Alone (2007)

Mijn eerste kennismaking met een Thaise film is best goed bevallen. Een fijne horrorthriller die niet onderdoet voor Amerikaanse soortgenoten. Het verhaal is veelbelovend, en ook over de opbouw valt er niets te klagen, ik zat steeds aan een 3,5* te denken, maar het liet me met een gevoel achter dat er meer uit dit verhaal had kunnen worden gehaald. Het blijft wel een hele vermakelijke en sfeervolle horrorthriller die bovendien ook erg fijn wegkijkt, een ruime 3*.

Typische Aziatische horrorfilm die gewoon 15 jaar te laat gezien is. De film is degelijk, maar weet nergens te verrassen op gebied van schrikmomenten, sfeer, de looks…al is het verloop ergens wel nog verrassend te noemen en is de twist daarbij zeker een pluspunt. Hier en daar ook wat ongeloofwaardigheden, maar ach dat is misschien dan weer muggenziften. 6/10

Alone is een visueel zeer mooie film. Het tempo ligt wat laag en de film heeft veel meer dramatische kantjes dan angstaanjagende kantjes. Op zich niks mis mee, maar zowel in het verhaal als bij de personages ontbreken diepte en originaliteit. Als het om drama gaat wil ik met name op het eerste vlak goed bediend worden. Ook de horror is dun gezaaid. Het adrenalinepeil blijft op een enkele uitzondering na behoorlijk stabiel. Overeind staan de mooie beelden. Beelden die worden ondersteund door hoog dramatische muziek. Iets teveel van het goede, wat mij betreft. De gezapige verteltrant begint na verloop van tijd ietwat irritant te worden. Schitterend hoor, die visuele omlijsting, maar gooi er ook eens wat peper in. Dat gebeurt gelukkig af en toe en werkt stimulerend. Het gebeurt echter te weinig, naar mijn smaak. Alone is geen vervelende film. Hoewel niet origineel en traag is het verhaal over het algemeen heel genietbaar vormgegeven. Minder effect hebben de schokmomenten. Die zijn van te voren goed te voorspellen, wat jammer is. Ook de personages doen weinig op het emotionele vlak. Ze zijn tamelijk kleurloos en doen voorspelbare dingen. Het hoofdpersonage zet daarbij bovendien de hele tijd een ontstelde blik op. Op een bepaald momenet ging ik er zelfs op letten en dat werkte afleidend. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe ze er uitziet als ze niet acteert. Of zou het misschien kunnen zijn dat ze geen acteertalent heeft en er altijd zo verbouwereerd bijloopt. En heeft ze daar ook last van. Het zijn dergelijke onzinnige vragen die tijdens het kijken opdoemen. Het zegt veel over de algehele filmbeleving. Die was niet op elk moment geweldig.