The Good Liar (2019)

Iets te degelijke film om echt de aandacht erbij te houden. Visueel saai gefilmd, warm geacteerd maar ook met weinig jeu, en een verhaal waarvan je weet dat er een twist aankomt. Zo'n film is het de hele tijd, met een bedrieger als hoofdrolspeler (zou hij stiekem niet bedrogen worden?) en enkele losse momenten tussendoor die je niet direct weet te plaatsen behalve dat je weet dat men dit niet voor niets zo nadrukkelijk toont. Ik vond de uiteindelijke clou ook niet heel denderend en het geheel voelde wat als los zand. Heel slecht is het allemaal niet, maar daar blijft het dan ook bij. 2,5*.

The Good Liar had enkele elementen om een zeer goede film te zijn. Het acteerwerk is prima en enkele scènes geven meteen prijs dat hier meer aan de hand is dan "iemand wordt bedrogen". Ik bleef bijgevolg lange tijd geboeid kijken naar de ontknoping van dit verhaal. En daar stuikt het allemaal wat in elkaar. Dat de twist voorspelbaar is, werd hier al genoeg gezegd en stoorde me an sich niet. Maar de plot gebeurt door elementen die je nergens eerder in het verhaal had kunnen detecteren en daardoor voelt het een beetje als een deus ex machina einde, een bedrog ten opzichte van de meezoekende kijker. Een doodzonde tegen elementaire verhaaltechniek. Daardoor vervalt het geheel jammer genoeg naar de middelmaar en geef ik 3* voor deze gemiste kans.

Dit begint als een soort romantische comedy-thriller met McKellen als charmante oplichter en Mirren als de rijke weduwe die ongetwijfeld niet zo onschuldig is als ze zich voordoet (want anders zou er geen twist en dus ook geen plot zijn). Na de mooie truc met de nep-investering met de "Russen" en de "politie" neemt de film onverwachts een donkere afslag met een paar redelijk gewelddadige scènes en de gehele of gedeeltelijke onthulling van Roy's verleden, en dat zet de plot mooi op scherp, want hoewel ik dacht te weten hoe de film zou aflopen op het moment dat ze bij Vincent hun handtekeningen zetten (niet Roy maar Betty gaat de rekening plunderen... of doet Vincent dat?) was ik toch benieuwd of de film nog een èchte ultieme twist in petto had. En die kwam ook, maar verrassend genoeg trok die het geheel juist flink omlaag, want de uitleg duurde veel te lang en de dubbele coda (Vincent bij Roy, Betty bezorgd om haar kleindochter) kwam gewoon als mosterd na de maaltijd. Jammer dat de film daardoor in het zicht van de eindstreep zo struikelde, en spijtig van de uitstekende vertolkingen van de twee hoofdrolspelers.