Whale Rider (2002)

Familiale banden en eeuwenoude tradities zijn stevig verweven in dit drama die een leerzame kijk geeft op de Maori cultuur. Het meisje Paikea heeft het ongeluk om als meisje geboren te zijn in de bloedlijn van haar familie. Geeft haar dat minder recht om aanspraak te maken als leider van haar volk? Ja denkt haar opa en houdt haar buiten de rituelen die deel uitmaken van haar etnische en culturele identiteit. Wat daarna volgt is een bijna mythologische wending in de huidige tijd, maar dat was zo mooi en krachtig dat ik er stil van werd. Is ook een film die erg geschikt is voor jong en oud.

Wat een bijzondere dramafilm over het leven van Maori's in Nieuw-Zeeland! Dramatische filmmuziek en oude Maori-liederen als muzikale omlijsting. Ik kreeg regelmatig kippenvel. Cinematografie is wonderschoon, het ruige landschap van Nieuw-Zeeland, de kust en de zee met de zon aan de horizon. Schitterende mystieke beelden van walvissen. Belangrijk onderwerp van de film is culturele trots, waardigheid en halsstarrig vasthouden aan oude normen en waarden. Wat een wijze oma had Pai! Keisha Castle-Hughes speelt de rol van Paikea met grootse waardigheid! De call of the whales had desastreuze gevolgen.... Triest omdat deze beelden werkelijkheid zijn. De reden waarom dit af en toe gebeurd, blijft nog steeds een raadsel. Aan het eind van de film wordt ze letterlijk en figuurlijk de Whale Rider. Ik heb nog nooit een film gezien die me zo vaak rillingen bezorgde...... De film is een groots en waardig eerbetoon aan en met veel respect voor de Maori-cultuur. Zonder twijfel verbluffend mooi!

Ik heb altijd al belangstelling gehad voor films over exotische culturen. Ik heb daarom erg genoten van deze film over het denken en doen van de Maori’s. De haka, waarmee het rugbyteam van Nieuw-Zeeland voor aanvang van een wedstrijd de tegenstander uitdaagt, heeft mij al menigmaal gefascineerd. Mooi meegenomen dat deze film uitleg geeft over de betekenis van sommige bewegingen en opvallende gelaatsuitdrukkingen (met name het ver uitsteken van de tong). Afgezien daarvan vertelt de film een toegankelijk drama over de botsing tussen conservatieve Maori’s en een hedendaagse nakomeling. Een prachtfilm, waarmee Niki Caro zich andermaal bewijst als begenadigd filmmaker en verteller,