Sing Sing (2023)

Een film met een dertien-in-een-dozijn verhaal waarbij iemand met anderen een project wil opzetten dat dan wel/niet/wel/niet/wel lukt, maar dat verder in geen enkel opzicht vernieuwend is. Geen komisch randje, geen plotwendingen, cinematografisch niets bijzonders, etc. Van het acteerwerk moest de film het ook niet hebben, maar de cast blijkt grotendeels uit de daadwerkelijke personen te bestaan. En aangezien het over toneel gaat, krijg je dus eerder toneelschoolacteerwerk dan overtuigende emoties. Vervelen deed het toch ook weer niet, dus een zware onvoldoende wil ik niet geven. In NYC gezien. Je kunt in Amerikaanse bioscopen een hele contraption krijgen om ondertiteling voor doven en slechthorenden mee te kunnen lezen; een soort telefoon met Subcatch op een flexibele statief. (Ik had de vertoning met open ondertiteling gemist.) Werkte als een zonnetje. Wel soms aanpoten om het bij te houden als er snel gepraat werd.

Ah, een film over theater (wat hebben filmmakers toch altijd een zekere liefde voor theater?) en dat vertaalt zich ook in de film: dit ding had net zo goed op de planken gespeeld kunnen worden. Met het medium film wordt echt niets gedaan. Geen bijzondere shots, geen bijzondere fotografie, niet speciaals dat met de camera of montage wordt gedaan. Zelfs dat dit afspeelt in de gevangenis komt nauwelijks naar voren. Een enkele keer als bewakers weer eens een kamer overhoop halen met de doorzoeking of als men praat over vrijlatingen etc. Het onderwerp is aardig en Domingo heeft je van nature met zijn uitstraling en stem je sowieso al mee dus dat zit meestal wel goed. Naast dat hij nog wel wat gevoel legt in zijn rol. Alleen jammer dat de film dan weer een redelijk voorspelbaar verloop kent met ergens na 2/3 de emotionele uitbarsting. Dus verrassen doet de film ook nergens. Door het innemende acteerwerk nog wel uit te zitten maar dat is het dan. 2,5*.

Sing Sing is een zwaarbewaakte gevangenis voor zware criminelen. John “Divine G” Whitfield [Colman Domingo] zit een levenslange gevangenisstraf uit en is een van de oprichters en vaandeldragers van een toneelgezelschap voor gedetineerden dat twee keer per jaar een toneelstuk opvoert. Zijn hoop op vervroegde vrijlating is gegroeid sinds een tape is opgedoken waarin een andere gevangene bekent verantwoordelijk te zijn voor de moord waar Divine G voor is veroordeeld. Clarence “Divine Eye” Maclin (die zichzelf speelt) is de nieuwkomer in de groep die dankzij toneel een persoonlijke transformatie doorgaat met Divine G als mentor. Sean San Jose (als Mike Mike) en Paul Raci (als regisseur Brent Buell) zijn de enige andere acteurs, de andere mannen spelen zichzelf. De authenticiteit en de ontspannen sfeer (ongebruikelijk voor een gevangenisfilm) geven dit iets extra’s, maar het scenario is helaas nogal conventioneel, de ontknoping is stroperig met zijn gemanierde spel wordt Domingo weggespeeld door Buell en “Divine Eye”.