices voordelig in beeld te brengen met gratuit geweld als verpakking van de schaars bedekte lijven.

Een gewilde combinatie destijds.

Het ziet er allemaal goedkoper uit dan in de peplums van voorheen, te wijten aan het budget uiteraard.

Toch zijn er wel wat aardige sets te zien, vooral tegen het einde van de film, wanneer de handelingen zich verplaatsen naar de catacomben.

Die scènes zijn gefilmd in echte ruïnes, en dat is een meerwaarde.

Van de arena zie je alleen maar een klein gedeelte.

Meer werd er ook niet neergezet door de decorbouwers.

Het acteerwerk houdt niet echt over.

Dramatisch slecht is Daniele Vargas (Timarchus) ik hoop dat die zich achteraf diep schaamde voor zijn wanprestatie.

Margaret Markov (de betere actrice van het trio) Pam Grier en Luise Sinclair maken er het beste van.

Grier gooit haar indrukwekkende "wapens" in de strijd, en die zijn niet gering.

Raar dat Sinclair maar zo'n korte filmcarrière had, ze leek me wel potentie te hebben om het verder te brengen.

Rosalba Neri (Cornelia)voelde zich vast en zeker thuis in dit verhaal, gezien haar grote ervaring in het peplum genre.

Ze was nog altijd beeldschoon, maar ik heb haar beter zien acteren dan hier.

Een heel bekend gezicht in het genre was ook Mimo Palmara (Rufinius)

De vechtscènes van de vrouwen zijn aanvankelijk erg pover en houterig, maar worden naar het einde van de film toe wel wat beter, vooral door de montage.

De mannelijke gladiator rollen werden allemaal bezet met stuntacteurs.

In de scènes waarin ze dialogen hebben vallen ze wel door de mand.

Vooral moeite waard voor Pam Grier fans.

Grier en Markov hadden een jaar eerder (1973) ook al een team gevormd in Black Mama, White Mama.

Producer Mark Damon hield en wel nog een echtgenote aan over, namelijk hoofdactrice Margaret Markov.

Destijds (1966?) nog in de bioscoop gezien deze redelijke Audie Murphy western.

(Ik heb zelfs de aankondiging van de film uit de krant nog bewaard)

De lange "geschiedkundige" inleiding zal op menigeen vreemd overkomen.

Toch vond ik die in feite niet verkeerd, al had het iets minder theatraal gemogen van mij.

In die tijd was er geen internet waarop je de historie van Quantrell/Quantrill gauw even na kon pluizen.

In die zin had die inleiding wel enige waarde, al blijft het vreemd voor een western, zeker wanneer die van een actiespecialist als regisseur William Witney komt.

Die kreeg trouwens wel gelegenheid om zijn kunnen te bewijzen in het verdere verloop van de film.

Actiescènes zijn er genoeg, en goed.

Murphy was altijd degelijk in westerns, zo ook hier.

In deze film werd hij bijgestaan door Ben Cooper (die bekend stond als een van Hollywood's beste en snelste revolverschutters, off-screen)

Een prettige acteur, die al eerder samen met Murhpy in een western te zien was.

Hij leeft overigens nog steeds.

Buster Crabbe had een screen presence waar menig andere acteur jaloers op zou zijn.

Dat is al merkbaar bij de eerste scène waarin hij opduikt.

Heel goed is ook Michael Dante.

De film werd daadwerkelijk geheel in Arizona opgenomen.

Leuk om hem weer eens gezien te hebben, via de (goede) DVD van Sony Home Entertainment.

(die heeft zelfs Engelstalige ondertiteling)

Mr. Cool meets Mr. Mean

Gezien de helft van de dialogen in de film in het Engels gesproken worden permiteer ik mij deze opening maar even in die taal.

Wie op het idee gekomen is om de coolste Franse acteur tegenover de gemeenste zware jongen uit het toenmalige Hollywood bestand te kiezen verdient een plaats op het schavotje...het ere-schavotje welteverstaan.

Een passendere match is niet denkbaar.

De twee zorgen voor een geladen sfeer in deze geslaagde film.

Het gaat er hard op hard aan toe, vooral aan het eind.

Ventura wint op punten, maar Gordon zit hem dicht op de hielen.

De rest van de cast is er vooral als vulmiddel.

Koscina is mooi als altijd, en voldoet in haar rol, al had ik graag net ietsje meer van haar gezien.(dit vrij ter interpretatie)

Maar hoe dan ook, de beide hoofdacteurs trekken zonder meer alle aandacht naar zich toe.

Een slechte film met Ventura is wat mij betreft ook niet denkbaar, en Gordon is altijd een geheide meerwaarde

Ik werd ook deze keer op mijn wenken bediend.

Deze keer aardig wat actie van de tempeliers, die er zoals steeds huiveringwekkend uitzien, en vooral te paard indruk maken.

Jammer genoeg heel veel zinloze dommigheden in het verhaal voor wat de rest van de cast betreft.

Met het sfeertje zit het wel goed.

De extra's op de Blue Underground DVD bevatten talrijke filmstills met veel (soms geheel) blote actrices.

Puur voor de publiciteit neem ik aan, want dat is in de film niet terug te vinden.

Een goede remake van de zou ik wel willen zien.

Jasmine Trinca en Virginie Ledoyen dragen dit gezapige drama, ondersteund door fraaie shots en sfeervolle muziek.

Hoofdacteur Joey Starr is volledig expressieloos, op het irritante af.

Goed genoeg voor een (1) kijkbeurt