Breakfast on Pluto (2005)

De film begint sterk, maar halfweg zakt de film iets in, om dan weer sterk te eindigen. De cast doet het uitstekend, al steekt Cillian Murphy er echt wel met kop en schouders boven uit. Ook de muziek was een grote troef. Het verhaal was zeker origineel, net als de verschillende personages. Het is zeker een opvallende film, maar 'k heb er wel van genoten.

Zalige film. Ja, nog tot in de jaren 60 was er nog een vrij laag tolerantiebeleid. Daar krijgt Patrick mee te maken. Deze jongen voelt zich namelijk geen jongen en vind dat hij in het verkeerde lichaam is geboren, met schrik van zijn familie en de vele dorpsgenoten. Om nog te zwijgen dat hij als baby is gedumpt voor de deur van een willekeurige religieus stel (waarvan de vader schitterend is neergezet door Liam Neeson). Dit alles zorgt ervoor dat de negatieve kijk op de wereld zodanig bij Patrick is vastgeroest, dat hij in de toekomst niks of niemand meer serieus neemt en compleet in zijn eigen wereld is teruggetrokken. Evengoed probeert hij wel een nieuwe start te maken in de swinging London, met alle ups en downs van dien. Echter vormt dat geen zwaarmoedige zit, maar wel een feel good movie die de boel zo luchtig en speels mogelijk probeert neer te zetten, met behulp van vele grappige elementjes; de kleurrijke settings, die mussen en ook het hele IRA-gebeuren dat zich rond die tijd afspeelt. En dan de vriendschap die hij sluit met die figuranten... totdat Patrick erachter komt dat dit ook demonstranten zijn die de wapens hebben klaargepoetst. De kers op de taart was toch wel dat stuk in de gevangenis en ook vooral dat Peepshow stukje. Ja, wat moet je zeggen. Breakfast on Pluto is een vrolijke film, maar het verhaal zelf is vrij triest. Neil Jordan heeft er in ieder geval een sterke creatieve script van gemaakt en Murphy speelt de sterren van de hemel. Klasse! 4,5*

Bijzondere tragikomedie over een vooruitstrevende man die als travestiet leefde. Cinematografie wisselend binnen en buiten in de jaren 60/70, de tijd van rellen, opstanden en bomaanslagen in Noord-Ierland. Muziek goed passend bij de teksten. De rol van Patrick/Paddy/Patricia/Kitten/Kitty wordt briljant neergezet door Cillian Murphy! Patrick had een bewogen leven met een moeizame start als vondeling. Hij werd gestraft voor zijn 'meisjesgevoel' en zijn verzoek tot sekseverandering. De maatschappij was er op dat moment nog niet klaar voor om dit te begrijpen en te accepteren..... Plot leek gebaseerd op een toneelstuk, vanwege de theatrale teksten (en de roodborstjes). Hoofdstukindeling had vervangen kunnen worden door voice-over, maar stoorde mij niet. Stuitend en grensoverschrijdend was de politiereactie..... Einde is eerst dramatisch met schitterende muziek, maar daarna toch een happy ending!