Kinds of Kindness (2024)

Eurythmics' Sweet Dreams gekoppeld aan submissie. Drieluik van verhalen die een onderling verband vertonen. R.M.F (ongecensureerde link naar Johnny Guitar Watson? ) Deel 1 Dafoe als zakenman die er een aparte vorm van escapisme op na houdt gekoppeld aan narcistische trekjes. Zijn slachtoffers worden geprogrammeerd. Plemons heeft erkenning nodig wat zich uit in totale opoffering aan een vaderfiguur. Stone wandelt op t juiste moment, toeval?, zijn leven in. Deel 2 Plemons, politieagent met vermiste vrouw, Stone, zakt in een mental break down volgens zijn omgeving, maar is dat ook zo? Hoezeer heeft de wil om te overleven qua eten een rol gespeeld gedurende haar verdwijning gezien haar ultieme opoffering uit liefde? En wat gebeurt er in de psyche van Plemons met betrekking tot de waarheid, is wat hij ziet en ervaart ook waar? Dafoe is de vader van Stone met problematiek in de vader-dochter relatie. Deel 3 Stone zoekt met Plemons naar een persoon met de gave van de Christus. Stone heeft haar leven opgeofferd om aansluiting te vinden in een sekte/groep geleid door de vaderfiguur Dafoe en moederfiguur Hong Chau en is hertrouwd met Plemons. Verschillende gebeurtenissen leiden tot de vondst van haar leven, doch haar eigen wanhoop keert zich tegen haar. De film Saló kwam op bij het bekijken van deze film. De verschillende vormen van sex benadrukken de submissie van bij iemand of iets te willen horen. Uiteindelijk gaat t mijns inziens om gezien te worden in alle elementen die het leven in zich heeft en dat eigenlijk geheel uit eigen vrije wil zonder je te conformeren aan welke vorm van onderdrukking dan ook. Houden van jezelf in onvoorwaardelijkheid is de key, en 1 persoon heeft dat in deze film, doch door Stones wanhoop.......

Vreselijk drieluik is Dadaïsme op zijn slechtst. Het eerste verhaal betreft een emotioneel kwetsbare man [Jesse Plemons] die zo bang is om zijn geliefde (of is het een manipulator?) [Willem Dafoe] te verliezen, dat hij ingaat op diens verzoek om een moord te plegen. In het tweede verhaal vermoedt een man [Jesse Plemons] dat zijn echtgenote [Emma Stone], die na lange tijd vermist te zijn geweest op een eiland wordt gevonden, iemand anders is. En in het derde verhaal probeert een vrouw [Emma Stone] met hulp van een man [Jesse Plemons] haar waarde te bewijzen aan twee cultleiders [Willem Dafoe, Hong Chau]. Elk verhaal heeft dezelfde ondersteunende cast. In de basis zijn dit verhalen die perfect passen in het format van Alfred Hitchcock Presents/The Alfred Hitchcock Hour. Hitchcock had ongetwijfeld toegezien op een fijne mix van spanning, mysterie en sardonische humor aan toegevoegd. Helaas verruilt Lanthimos amusement volledig voor absurditeit. Het gaat werkelijk helemaal nergens over, de pogingen tot humor slaan volledig dood en om er is een buitengewoon irritante score die je moet doen geloven dat het allemaal heel betekenisvol is. Daar trappen wij niet in, meneer Van Stoffelen!

We worden wel verwend met een nieuwe Lanthimos op korte tijd. En misschien heeft het wel zijn reden, want met Poor Thing trok hij alle aandacht. Een visueel pareltje met een geweldige Emma Stone en Willem Dafoe. Die zijn terug van de partij in Kinds of Kindness, al is die film toch iets zwaarder dan haar voorganger. De cast van dienst speelt diverse rollen in 3 ietwat gelijkaardige kortverhalen. De zwargallige blik van Lanthimos is uiteraard van de partij en wat visueel iets minder is dan Poor Things, wordt goed gemaakt met een groot absurdisme en nog meer WTF momenten.