Amadeus (1984)

Bof. Aardige aan deze film is dat hij redelijk frivool is, en wat meer dan een duffe biografie. Mozart wordt redelijk excentriek neergezet, maar is best te genieten. Wel een beetje jammer dat het verhaaltje wel erg zwart/wit neergezet werd, maar viel verder goed te verteren. Voor een kostuumdrama ook aardig in beeld gebracht, al is er maar weinig echt opzienbarends te melden. Zag er gewoon verzorgd uit, op een niet al te muffe manier. Minder is dat de film, zeker halverwege, zichzelf erg veel herhaalt. De operas vond ik niet al te boeiend, sowieso spreekt Mozart mij als artiest nauwelijks aan. Naar het einde toe vond ik het ook steeds minder boeien, al kwam dat wel grotendeels door de te lange speelduur. Vond het niet zo slecht als gevreesd, al had ik op basis van enkele commenteren toch wel iets aparters verwacht. Iets frivoler dan de doorsnee biopic, maar uiteindelijk blijft het binnen de lijntjes. 1.5*

Ik snap dat een film als deze saai kan zijn voor mensen die weinig klassieke muziek luisteren. Het geeft toch een hele extra laag aan deze film als je de muziek van Mozart goed kent en waardeert. Ik heb daar geluk mee. Het thema van deze film is een thema waarin iedereen zichzelf wel in kan herkennen. Iedereen wil iets bereiken, uitstijgen boven de middelmatigheid en roem kennen. Als je dat zo graag wil, maar het niet lukt kan een mens daardoor zeer gekweld worden. Dit is waanzinnig goed verfilmd in de scene waarin Mozart een variatie maakt op de mars van Salieri. Dit is zo'n film waarvan ik een aantal scenes keer op keer opnieuw kan kijken zonder dat het gaat vervelen. De karakters zijn heel goed geacteerd en de kostuums zijn prachtig. Ik geef de volle vijf sterren.

Wolfgang Amadeus Mozart was naar verluidt een vrij irritant, kinderlijk en arrogant persoon. Of dit strookt met het personage uit de film met zijn scherpe schaterlach laat ik in het midden. Wereldwijd geroemd als onbegrensde muziekvirtuoos is het nooit een onbesproken figuur geweest, zo blijkt. Vooral zijn dood en begrafenis zal me nog even bijblijven. Berooid verliet hij het aardse leven en diende hij afscheid te nemen via een sobere begrafenis en massagraf. Het contrast kan haast niet groter zijn voor één van de grootste muzikale genieën aller tijden. De film zelf vertrekt vanuit het standpunt van Antonio Salieri, de hofcomponist van keizer Jozef II. Hij was minder getalenteerd dan Mozart - wie niet als zelfs Beethoven bij hem op les kwam - als dit uitte zich in jaloezie, afgunst en haat jegens Mozart. Het verhaal wordt verteld via de memoires van Salieri, als een soort biecht aan een priester waarbij hij zijn ziel op tafel legt. Tom Hulce zette een schitterende vertolking neer van Mozart. De acteur doet me wat denken aan de Vlaamse Jonas Van Geel, quasi een lookalike. Mozart komt naar voor als een levensgenieter met vervelende trekjes. Maar ook Salieri is niet zomaar een bad guy. Zijn jaloezie is weinig onmenselijks, alleen maar een pijnlijke vaststelling. Het zijn net die scènes waarbij Salieris gevoelens in beeld worden gebracht met op de achtergrond de prachtige oeuvres van Mozart die de film zo sterk en verbonden maakt. Uiteraard is het een understatement om de veelvuldige klassieke compostities geweldig te vinden. Prachtig gewoonweg en een echte toegevoegde waarde. Ook decor een aankleding waren van een hoog niveau. Dikke 3,5* en zelfs een 4,0* waard.