Hampstead (2017)

Diane Keaton en Brendan Gleeson maken er het beste van in deze wat simplistische, nauwelijks verrassende romantische komedie. Keaton is een Amerikaanse weduwe, verbitterd omdat haar man vreemdging en haar achterliet met een berg schulden waardoor ze haar huis dreigt te verliezen. Gleeson is een man die al vele jaren woont in een hutje op het terrein van een bouwvallig, voormalig ziekenhuis. De film vraagt ons te geloven dat Gleeson daar al die tijd onopgemerkt voor de buurt heeft gewoond, het scenario probeert Keaton teveel als een heilige af te schilderen (oh, ze doet ook nog vrijwilligerswerk in een Oxfam-winkel) en haar welgestelde 'vrienden' zijn meer karikaturen dan mensen van vlees en bloed. Het scenario wringt zich door bochten om interessant te blijven, maar bevestigt daarmee z'n eigen middelmatigheid. Maar Keaton en Gleeson zijn een leuk 'odd couple' en de prachtige locatie draagt wel bij aan de romantische toon die deze romkom probeert te zetten.

Tegen het slaapverwekkende aan. De immer wat nerveuze Keaton en ruwe bonk Gleeson als romantisch duo is al onwaarschijnlijk, dat het script voorschrijft dat de twee eigenlijk meteen na de eerste ontmoeting als een blok voor elkaar vallen is zo mogelijk nog een grotere blunder. Om het geheel nog wat op te leuken wordt er aan het einde nog een heuse rechtszaak bijgehaald, dus de liefhebbers van scenes on court komen wellicht nog aan hun trekken. Gezegd moet ook worden dat er aan het acteren van de enthousiaste Keaton weinig mis is, maar ze wordt in de steek gelaten door de doelloze storyline, funest dat er werkelijk nergens ruimte is voor enige diepgang in de karakterisering. Keurig, braaf maar onopvallend filmpje, lijkt me eigenlijk uitsluitend geschikt voor een tamelijk bejaarde doelgroep die eens iets anders willen dan weer een avondje line dansen.

Slappe britse romcom die in dezelfde vijver vist als een film als Notting Hill, maar de charme en leuke personages daarvan mist. Het script steekt nogal geforceerd in elkaar en de personages willen maar niet overtuigen. Diane Keaton en Brendan Gleeson lopen beiden ook een beetje verdwaald rond. Het is allemaal nog net het aankijken waard en echt vervelend is de film nu ook weer niet, maar er zal weinig van blijven hangen.