Troy (2004)

Er staat een paard op het strand... ja ja een paard op het strand... Een beetje jammer dat Troy hier niet als een meesterwerk erkend wordt. Ik vond het toch heel sterk, zeker de director's cut. Mythologie leent zich perfect voor film, door de enorme dramatiek die vanuit de personages stralen. Ik vind het zeker positief dat geen enkele god fysiek getoond wordt; verder zijn ze wel degelijk aanwezig op het strijdtoneel, in de zin dat ze het lot van Achilles en Troje bepalen door de keuzes die gemaakt worden. Zo wordt er meer dan eens gehint dat Achilles zich de woede van Apollo op de hals gehaald heeft door zijn standbeeld te onthoofden . Een daad waardoor Achilles onherroepelijk gedoemd is. In de Iliade zelf komt de achterliggende godencompetitie meer tot uiting, maar ik had niet het gevoel dat dit in de film volledig vergeten was. Film kent de ene schitterende scène na de andere onder een helderblauwe zeelucht. Het duel Hector-Achilles is perfect gechoreografeerd en de eerste aanval op Troje is verdomd fraai. Achilles (een Brad Pitt die er erg gay uitziet) is veruit het interessantste personage, vooral in relatie tot Agamemnon. Hoe beiden elkaar het liefst zouden afmaken, maar zo afhankelijk zijn van elkaar. De één voor eeuwige roem, de ander voor de overwinning. Schitterend element. Tijdloos verhaal door Petersen gevangen in een voor mij althans, uiterst geslaagde film. Ok, hij neemt soms wel eens een loopje met de Iliade, maar de essentie is volgens mij gevat en daar gaat het om. Een mooi voorbeeld van hoe het wel moet : niet alleen bloed en battles, maar ook de hele cascade van keuzes en gebeurtenissen errond.

“You gave me peace in a lifetime of war.” Het vreemde aan Troy is dat de film tweeënhalfuur duurt, maar toch gehaast aanvoelt. Vooral het begin en het einde worden er doorheen gejaagd. Dat terwijl er in het middengedeelte de tijd wordt genomen voor een aantal geweldige veldslagen en één-op één vechtpartijen. Het verhaal over Troje en de Grieken is bekend, en Troy probeert er zijn eigen draai aan te geven. Dat stoort niet echt. Dat komt door de schitterende cinematografie, de locaties, de gave actiescènes en de acteurs. Vooral Pitt, Bana, Byrne, Bean en O’Toole zijn fantastisch. Bloom is verschrikkelijk en Kruger komt er bekaaid vanaf. Maar dat bijvoorbeeld het romantisch subplotje tussen Pitt en Byrne werkt is een groot compliment aan beide acteurs. Het is zelfs één van de betere verhaallijnen. Maar Troy is over het algemeen niet heel diepgaand en vooral een actievol spektakel. Ook niet veel mis mee.

Ondanks dat ik de Griekse mythologieën erg interessant vind, had ik deze film tot nu toe nog nooit gezien omdat mijn verwachtingen bijzonder laag waren. Die verwachtingen zijn helaas uitgekomen, want dit is een gedrocht van een film. In de eerste plaats door de soundtrack waarbij we steeds een jammerende dame horen op de dramatische ogenblikken waardoor de film verzandt in melodrama. Tevens is de casting verre van ideaal. Bloom is een lichtgewicht, leuk voor Bean dat zijn karakter eens een keer de film overleefd, maar ik zie geen Odysseus in hem en ik zie al helemaal geen Achilles in Pitt, die het meer moet hebben van vlotte rollen zoals in Fight Club, Ocean's Eleven en Snatch, maar tekort schiet voor serieuzere rollen. Diane Kruger is een mooie dame, maar niet meer dan dat, terwijl Helena de mooiste vrouw ter wereld zou moeten zijn. Het is allemaal net niet, enkel Bana gaat nog wel een beetje als Hector. De actie is verder matig, of er wordt veel te veel ingezoomd om iets te zien ofwel we zien een hoop mannen op elkaar in hakken waarbij het nauwelijks duidelijk is wie bij welke partij hoort. De film volgt niet geheel trouw het verhaal van Homeros' Ilias getuige de voortijdige dood van Ajax en Menelaos, wat helemaal niet gebeurt bij Homeros. Maar voor een filmversie zijn dit soort aanpassingen vaak onvermijdelijk en heel erg storend waren ze in dit geval niet. Maar niettemin verdient de Ilias een veel betere verfilming. 0,5*.