Warui Yatsu Hodo Yoku Nemuru (1960)

Uit de jaren dat Kurosawa zich toelegde op film noir of wat hij met zijn films er van maakte in de buurt van de stijl. Over het algemeen doet hij dat zeker niet slecht, al voelt het soms wat verouderd aan. Een gevoel dat ik ook had bij High and Low. Je moet het hem wel aangeven dat hij verschillende genres mooi aan kan. The Bad Sleep Well kent vooral een eerste boeiende deel met de spanning op de gezichten van de personages die zich in het nauw gedreven voelen. Je voelt dat er iets in de lucht hangt, maar weet nog niet goed wat. Dat is ook voor de kijker spannend natuurlijk. Eens je meer te weten komt, valt die sfeer wat weg. Als je van de films van Kurosawa houdt uit die tijd (er is toch een verschil met de samoerai films of zijn pareltjes uit de jaren '80) is dit zeker een aanrader. Hij mag zich gerust meten met andere Westerse namen die wat de film noir betreft toch sterke dingen maakten in de jaren '50.

Merkwaardig, ik herinnerde me deze film als minder indrukwekkend dan High and low, maar bij herziening na vele jaren blijkt dit een absoluut meesterwerk. Mooi hoe elementen van Hamlet worden gebruikt voor het vertellen van een verhaal waarvan het thema 360 jaar later nog altijd actueel is, en 420 jaar later ongetwijfeld ook nog. Ongelooflijke vertolking van Toshiro Mifune, wiens gezicht schijnbaar uitdrukkingsloos is maar wiens lichaamshouding voor de goede verstaander al getuigt van een ijzeren vastberadenheid, en een mooie bijrol van Katamari Fujiwara als Wada, wiens gezicht van geslagen hond juist het héle verhaal vertelt. Leuk dat vrijwel niemand van de gebruikers hier een probleem heeft met de lengte van de film, maar ach, als je de hele Hamlet zonder coupures opvoert ben je ook al gauw 3½ à 4 uur bezig, dus dan vallen deze 2½ uren nog wel mee. Indrukwekkende scènes in het kantoor waar Shirai een glas mag meedrinken en in de platgebombardeerde munitiefabriek, maar het hoogtepunt is toch wel de scène die ook als hoesfoto voor de Nederlandse DVD dient, wanneer Shirai in shock zijn tas met verbijsterende inhoud tegen zijn borst klemt terwijl Nishi hem vanachter zijn bureau nauwlettend in de gaten houdt.         Gezien in de uitstekende transfer van het British Film Institute, in de Kurosawa crime collection-box; volgens de hoes daarvan duurt de film 105 minuten, maar gelukkig staat hij in de volledige versie van 145 minuten op de DVD. Koop die box! (Bevat tevens Drunken angel, Stray dog en High and low.)

De film begint schitterend met die scène op het bruiloftsfeest waar op een slimme manier alle poppetjes worden getoond. Daarna echter is de film een tijde wat rommelig. pas na een uur komt de eigenlijke verhaallijn rond Mifune naar voren en wordt de film sterker en blijft verder boeien tot het eind. Op dramatisch vlak (tussen Mifune en zijn vrouw) zitten enkele mooie momenten en sterk dat de film kiest voor dit einde, al is het nogal onverwacht en abrupt waardoor het effect voor mij er niet echt was. In zoverre dus een domper. Visueel geweldig trouwens. Kurosawa is nergens bezig de aandacht op de fotografie zelf te richten, maar alle beelden zijn zo strak neergezet dat elk shot een plaatje is om te zien. Erg knap, met af en toe mooi zwart-wit (in dat straatje met die door lampen beschenen weg) en uitmuntend gebruik van het brede formaat. Al met al genoeg mooie momenten met helaas een lang stuk in het eerste uur dat niet altijd overtuigd. 3,5*.