Still Alice (2014)

Tja, voor een film over een vaker c.q. bij oudere mensen voorkomende variant van Alzheimer, of over hoe iemand in een achterstandswijk deze film (of de ziekte) zou ervaren, of over het gedrag van patiënten in hieropvolgende fases van de ziekte, daarvoor moet je elders zijn. Ik kan op zich wel begrijpen dat iemand denkt: nou, als ze dit en dit nou eens anders hadden gedaan... Zelf heb ik daar ook wel eens last van, maar om dan meteen over een gemiste kans te gaan praten, nou nee. De film is wat hij is, een mooi en sober portret van iemand die geconfronteerd wordt met een ziekte die als een sluipmoordenaar (treffende formulering van Sutherland) haar hele (en nog zeer actieve) leven gaat ontwrichten, en dat wordt zeer ontroerend gespeeld door een perfecte Julianne Moore en een goed ondersteunende cast.

Nogal flauw. Typisch ziektedrama, ditmaal met Alzheimer in de spotlight. De regisseurs zetten alles in op de centrale acteerprestatie, verder heeft deze film echt bitterweinig te bieden. Als die niet aanslaat, dan valt er jammer genoeg zeer weinig te beleven. Ik kan er van meespreken. Vind Moore ook niet zo'n geweldige actrice voor deze rol, want ze is niet meteen iemand die zeer naturel speelt. Het drama ligt er wel erg dik bovenop, met veel getergde blikken en interne conflicten die op allerlei manieren extern gecommuniceerd moeten worden. Na een tijdje begon het mij wat te irriteren. Zoals gezegd, verder valt er bitterweinig te beleven. De secundaire rollen zijn redelijk identiteitsloos, visueel is het erg saai, ook de soundtrack weet op geen enkel moment een meerwaarde te zijn. Het voelt gewoon te makkelijk en te gratuit aan. Alsof een goeie film maken gelijk staat aan een tragische ziekte uitkiezen en dan hopen dat het allemaal maar goedkomt. 1.5*

Goed thema die een beter lot verdient dan dit script.