Man Cheng Jin Dai Huang Jin Jia (2006)

Een redelijke film die het moet hebben van het visuele. Redelijk verhaaltje nog wel, al komt dat wel heel erg traag op gang. Pas na een klein uurtje is er wat actie en komt de vaart er goed in. Misschien dat het verhaal het wel iets te veel van complotten moet hebben. Het soms erg theatrale acteerwerk werkte gedeeltelijk. Soms vond ik bepaalde blikken erg goed, voornamelijk van Li Gong; soms echter kreeg ik de slappe lach (als die dochter en de eerste vrouw van Yun Fat weglopen om uiteindelijk vermoord te worden. Dat gekrijs erbij was echt niet nodig.). Visueel was deze film dus erg goed. Soms zelfs iets te veel kleuren naar mijn smaak. Het was wat druk, bombastisch allemaal. Natuurlijk is dit ergens ook wel de charme van deze film. De gevechten waren prima in orde, al waren de wapens wel duidelijk niet echt. Een 3, want vermakelijk, maar niet om op korte termijn nog eens te zien.

De decors, de kleding, de figuranten: het is allemaal gigantisch en het ziet er allemaal fantastisch kleurrijk uit. Ik kan me niet herinneren zo’n indrukwekkende pracht en praal al eerder in een film gezien te hebben. Het lijkt er een beetje op alsof Yimou Zhang aan het oefenen was voor de openings- en sluitingsceremonie van de Olympische Spelen in Beijing in 2008. En het heeft er de schijn van dat Zhang te midden van dat gigantisme minder aandacht heeft besteed aan de best interessante verwikkelingen met allerlei intriges aan het keizerlijke hof. In ieder geval komt het verhaal veel minder uit de verf dan in eerdere films van Zhang. Maar visueel is het allemaal overweldigend. En het was weer een genot om Gong Li te zien, al kreeg zij in deze film geduchte concurrentie van de mooie Man Li. Gelet op de fraaie kleding van de keizerin en de hofhouding had men deze film trouwens ook wel Curse of the Bulging Breasts kunnen noemen.

Subliem en visueel pareltje die vooral op blu-ray een ervaring is om te kijken en daarnaast nog de nodige andere dingen te bieden heeft. Prachtig beeld wordt in die zin geschapen rond de gebruiken en tradities van die tijd. Wat een poespas eigenlijk, maar wel uitermate interessant om te zien. Net als de bijna hysterische inrichting en kleuren van het paleis zelf in dit geheel. Wat een bijzondere pracht en praal. Dat de midden van dit paradijs het allemaal niet zo botert tussen de familie komt langzaam naar voren. De aanleiding is echter nog niet helemaal duidelijk... Subtiel wordt de onvrede en onbalans gebracht, tevens de manier van wraak die ronduit gemeen te noemen is. Voeg daar nog het geval van twee geliefden, die min of meer broer en zus van elkaar zijn, aan toe en het levende lijk, spreekwoordelijk, dat stiefmoeder heet die uit de kast rolt en het drama is compleet. Een drama overigens dat vanaf de helft in een coup verandert met ronduit spectaculaire vechtscenes richting het einde. Vermakelijk, spectaculaire, een lust voor het oog zijn omschrijvingen die me te binnen schieten. Toch heb ik een klein beetje moeite met alle pracht en praal, het drama en de futuristische ogende vechtscenes. Iets dat voor mijn gevoel toch niet helemaal in de mix lekker past. Maar wellicht dat ik daar een tweede keer anders over denk.