Vicky Cristina Barcelona (2008)

Mooie mensen, prachtige lokaties, lekker weer, een Spaanse gitaar voor wie er van houdt, en bovenal redelijk interessante liefdesperikelen die van alle kanten worden bekeken, overdacht en becommentarieerd. Maar o o o die voice-over, die slaat de film he-le-maal dood : de onvertaalde ruzies van Bardem en Cruz stuwen de film steeds op naar emotionele pieken die verdwijnen als kersen op een inzakkende taart zodra Christopher Evan Welch zijn mond opendoet. Bovendien verandert die ingreep van de alwetende verteller / scriptschrijver / regisseur aldus mensen in marionetten, zodat ik bij Cristina's besluit om haar ménage à trois met Juan Antonio en Maria Elena te verbreken meteen denk: "o ja, dat Cristina al gauw genoeg krijgt van sleur in een relatie, dat had Allen al eerder aangekondigd opdat het nu niet uit de lucht zou komen vallen." Een luchtig en fraai ogend maar uiterst bedacht werkje.

“We are meant for each other and not meant for each other. It's a contradiction.” Fijne film van Woody. Een luchtige en zomerse sfeer, Barcelona, personages die met zichzelf in de knoop zitten, prettige dialogen, Javier Bardem, veel wijn, lekker eten en natuurlijk Scarlett Johansson. Prima materiaal voor een aangename film. Vicky Cristina Barcelona kabbelt rustig voort en net wanneer je het gevoel krijgt dat het allemaal een beetje inkakt, is daar Penélope Cruz. Als peper dat een lekker gerecht nog meer smaak geeft. Cruz is weergaloos en haar scènes met Bardem knetteren van het scherm. Als een wervelstorm gaat ze tekeer. Dat is belangrijk, want de andere verhaallijn omtrent Rebecca Hall is een stuk minder interessant. Maar Vicky Cristina Barcelona kijkt voor de rest ontzettend lekker weg.