88 Minutes (2007)

Nounou zeg...wat een draak van een film van Al Pacino. We zijn tog wel veel en veel beter van hem gewend, sinds hij toch wel heeft in Heat heeft bewezen dat hij zijn personages in zulke thrillers perfect kan vertolken :S. De eerste helft van de film was echt tenenkrommend zeg. Steeds maar dat tik-tak gebeuren en het man-vecht-tegen-de-tijd-reis-genre begonnen me erg de keel uit te hangen. Daarnaast vond ik geen enkele acteur een goede indruk maken.Ook niet Al Pacino, die echt als een lijk acteerde. Gelukkig maakte het tweede deel van de film nog wel het een en ander goed, vooral door de spanning en de plottwisten. Zoals jawadadadediededoe ofzo onder mij ook al zei, vond ik de rol van die ene ex maar raar en geen enkel toevoeging brengen aan t plot. Daarnaast denk ik dat die McDonough echt een keer moet stoppen met acteren, of iig een keer in fatsoenlijke producties meespeelt, want sinds Band of Brothers heeft hij in mijn ogen nog helemaal nisk gespresteerd. En dat terwijl hij daar een van mn favorieten was . 1* voor het tenenkrommende eerste deel 3* voor het aardige tweede deel = Maakt dus 2* als ik me niet vergis.

Een studievoorbeeld van hoe je een toch redelijk goed verhaal-idee volledig kunt verneuken door: Slecht uitgewerkt scenario, acteerprestaties van soap-niveau, tv-film aandoende settings en fotografie, het ontbreken van een degelijke soundtrack en een regisseur die zelfs met Al Pacino de film nog niet kan doen redden...

Verdienstelijk formulewerk. Er zijn veel betere genrefilms (ik denk aan iets als Copy Cat) en de 88 minute tijdsdruk voelt kunstmatig aan. Ook niet erg sfeervol omdat het een gehaast tempo heeft. Voor de opluistering worden er flink wat fraaie dames in de mix gegooid, waarvan er teveel karakters te schetsmatig blijven. Alicia Witt mag daarbij de oogstrelende champion beauty spelen en krijgt daarbij gelukkig ook iets meer achtergrond. Pacino komt duidelijk net terug van een zonnige vakantie (of wintersport?), met bleke zonnebril contouren rond zijn ogen. Hij kan een rol als deze in zijn slaap doen en echte Pacino fans zullen hem liever aan het werk zien in stevigere acteerkost als Glengarry Glenn Ross. Echt vuurwerk komt namelijk niet, daar lenen de scenes zich niet zo voor, het is vooral heen en weer hollen. Het plot is best aardig maar ook duidelijk opgezet voor de nodige (ietwat overdadig aanwezige) twists, daarbij geholpen door een typisch tempo dat hoort bij suspension of disbelief. Maar alles bij elkaar best een vermakelijke hap. Goedgekeurd als tussendoortje.