Monster (2003)

“I just wanna live, Lee. I just want a normal happy life. I don't know why you did this.” Wat een fantastische acteerprestatie van Theron. Het is heel moeilijk om sympathie te krijgen voor Aileen Wuornos, en zeker bij de laatste moord krijg je het gevoel dat Aileen verloren is. Maar het mooie is dat Theron en Patty Jenkins er wel voor zorgen dat je begrijpt waarom Aileen uiteindelijk aan het moorden slaat, en je ziet een vrouw die eigenlijk vanaf haar geboorte al op een 0-3 achterstand staat. Sommige dingen zijn ook haar eigen schuld, en gelukkig worden ook deze momenten getoond. De band tussen Aileen en Selby (Christina Ricci) vormt het hart van de film, en ook dit gedeelte werkt. Je kunt Selby op laatst haten om de beslissing die ze neemt, maar ik vond het een begrijpelijke en onvermijdelijke keus.

Verbijsterende film die ik succesvol 17 jaar lang genegeerd heb. En waarom nu precies zou ik niet kunnen zeggen. Wellicht de weinig flatteuze hoes. Het verbijsterende betreft overigens niet zozeer de film als wel de ware geschiedenis rond Wuornos zelf, die met recht een horrorshow genoemd kan worden. Rauw, intens en smakeloos is het gebrachte beeld rond Wuornos van armoe, ellende en een kansloos bestaan. Iets dat in werkelijkheid nog veel meer gelaagd is door de rampspoed die haar reeds vanaf jonge leeftijd betrof met mishandeling, misbruik, seks met een neef, zwanger op haar veertiende, het verstoten worden uit de familie en een zwerversbestaan dat daarna volgde. Het is een wonder dat Wuornos al zo oud is geworden en niet eerder doordraaide denk ik dan. De film begint dan ook in een later stadium en voert een meer dan behoorlijk getrouw beeld, zover ik kan uitvogelen, over de ontmoeting met Tyria Moore, de eerste moord en diens achtergrond, het verdere verloop met onder andere het 'ongelukje' waar ze later nog op geindentificeerd werden, en de uiteindelijke biecht en bekentenis mede mogelijk gemaakt door Moore. De film, zijn verhaal en karakters kan verder eigenlijk als bijzonder dubbel gezien worden. Zo is de film opzich niet heel veel beter dan de gemiddelde seriemoordenaar film, toch is het de wetenschap van de werkelijkheid die het geheel een scherp randje geeft. Zo oogt Theron, naast weerzinwekkend, in goede doen, toch is het de vraag in hoeverre ze de waarheid benadert of over acteert. De schaarse beelden die kon vinden van Wuornos passen niet helemaal bij de mimiek die Theron ten toon spreidt. Een derde punt is dat je wellicht eeuwig kan stellingen over de vraag of Wuornos een doorgeslagen randcrimineel was of een slachtoffer van haar omgeving. Monster houd mij in die zin nog wel even bezig en niet zozeer vanwege de film als wel het karakter zelf. Desondanks is de film een prima product met goede acteerprestaties en goede muziek.

Gisteravond gezien en deze lag al een tijdje te wachten tot wij er tijd voor wilden maken. Gelukkig dat we dat gedaan hebben want het viel niet tegen. Aileen Wuornos (Charlize Theron) is een meisje wat erg naïef is en met de beste bedoelingen toch alles fout doet in de ogen van zichzelf en anderen. Daaruit voor vloeien de nodige 'avonturen' en misstappen. Er zit veel grof geweld en verdriet in de prent, het taalgebruik is ook niet wat de gemiddelde mens als woordenschat omschrijft en de verwachtingen van de twee zijn iets te hoog gespannen. Toch gun je de twee meiden best een mooi leven vol geluk maar jammer genoeg komt steeds het naïeve gedrag van Aileen er doorheen walsen. Zie dan maar eens begrip te krijgen van de naaste omgeving. Een ook waargebeurd verhaal waarbij de hoofdrolspeler behoorlijk veranderd is als je dat vergelijkt met haar echte uiterlijk. https://www.google.com/search?sxsrf=ALeKk0130Onx0u-B4lLP900qNzMP5cFRKw:1610811071843&source=univ&tbm=isch&q=Charlize+Theron&client=opera&sa=X&ved=2ahUKEwjiufLt4qDuAhXLyaQKHW3TBGgQjJkEegQIAxAB&biw=1600&bih=759 Ondanks alles een mooie 8 als waardering.