Crawlspace (1986)

Laatst gekeken op AMC, een beetje 'n vergeten, kleine horrorfilm. Met een geweldig enigmatisch hoofdfiguur (Dr. Gunther) gespeeld door Klaus Kinski. - De eerste keer dat ik deze geniale acteur zag verschijnen in een film, maar ben nu ontzettend nieuwsgierig naar de rest van zijn oeuvre. Man, wat een fantastische, bijzondere (en enge) acteur. Perfecte uitstraling voor een rol als ‘creep’. De film speelt zich allemaal in (of nét buiten) een appartementengebouw af, (wat naar mijn mening een erg mooie, warme aankleding heeft), wat dus ook zeer sterk bijdraagt aan de beklemmende sfeer van de film, met het idee van ‘er is geen ontsnapping mogelijk’. De moorden zijn niet heel grafisch, (behalve wat we achteraf te zien krijgen), ze gebeuren bijna allemaal off-camera, maar bereiken toch hun doel. Het sterkste en aangrijpendste is vooral het spel wat Kinski met zichzelf speelt: zijn eigen psychoanalytische dagboek, zijn geloof in het lot, en de confrontatie met zichzelf o.a. met betrekking tot zijn duistere verleden; zorgen allemaal voor een erg krachtig personage. Als ik één ding van deze film geleerd heb, is het: Ga nooit op een tikkend geluid af!

Erg matig. Crawlspace heeft zijn status denk ik eerder te danken aan de infameuze tirades van Kinski achter de schermen. Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat deze film een status heeft verworven dankzij de beelden die wel op het scherm staan, want ik vond het er allemaal maar matig uitzien met enkel een klein aantal aan hoogtepunten. Ondanks dat hij zich als een zak hooi heeft gedragen achter de schermen en in een hoop andere films doet Kinski het wel aardig hier. Zijn vreemde, bijna buitenaardse uitstraling zorgt ervoor dat hij een apart personage neerzet die je geboeid weet te houden van begin tot eind. Veel concurrentie heeft hij ook niet, want de overige castleden zetten allemaal erg oninteressante personages neer. De visuele stijl heeft zijn voordelen, maar regisseur Schmoeller weet er niet altijd even veel mee te doen. De camerabewegingen vormen waarschijnlijk het hoogtepunt van de film, want van de vallen, gangetjes en inrichting zelf moet de film het minder hebben. Er zitten zeker een aantal grappige ideeën tussen, maar deze worden maar zwakjes tot leven gebracht en weten matig te intrigeren. De finale wordt met iets meer vaart gebracht, maar een Kinski die zichzelf opmaakt is eigenlijk te grappig voor woorden waardoor de film zelf niet meer serieus te nemen valt. Tevens weet Schmoeller er nooit echt een gevoel van claustrofobie in te krijgen, terwijl dit soort films juist een goede kans vormen om er iets gaafs mee te doen en deze fobie maximaal over te brengen. In het algemeen is dit een film die goed had kunnen zijn, maar charisma, een inhoud, een flow en goede acteerprestaties mist. Kinski komt een eind met zijn vreemde gedrag, en de finale is aardig, maar het mist aan alle kanten wat extra's en dat is jammer, want met de juiste aanpak had dit zeker een bijzondere en eigenaardige film kunnen worden.

We weten dat Klaus Kinski geen gemakkelijke acteur was en zeker achter de schermen was hij een irritante persoon met heel veel arrogantie. In deze film is hij perfect gecast als een zielige, nare geschifte dokter die als huisbaas een kosthuis leidt voor aspirant-actrices. Hij verhuurt dan ook alleen maar zijn kamers voor dames die hij weet te begluren vanuit de ventilatieschachten. De scènes waar hij door het stelsel van ventilatieschachten zich voort beweegt en gebruik maakt van zijn proefdiertjes (ratten) en kleine valletjes worden leuk weergegeven. Ook zijn geheime kamer die vol staat met allerlei vallen en opnames met verwijzingen naar Hitler en de nazi's geeft een naar beeld over de geschifte persoonlijkheid van de dokter die constant op zoek is naar een bevrediging van eigen martelingen en moorden. Een voorbeeld is de steeds terugkomende zelfmoordneiging met het pistool waar hij de kracht uithaalt om verder te doen wanneer het niet lukt. So be it ! Dit is ook een link naar de slotscène wanneer het lot zich toch zal overtrekken door één van zijn geviseerde slachtoffers. Wel een beetje jammer dat je de meeste moorden op de vrouwelijke slachtoffers niet ziet en alleen hun dood ziet door de ogen van het hoofdpersonage. De meest opvallende actrice die wat voor naakte scènes zorgt is de sexy blondine Tane McClure, al blijft het allemaal heel braafjes. Blijkbaar ook haar eerste filmrolletje. Later zal ze vooral in erotische thrillers te zien zijn. Dankzij Kinski en het gegeven van het complex stelsel van ventilatieschachten in het kosthuis een film die voldoende weet te entertainen. 6/10