Wuthering Heights (1939)

Wuthering Heights is een boek dat ik vroeger voor mijn boekenlijst van Engels heb gelezen. Hoewel er diverse verfilmingen van het boek bestaan, heb ik er nog nooit eentje van gezien. De verfilming van William Wyler is dus een soort van hernieuwde kennismaking voor mij. Ik moet echter zeggen dat het verhaal mij slechts bij vlagen bekend voorkwam. Het is een verhaal van de liefde die niet kan bestaan. Een soort van Belle en het beest, maar dan totaal anders. Laurence Olivier is in ieder geval een sterke acteur, die wel vaker in dit klassieke Engelse verhalen acteerde. Hier speelt hij ook vrij aardig, evenals de rest, al hinkt het acteerwerk soms een beetje naar het toneelachtige. Het verhaal zelf is aardig uitgewerkt, al vond ik de dialogen bij tijd en wijle niet al te sterk en pakten me ook niet zo als gehoopt. Hier en daar merk je op sommige punten ook wel dat het allemaal wat gedateerd begint te raken. Ondanks dat laatste is het camera-technisch wel sterk, maar dat kun je ook wel aan een vakman als Wyler over laten. Samengevat is het allemaal wel aardig. Wyler is een te goed regisseur om zoiets als dit te verpesten. Vergeleken met zijn andere romantische films, is dit echter wel de minste die ik tot nu toe van hem zag. 3,0*

Een film die anno 1939 in de schaduw stond van andere klassiekers dat jaar: Wizard of Oz, Gone with the wind, Stagecoach en Mr. Smith goes to Washington. Als er geen onderscheid was gemaakt tussen kleur en zwart/wit (Wuthering Heights won Oscar voor cinematografie in zwart/wit en Gone with the wind die in kleur), had deze film misschien wel geen prijs gewonnen. De film is een klassieke verfilming en op dat vlak moet het toch wel het onderspit delven tegen wat 'modernere' films als bvb die Gone with the wind en Wizard of Oz. Het hoort wel bij het genre en de boekverfilming doet het zeker niet slecht. Merle Oberon en Laurence Olivier hadden tijdens het filmen een grote hekel aan elkaar. Je merkt dat niet helemaal in beeld, maar chemie is er ook weer niet. David Niven is niet meer dan een veredelde figurant hier. De acteerstijl en het uiterlijk van Laurence Olivier deed me trouwens denken aan Timothy Dalton. Hij zal het van Olivier geleerd hebben zeker? Leuke film voor wie houdt van de oude filmstijl, maar een klassieke topfilm is het ook niet. Wel mooie beelden, die prijs voor cinematografie was niet onterecht.

De nog altijd ongeëvenaarde tweede verfilming van Emily Brontës roman over de obsessieve, tragische liefdesrelatie tussen de verwende Cathy [Merle Oberon] en stalknecht Heathcliff [Laurence Olivier] vertelt door de trouwe huishoudster [Flora Robson] die al die jaren op werkte en woonde op het landgoed Wuthering Heights. Genomineerd voor 10 Oscars in het Gouden Jaar van Hollywood, maar alleen cameraman Gregg Toland wist de nominatie te verzilveren. Ondanks vele latere verfilming zijn Olivier en Oberon nog steeds de ultieme verpersoonlijking van het tragische liefdesduo en met een indrukwekkende ondersteunende cast is er geen foute noot te bekennen. Regie, camerawerk en muziek (van Alfred Newman) zijn perfect op elkaar afgestemd in dit onvergetelijke romantische drama. De scene waarin Cathy in de stromende regen haar grote liefde probeert te vinden is één van de hoogtepunten uit de filmgeschiedenis.