The Witches of Eastwick (1987)

Jack NIcholson in één van zijn beste rollen! Leuke film om weer eens te zien. Ook de appetijtelijke aanblikken van Michelle Pfeiffer, Susan Sarandon en (dat ik het ooit nog zou zeggen) Cher mogen er wezen. Leuk spel vindt er hier plaats tussen hen en Nicholson. Van een huiselijk sfeertje wordt je het extravagante avontuur ingezogen. Een heerlijk feestje dus wanneer de duivel zijn intrede doet in Eastwick en wat je krijgt is mooie, moderne versie van een heksensabbat. Van Horne palmt de mensen prachtig in en gelukkig is daar de hysterische christelijke vrouw met wie een hoop nare dingen gebeuren. Haar uitbarsting in de kerk was fantastisch, evenals het moment dat de dames zich tegen Nicholson keren. Een heerlijke komedie dus. Alleen scenes zoals die op de tennisbaan hadden achterwege gelaten mogen worden.

In mijn herinnering was dit een vermakelijke Nicholson film, maar de herziening viel bijzonder tegen. Wat een flauwe boel, waarbij de tenniswedstrijd waarbij Pfeiffer de bal met haar kont slaat het absolute dieptepunt is. Nicholson is op zich nog wel aardig, maar de rest van de film is zo slecht dat zelfs hij me niet van de minimale waardering kan weerhouden. 0,5*.

Brok jeugdsentiment waar ik wel weer eens trek in had te zien en zo geschiedde. Veel kwam weer boven, viel ook tegen, maar het vermaakte toch ook wel weer. Het saaie leventje van de drie single lady's Suky, Jane en Alex wordt redelijk opgeschud met de aankomst van de mysterieuze heer Daryll van Horne die de leventjes van de drie behoorlijk op stelten zet en zoals het spreekwoord 'be carefull what you wish for' al zegt krijgen ze veel meer dan gewenst. De eerste fase waar Daryl de dames één voor één inpalmt heeft zowel aardige momenten als mindere momenten. Hij bespeelt ze prima, maar tot en met de fase dat ze definitief voor hem vallen en het feest hebben met het gedans tussen de ballonnen gebeurt er tevens erg weinig en is er eigenlijk niet zoveel aan, zeg maar gerust dat het allemaal wat tegen valt. Maar gelukkig zit er op het uur een kentering in het geheel vooral wanneer de strijd met Felicia Alden losbarst en de aantijgingen richting de drie dames niet van de lucht zijn. De hocus pocus en strijd die daarna tussen alle betreffende partijen uitbreekt is vervolgens wel erg vermakelijk te noemen tot en met de finale aan toe. Sterk is sowieso ook de scene in de kerk en de stroom kersenpitten is hilarisch. Pfeiffer is uiteraard een plaatje, Nicholson natuurlijk sterk als Daryl van Horne, maar poets Veronica Cartwright ook niet uit. En ondanks tegenvallende eerste uur herpakt de film zich prima in de tweede fase en scoort daarmee een voldoende. Een 3.5 vind ik teveel, de werkelijk score zou ik ik zeggen 3.2, dus afgerond naar beneden maak ik er een 3 van.