Süskind (2012)

Een goede oorlog/drama film... Goed verhaal... Een waargebeurd verhaal... Geen Nederlandse ondertiteld ivm storing... Redelijk acteerwerk... Redelijk kwaliteit breedbeeld (geen HD)... Prima achtergrond geluid/muziek (Dolby Digital)...

Waar "Bankier van het verzet" ook alles om één held liet draaien, doet deze film dat ook. Ten behoeve van de dramatisering is gegoocheld met data, gebeurtenissen en personages om maar een verhaal te kunnen vertellen. Het is een belangrijk verhaal dat kennelijk bij de massa niet bekend was: het wegsmokkelen van 600 kinderen om deze niet te laten deporteren. In Amsterdam is sinds 1972 één van de mooiste bruggen van de stad (zeker als de verlichting het doet) vernoemd naar Süskind.

Ik merk dat ik inmiddels op een verzadigingspunt ben gekomen met oorlogsfilms. Eigenlijk wil ik alleen nog films zien met een afwijkend verhaal of een ander standpunt. Dit is niet zo'n film. Films over oorlogshelden die vele levens hebben gered zijn er inmiddels ook genoeg. In deze film wordt prima geacteerd en de film kijkt lekker weg. Het ziet er ook allemaal mooi en degelijk uit. Daar is dus niks mis mee in deze film. Verder is het erg knap dat het verhaal waarin ontzettend veel gebeurt toch logisch te volgen is. En dat is erg goed want ik heb ook films gezien met dit soort verhalen dat je denkt, waar komt die persoon vandaan of wat heeft deze scene te betekenen? Maar hier loopt het allemaal heel natuurlijk. Het grote manco in deze film is voor mij echter dat er veel te veel gebeurt in veel te korte tijd. De oorlog en de Jodenvervolging is een heftig en emotioneel onderwerp. Maar in deze film zitten zoveel belangrijke en emotionele details dat je als kijker geen tijd krijgt om ze te verwerken. Op het moment dat je beseft in wat voor scene je zit ga je alweer verder met de volgende belangrijke en emotionele gebeurtenis. En daardoor krijg je niet de tijd om de film emotioneel op je in te laten werken, waarmee de film zijn doel voorbijstreeft. Nu kijk je er toch wat oppervlakkig en van afstand naar. En dat is vooral jammer aan deze film. De regisseur had beter een keuze kunnen maken. Of hij had een bepaald aspect van het verhaal kunnen uitleggen en uitdiepen of hij had het hele verhaal, zoals nu, kunnen vertellen, maar dan had de film veel langer moeten zijn of misschien wel een miniserie van een uur of drie á vier. Nu is het eigenlijk allemaal vleesch noch visch.