The Illusionist (2006)

Deze film is het levende bewijs van hoe belangrijk sfeer in een film kan zijn. Waar ik lang niet op ieder moment helemaal het verhaal ingezogen werd, werd ik dat wel iedere keer door de melancholische 19e eeuwse sfeer, die perfect neergezet wordt. Af en toe deed het me wat dat betreft wat aan Das Parfum denken. Het type verhaal trekt me erg: ( goede ) goocheltrucs in films zijn vaak de moeite waard, en dat is ook hier het geval. De gelijkenissen met the Prestige zijn onmogelijk te negeren, maar omdat het in deze film toch meer om het drama draait, zijn beide films aardig uit elkaar te houden. Het verleden van Eisenheim en de spanning rondom diens shows, de vete met de kroonprins en de interventies van commisaris Uhl, voorbeelden van aantrekkelijke elementen uit het verhaal die een zekere spanning met zich meebrengen, waardoor je wilt blijven kijken. De love story met Biel vond ik wat minder, mede te wijten aan het matige optreden van laatsgenoemde. Norton daarentegen is meer dan briljant, en dat mag ook van Giomatti en Sewell gezegd worden. De trucs waren heerlijk, al trok dat met de geesten niet zo, mede omdat het echte wauw-effect hier uitbleef. Aan het einde zit een mooie climax, die jammergenoeg te snel wordt afgeraffeld, waarbij details buiten beschouwing blijven. Dit wordt in films als the Usual Suspects en Shutter Island beter gedaan. Boeiend, gedegen, en vermakelijk, maar met de nodige minpunten. Kleine 4*

“Everything you've seen is an illusion, it's a trick.” Sterke en uitermate sfeervolle film. The Illusionist is een film die de kijker graag op het verkeerde been zet met veel twists en onverwachte gebeurtenissen. De film ziet er ook schitterend uit met een aparte camerastijl (sommige beelden zien er wazig uit om extra effect te creëren), een donker kleurengebruik en kostuums en decors waardoor je jezelf echt even in het Wenen aan het eind van de 19de eeuw waant. Het verhaal is simpel maar zit ingenieus in elkaar. Eisenheim en Sophie zijn jeugdliefden die elkaar weer tegenkomen als ze ouder zijn. Hij is een illusionist en zij is verloofd met de kwaadaardige kroonprins Leopold. Eisenheim wil Sophie redden uit de handen van Leopold en verzint een gewaagde truc om voor eens en altijd samen te zijn. Dit soort verhalen staat of valt bij de chemie die de hoofdrolspelers samen hebben en gelukkig zijn Norton en Biel een leuk duo. Ook Rufus Sewell is sterk en Paul Giamatti heeft een heerlijke bijrol als inspecteur Uhl, die de shows van Eisenheim moet doorgronden wegens vermoeden van fraude en uiteindelijk nauw betrokken raakt bij het onderzoek naar de relatie tussen Eisenheim en Sophie. De film oogt door zijn aanpak als een theaterstuk met veel kleine sets, en vooral bij de shows van Eisenheim komt dat goed tot uiting. The Illusionist houdt zijn kaarten lange tijd dicht tegen de borst en pas op het einde komt de verrassende ontknoping. Gelukkig stelt deze niet teleur en wordt de oplettendheid van de kijker beloond.

Belle epoque drama over de romantische verwikkelingen rondom een illusionist en diens jeugdliefde. Dit soort rollen zijn de vaak wat onderkoelde Edward Norton op het lijf geschreven. Een sfeervolle film met een boeiend verhaal (incl. een passend einde) en fraai camerawerk. Erg mooi.