Easy Living (1937)

Een scenario van Preston Sturges schept natuurlijk verwachtingen. De film begint ook veelbelovend, maar in het tweede deel komen een paar irritante slapstickscènes het verhaal onnodig opleuken. Dat gooi-, smijt- en buitelwerk is niks voor mij. Zonde van de film, want Jean Arthur en Edward Arnold waren in het begin zó goed bezig.

Een briljant scenario van Preston Sturges is de belangrijkste verklaring voor de vele hilarische momenten in deze screwball-komedie waarin Jean Arthur uitblinkt als Mary Smith, een jonge vrouw die - letterlijk - een dure bontjas om de oren krijgt nadat J.B. Ball, een rijke zakenman [Edward Arnold] die van zijn geldverslindende echtgenote [Mary Nash] vanuit z'n appartement op straat gooit. Nadat Mary zich ervan heeft verzekerd dat ze 'm mag houden, besluit ze ermee te pronken, maar omdat niet iedereen gelooft dat ze die jas cadeau heeft gekregen belandt ze in netelige situaties, zeker wanneer ze bevriend raakt met een man die in een automatiek werkt [Ray Milland] die toevallig de zoon is van J.B. Ball. Een briljante geschreven en uitgevoerde slapsticksscène in de automatiek is een meesterwerkje an sich en de ietwat stijve Ray Milland houdt zich heel behoorlijk staande, maar het is de chemie tussen en het talent van Edward Arnold en Jean Arthur dat het meeste recht doet aan het puike scenario van Preston Sturges. Een heerlijk idiote komedie.

Leuke komedie waarin een doorsnee vrouw wordt aangezien voor de maitresse van een rijke bankier omdat hij haar zijn vrouw's bontjas spontaan cadeau heeft gegeven . De ene misverstand volgt het andere op plus nog wat toevalligheden .