Frenzy (1972)

“You're my type of woman.” Sterke film. Frenzy is één van de laatste films van Hitchcock, en de film laat zien dat de legendarische regisseur ook tegen het einde van zijn carrière nog genoeg inspiratie had om een interessant misdaadverhaal af te leveren. Vanaf het begin met het schitterende overzichtsshot van Londen is dat al duidelijk. Het plot rond een seriemoordenaar zit goed in elkaar en de vroege bekendmaking wie de moordenaar is, is een trucje waar Hitchcock om bekend staat. Er zit ook verassend veel humor in de film, en de scènes tussen rechercheur Oxford en zijn vrouw zijn hoogtepunten. Frenzy is één van Hitchcock’s laatste maar ook beste films.

Goeie film waarin Londen geteisterd wordt door een moordenaar die vrouwen wurgt met een stropdas. Het duurt even voordat het plot goed op gang komt. Een aantal typische Hithcock-momenten (zoals de moordenaar die op zoek gaat naar zijn dasspeld). Echter is het allemaal net wat minder memorabel dan een aantal van zijn andere films. Een aantal grappige dialogen met wrange humor (zoals de kookkunsten van de vrouw van de politiechef).

Sterke film. Van de Hitchcock films die ik tot nu toe gezien heb, springt deze er meteen bovenuit als de a-typische. Het bruisende, grijze Londen als locatie zet meteen een stijlbreuk met zijn werk uit de vorige decennia, en dat vond ik erg verfrissend overkomen. Maar ook is Frenzy een stuk gewelddadiger en duisterder dan zijn vorige films. Hier en daar zelfs wat naakt, maar bon, het was intussen natuurlijk ook al de jaren '70. All in all fris en verrassend, en ook het plot zat weer sterk in elkaar. Het is enorm straightforward en meteen weet je als kijker wie de werkelijke seriemoordenaar is, maar juist dat vond ik een erg goede keuze. Geen vermoeiende plottwisten of een gerekt whodunit mysterie, maar wèl focus op een goed in elkaar stekend plot. Daar zouden een hoop moderne regisseurs wat van kunnen leren. Mysterie staat niet per se gelijk aan goed schrijfwerk. Jon Finch vond ik niet zo indrukwekkend acteren, maar speelde wel een interessant personage. Barry Foster daarentegen steelt volledig de show als de charmante doch afschuwelijke psychopaat. Erg goede rol van hem. Nog een groot pluspunt vond ik de Britse droge humor. In het begin met die opmerkingen over het lijk, of die stukjes met de politie-detective die het eten van zijn vrouw niet lekker vindt. Geweldig is dat. 4*