The Wife (2017)

Wat je noemt een filmhuisfilm, een wat zwaarder onderwerp met lichte toon, een degelijk beeldvoering en niets spannends of bijzonders en daarmee simpelweg saai genoemd. Ook geen film die ik op mijn netvlies had, maar aangezien Close is genomineerd voor de Oscars wel zo'n film die ik dan maar wil zien. Maar wel vol typische personen. Halverwege klaagt men over clichés in romans, maar de hele film barst ervan, die vervelende zoon voorop, maar ook die irritante journalist erbij kennen we nu wel. Acteren was ook weinig opzienbaarheid, althans: je zag men altijd aan het acteren. Geen moment had ik het idee naar personen te kijken, maar altijd naar acteurs. Close is nog het meest menselijk en valt dan in zoverre positief op, maar dat zoiets al een beeldje waard kan zijn? Visueel verder saai gebracht. Het is al met al echt niet slecht maar er zit ook geen enkele kraak of smaak meer aan. Buiten dat misschien er heel veel interessants in de film zit, maar men focust op de verkeerde zaken. Ik denk dat de man in dezen juist interessanter was dan de vrouw. Verwacht ook geen diepgravende karakterstudie, de gemiddelde 50+-er op een vriendinnenavond moet dit filmpje ook kunnen verteren. Enfin, verhaaltje is weinig opzienbarend. Het meest opzienbarend is wel dat vanaf seconde 1 duidelijk is hoe de vork in de steel zit (en ik had geen plot of wat dan ook gelezen). Hoewel aan het rumoer in de zaal te horen halverwege kwam dat voor velen toch wel als een verrassing. Vreemd, want het enige dat me van de zekerheid onthield was dat het er zo dik op lag dat het haast wel een misleiding moet zijn. Niet dus. Gelukkig komt op zo'n tweederde van de film dit ook uit en verandert de toon iets waarmee de film ook wat prettiger kijken wordt. Maar dan is het al veel te laat. En om dan met een cliché hartaanval te eindigen, dan houdt het echt op. 1,5*.

Ik heb Glenn Close hoog zitten. Super actrice. Toch begrijp ik wel dat ze voor deze rol geen Oscar heeft gekregen. Dat ligt meer aan het scenario, dan aan haarzelf. Glenn 'spat' van het doek, maar op één of andere manier net niet genoeg. Ik kon me soms ook niet zo goed inleven in haar personage, dat ze opeens moeite krijgt dat haar man alle aandacht krijgt. Ze heeft al heel haar leven alles opgeofferd en dat is haar eigen keuze geweest. Ik kan niet teveel vertellen en onderbouwen, want dan verraad ik teveel van het verhaal. Gewoon kijken dus, want het is en blijft een boeiende film. Mooi gespeeld en prachtig hotel, waar ze vooral veel in zitten in Stockholm.

Kijkt erg fijn weg en deed mij vooral denken aan de verfilming van een literair kort verhaal. Dat is dan een roman blijkbaar, soit. Hier en daar zitten er zeker wat ongeloofwaardige stukken in, maar die blijven functioneel voor het geheel vind ik.