Hugo (2011)

Eigenlijk is alleen het eerste shot al goud waard. Als de camera van Oscarwinnaar Robert Bridge Richardson het station van Parijs bereikt, is de dromerige toon van Hugo gezet. Dit is een grootse en melancholische film over herinneren en vooruit kijken. Over mensen die in vergetelheid dreigen te geraken, of net die ene tekortkoming hebben die hen ongewild of ongezien maakt. Bovenal echter is Hugo een hartverwarmende ode aan het medium film. Laat het maar aan Scorsese over een klassieke memoire te scheppen, die Mélies, Keaton, Lang, Newmeyer/Taylor en Hitchcock met elkaar verweeft. De robot uit Metropolis (1927), het manke been uit Rear Window (1954), de klokscène uit Safety Last! (1923) en natuurlijk de memorabele rol van Kingsley als de eerste regisserende dromenvanger. De cinematografie is schitterend, de cast excelleert. Het is leuk om Butterfield en Moretz hier jong aan het werk te zien; voor beiden geldt daarnaast dat ik ze hier zelfs beter vind dan in het gros van hun latere projecten. Natuurlijk kan gezegd worden dat het verhaal niet uitblinkt in originaliteit, maar de inbedding van filmhistorische elementen geeft Hugo net dat beetje extra. Het tekent de cinefiel Scorsese, en tegelijk mezelf; dit soort films sluit ik nu eenmaal net iets sneller in m’n hart. Ruim 4*

Mooie sfeerbeelden en inderdaad....sprookjesachtig. Kortom...ontspannend genoten !

Begin jaren ‘30 bespiedt Hugo Cabret [Asa Butterfield] de mensen op een treinstation in Parijs vanuit de klokken die zijn vader [Jude Law] onderhoudt. Hij is met name geïnteresseerd in de eigenaar van een speelgoedwinkeltje [Ben Kingsley] en diens kleindochter Isabelle [Chloë Grace Moretz], maar moet veel moeite doen om uit de klauwen te blijven van de oplettende stationsinspecteur [Sacha Baron Cohen]. Hugo en Isabelle raken bevriend en proberen samen te ontdekken hoe zij de ‘automaton’ waaraan Hugo’s vader werkte kunnen repareren. De sleutel zou wel eens kunnen liggen bij Isabelles grootvader. Bij hun zoektocht naar het antwoord doen de twee vrienden een opzienbarende ontdekking over speelgoedverkoper die hun leven voorgoed zal veranderen. Scorseses meest familievriendelijke film tot nu toe is tevens een oprechte liefdesverklaring aan het medium en een filmmaker waarmee Scorsese zich ongetwijfeld zal hebben geïdentificeerd. Het openingsshot is van grote klasse en is een voorbode van wat een technische triomf blijkt te zijn. Won Oscars® voor Cinematografie, Geluidsmontage, Geluidsmix, Special Effects en Art Direction en was genomineerd in 6 andere categorieën. En hopelijk gaat er ook voor de kijkers een nieuwe (film)wereld open. Geloof me: het is de moeite waard om die wereld na afloop nog eens binnen te stappen.