The Lady Eve (1941)

Aardige film over een oplichtersduo op een cruiseschip die een rijke man hebben uitgekozen als doelwit. De eerste helft is wat eentonig, en het geheel mist wat scherpe dialogen die vaak gepaard gingen in soortgelijke films uit deze tijd. De tweede helft is echter een stuk vermakelijker waarin er wat meer ontwikkelingen gebeuren. Net geen 3.5 sterren.

Een heerlijke romcom met een naïeve Henry Fonda en een schitterende Barbara Stanwyck. De humor zit tussen slapstick en de gekende dialogen uit die tijd. Het verhaal is eenvoudig met een vrouw die normaal mannen bedriegt, maar verliefd wordt op haar 'slachtoffer'. De vraag is wie wint, het bedrog of de liefde. De film teert vooral op het uitgangspunt en de twee hoofdpersonages. Maar gaandeweg lijkt het zich wat vast te rijden en is het einde nogal abrupt. Het wordt nooit een echte topfilm, maar ik heb me wel de hele rit geamuseerd. De film heeft de nodige charme, de 2 acteurs hebben voldoende charisma en de bijrollen zorgen voor dat beetje extra. Een mooie film.

De screwball-komedie staat voor turbulentie. Turbulente omstandigheden. Turbulente relaties. Turbulente situaties. In de screwball is ook altijd sprake van een dominante vrouw die heel zelfbewust de mannelijke partner overheerst. Al deze elementen zijn in The Lady Eve terug te vinden. Een film waarin de relatie tussen Henry Fonda en Barbara Stanwyck centraal staat. De rijke Fonda keert na een expeditie in het amazonegebied per luxe schip terug naar New York. Tijdens de reis ontmoet hij de verleidelijke Stanwyck op wie hij meteen verliefd wordt. Henry Fonda als fatsoenlijke, onervaren en naïeve miljonairszoon die niet is opgewassen tegen de door de wol geverfde Barbara Stanwyck die een zelfbewuste sensualiteit uitstraalt die overweldigend is. Hevige emoties, misverstanden en communicatieproblemen ontstaan. Ze worden uitstekend uitgespeeld door de twee hoofdrolspelers. Des te jammer dat de kwaliteit van de dialogen enigszins tegenvalt. De woordgevechten die zo kenmerkend zijn in dergelijke films ontbreken. En dus ontbreekt het vuur een beetje in de confrontaties tussen Fonda en Stanwyck. Hoewel de film zijn komische momenten heeft, liggen die momenten dus niet zozeer bij de dialogen tussen de personages. Enigszins teleurstellend. Juist in screwball-achtige films, verheug ik me daar erg op. De komedie die hier wordt gebezigd is veel meer situatiekomedie. Een type komedie waar ik dol op ben, maar die hier wat belegen oogt. En dat gemis aan lachwekkende momenten doet tenslotte toch enige afbreuk aan het kijkplezier.